Ik slaap al ruim twee weken heel slecht. Ondanks dat ik toch meestal op een beschaafd tijdstip in mijn bed lig, lijkt de spreekwoordelijke Klaas Vaak naar de Noordpool te zijn vertrokken en zie ik het oranje oplichtende display van mijn oude digitale wekker meer dan eens vier of vijf uur ’s nachts aangeven, voordat mijn ogen een keer dichtzakken en ik eindelijk in slaap val.

Tja en wat doe je als je niet kunt slapen? Wat bladzijden in een boek lezen. Dat o zo verslavende spelletje nog eens spelen. De hond knuffelen en nadenken. Véél nadenken. Over dingen die je meegemaakt hebt, mensen om je heen, belangrijke gebeurtenissen en in mijn geval vooral over mezelf. Heb ik dit wel goed aangepakt? Hoe staat het er nu echt voor? Ben ik wel trouw aan mezelf of roep ik maar wat? Ben ik echt wie ik wil zijn?

Een paar nachten geleden zat ik op dezelfde plek in hetzelfde venster te schrijven. Een update over de strijd tegen m’n angsten en mijn twijfels daarover. Maar ik haakte halverwege af, verwijderde het bericht en spoelde het vervolgens door de spreekwoordelijke toiletpot. Het was een goede tekst, dat zonder meer, maar hoe verkoop ik het feit dat ik dingen op mijn blog zet, die ik niet eens kan uitspreken tegen mensen die ik vertrouw? Dat klopt niet toch?

Dus dacht ik nog meer na. Over mijn angsten, mijn relaties tot mensen, hoe ik ben veranderd de laatste tien jaar, maar met name het afgelopen jaar. Het woord wat daarbij op de één of andere manier onverkwikkelijk weer terugkeerde was kracht. Ja, ik ben sterker. Het klinkt wat vreemd om van jezelf te zeggen dat je een krachtig, veerkrachtig en sterk mens bent, maar ik vind dat wel van mezelf. Oprecht.

Juist omdat mijn kracht mijn drijfveer is, ervoor zorgt dat ik altijd doorga, wat er ook gebeurt. Het mes snijdt overigens wel aan twee kanten, want precies diezelfde kracht zorgt soms ook voor verwijdering. Mensen die verwachten dat je alles prima alleen afkunt en aankunt en dat een sterk iemand nooit een schouder nodig heeft om op uit te huilen. Mensen die zich zelfs geïntimideerd door je voelen en zich vervolgens met een rotsmoes uit de voeten maken, je zelfs eigenschappen in de schoenen schuiven die je niet bezit. Been there, done that.

Sterk zijn is niet alleen een manier om te overleven en je staande te houden, maar ook soms een handicap, maar daar leer je weer van. Ik leer nog altijd van mezelf. Elke dag. Soms moet ik eerst iets opschrijven om te ontdekken dat ik weer bijna toegaf aan een zwakke plek, soms één uit een ver verleden, maar desalniettemin zwak en niet meer passend bij de persoon die ik nu ben.

Als ik dan merk hoe ik me dan herpak, een resolute beslissing neem, een plan de campagne op poten zet om dingen te veranderen, in een andere richting te sturen, dan geeft dat enorm veel rust, voel ik me sterk en zelfs een tikje trots en voldaan.

Want ik flik het toch maar weer, in m’n eentje. Met mijn nooit eindigende trein van gedachten, analyses en inzichten. Dat hoofd van mij heeft ’t er maar druk mee, maar het redt me, behoedt me en maakt en houdt mij wie ik ben.

Eigenlijk is mijn kracht ook één van de weinige dingen waar ik trots op ben. Ik ben een enorme perfectionist. Dingen zijn niet snel goed genoeg. Ik twijfel altijd aan mezelf. Aan mijn uiterlijk, mijn talenten, mijn sociale vaardigheden, mijn keuzes en meningen, de rol die ik in mijn eigen leven vertolk, hoe mensen écht over me denken. Het is nooit perfect, niet snel goed genoeg.

Maar het belangrijkste in mijn leven, de basis waar ik altijd op kan vertrouwen, dat is die kracht. Als een rots in de branding, het puntje licht aan het einde van de tunnel. Zolang ik er ben, is mijn kracht dat ook. Een rustgevende gedachte, iets waar ik altijd op terug kan vallen. Altijd.

Mensen worden vaak verleid om te steunen op iemand anders. Zich er, emotioneel of materieel, zelfs van afhankelijk te maken. Ik kan niet zonder hem of haar, hoor je regelmatig. Niets mis mee natuurlijk als dat je gelukkig maakt, maar mijn geloof, en trouwens mijn enige geloof, is dat het mooiste bezit is, om in je eigen kracht te kunnen geloven. Een rotsvast vertrouwen.

Wat is jouw grootste kracht?

  • wp_statistics_words_count: 726