Op 7 augustus schreef ik iets over mijn laatste kajaktochtje, wat eindigde met een aanvaring, een aantal zoekgeraakte spullen (lees: op de modderige bodem van de Linge beland) en een kapotte telefoon. Het voornaamste was dat Bas en ikzelf ongedeerd waren, maar dat mijn intens geliefde telefoontje het niet meer deed, was ik toch ook niet echt blij mee.

In eerste instantie probeerde ik de truc met rijst uit: Ik kocht een pak rijst (ik eet dat nooit, dus had ‘t niet in huis), leegde die in een afsluitbaar plastic zakje met mijn telefoon erin. En dat voor minstens drie dagen.

De verleiding om in de tussentijd te proberen of ie ‘t al deed was groot, maar ik kon m’n handen thuishouden. Zondagavond deed ik een eerste poging en m’n hart maakte een sprongetje toen ik zag dat het Apple-logo oplichtte.

Helaas bleef ‘t daarbij. De telefoon kwam in een zogenaamde bootloop terecht, waarbij het witte Apple logo verschijnt voor een seconde of 15, daarna weer op zwart gaat en weer terug komt. De computer zag ‘m niet en opladen lukte ook niet. Tijd voor plan B!

De volgende dag belde ik Apple om mijn telefoon aan te melden voor reparatie. De hele procedure doorlopen, om aan het eind van het liedje tot de conclusie te komen dat ik ‘m alleen ter reparatie kon aanbieden als ik een creditcard had. En je raadt ‘t al: Die had ik dus niet!

Reden daarvoor is dat je een soort borg moet betalen. Het bedrag wat het maximaal gaat kosten om de telefoon te repareren. Valt de reparatie goedkoper uit dan krijg je het resterende bedrag terug. Is de telefoon helemaal niet te repareren, krijg je al je geld terug en kun je ervoor kiezen om de telefoon retour te krijgen of te laten vernietigen (alleen ‘t idee al!).

Een andere optie was m’n telefoon bij iCentre af te leveren om ‘m daar te laten repareren. De dichtstbijzijnde zit in Dordrecht en ik kan daar ook nog eens gratis met de trein heen, dus goed te doen. Maar ik wilde eerst eens wat meer research doen.

Ik belde naar iCentre die me ‘helaas geen toezeggingen konden doen’ over de hoogte van de prijs van een reparatie. Na eens wat op internet gezocht te hebben, kwam ik al op verschillende fora tegen dat de prijzen van iCentre in veel gevallen aanzienlijk hoger liggen dan van Apple zelf.

iCentre heeft een eigen reparatiecentrum wat weliswaar is gecertificeerd door Apple, maar wel met eigen richtlijnen en prijzen. Omdat ik de borgsom van iets meer dan €260 eigenlijk al meer dan genoeg vond, wilde ik geen risico lopen dat ik praktisch net zoveel aan reparatiekosten kwijt zou zijn, als aan een nieuwe telefoon. Dus vroeg ik bij ING een creditcard aan, waar ik gelukkig niet voor hoefde te betalen, omdat er blijkbaar standaard één bij m’n betaalpakket hoort.

Vervolgens was het dus wachten op de card, die ‘binnen 5 werkdagen’ geleverd zou worden, maar natuurlijk pas op die vijfde dag op de mat viel. Vervolgens meteen Apple gebeld om de reparatieprocedure weer op gang te brengen en maandag zou m’n iPhone door UPS opgehaald worden. De medewerker van Apple verwachtte dat ik m’n telefoon dan eind van de week weer in huis zou hebben. Prima geregeld, ook al zat er een weekje vertraging tussen!

Maandag om kwart voor elf ‘s morgens stond UPS voor de deur om mijn telefoon veilig en wel naar Apple te brengen. Toen er ‘s avonds laat ‘arrival scan Amsterdam’ op de statuspagina van mijn tracking code stond, ging ik er vanuit dat ie inmiddels bij Apple was. Maar twee dagen later was de telefoon nog steeds niet ‘in repair’ en besloot ik er eens een telefoontje aan te wagen.

Een lang verhaal en een hoop gedoe verder, komt ‘t erop neer dat mijn iPhone zoek is of, zoals de medewerker van UPS die ik minstens 20 minuten aan de telefoon heb gehad met enig gevoel voor drama zei: “Van de radar verdwenen”.

Die arrival scan in Amsterdam was niets anders dan een check-up in het UPS-depot van Amsterdam, maar het is dus ook weer niet zeker of dat een automatische scan was, of dat de telefoon daar ook daadwerkelijk is.

Apple geloofde er in eerste instantie nog in dat de telefoon vrijdag afgeleverd zou worden, maar na het verhaal van UPS had ik daar weinig vertrouwen meer in. Mijn gevoel bleek correct, want er is nog steeds geen update en volgens UPS worden pakketten elke dag gescand en zou er dus wel ‘beweging’ in de status moeten zitten.

Inmiddels is er door Apple wel opdracht gegeven om een procedure te starten om de telefoon te traceren. Dit kan een paar dagen, maar ook een paar weken duren. Enorm balen dus, want ik mis mijn telefoontje verschrikkelijk! Ik heb geluk dat ik m’n oude iPhone 4S nog heb, maar dat scherm is kleiner, hij is een stuk trager, de accu loopt heel snel leeg en om het over de mindere kwaliteit van de camera nog maar niet te hebben. Foto’s maken doe ik nog maar nauwelijks.

Ik heb inmiddels ook een contactpersoon van Apple, een senior advisor. Dat is iemand met een wat hogere ‘rang’ dan de gemiddelde Apple medewerker. Hij vindt de situatie ook erg vervelend voor mij en heeft toegezegd dat wanneer de iPhone niet te vinden is, er een passende oplossing geboden zal worden.

Sowieso wil hij ook iets doen om het ongemak te verzachten, zelfs als de telefoon wel gevonden wordt. Ik heb geen idee wat, maar dat zien we dan wel weer. Ik hoop in de eerste plaats dat ie gevonden wordt!

Al met al zou ik bijna spijt krijgen dat ik die middag begin augustus überhaupt ben gaan varen. Als ik kijk hoeveel ellende ik al heb gehad met die telefoon. Een hoop geld betalen om vervolgens toe te moeten kijken hoe je iPhone zoekraakt.

Sowieso is ‘t ook nog niet helemaal zeker of ie ook echt gerepareerd kan worden. Maar ja, ik kan de tijd niet terugdraaien en hoop er maar het beste van. Het is nu dus even geen iPhone, maar een byePhone!

Is jouw telefoon weleens zoekgeraakt?