Ik neem je soms mee op een trip down memory lane, maar over school heb ik het eigenlijk zelden of nooit. Ik zal me meerdere keren hebben laten ontvallen dat ik het grootste deel van mijn schoolgaande jaren op slechtziendenschool Bartiméus in Zeist heb doorgebracht, maar verder schrijf ik er nooit over. Wat ermee te maken heeft dat mijn schooltijd nogal een kutperiode was en ik er liever niet aan terugdenk.
Desondanks vandaag toch een tag met het thema school. Ondanks dat ik dus al heel wat jaren niet meer in de schoolbanken heb gezeten, leek het me toch wel eens leuk om deze vragen te beantwoorden, om je een indruk te geven van hoe ik was in de tijd dat ik op school zat.
Hoe oud ben je en zit je nog op school?
Ik ben 40 en nee, ik zit al even niet meer op school!
Welk niveau(s) heb je gedaan?
Ik heb de MAVO op D-niveau gedaan en daarna twee MBO-opleidingen.
Vond je school leuk?
Nee, daar kan ik erg kort over zijn. De paar jaar dat ik op school zat in het dorp waar ik opgroeide, vond ik leuk, maar vanaf het moment dat mijn ouders gedwongen de keuze moesten maken mij op Bartiméus te zetten, omdat de huidige school geen tijd en geld had om les te geven aan een kind die wat begeleiding nodig had, werd mijn leven een hel. Niet alleen had ik heimwee (ik woonde daar van maandag t/m vrijdag), maar ook werd ik erg gepest.
Wat vond je het leukste vak op school?
Dat hing vaak ook wel af van de leraar die het vak gaf. Zo vond ik aardrijkskunde en met name geschiedenis best leuk, omdat de leraar er vaak een feestje van maakte en allerlei gekke capriolen uithaalde. Geschiedenis was wel één van mijn favorieten, omdat ik het erg interessant vond allemaal. Ik heb in mijn volwassen leven ook nog altijd interesse voor geschiedenis.
Wat vond je het stomste vak op school?
Exacte vakken zoals wiskunde en economie vond ik dodelijk. Waar ik een soort zesde zintuig lijk te hebben voor taal, ontbreekt dat op alle fronten wanneer het om cijfertjes gaat. Ik vond het niet leuk en voordat ik bij wiskunde een formule eindelijk door had, gingen we alweer verder met een andere. De leraar die beide vakken gaf was ook ontzettend saai.
Hoe laat stond je op om naar school te gaan?
Goh jeetje, weet je wel hoe lang dat geleden is? Ik geloof dat school ergens tussen half 9 en 9 uur begon, dus de wekker zal dan tussen 7 en half 8 gestaan hebben. In de tijd dat ik op Bartiméus zat, begon de school op maandag overigens altijd wat later, omdat alle intern wonende kinderen eerst natuurlijk nog naar Zeist moesten komen. Sommigen moesten wel 2 uur reizen.
Hoe ging je naar school?
Toen ik nog ’thuis’ op school zat was dat lopend of met de fiets. De jaren dat ik in Zeist zat, werd ik op maandag gebracht en vrijdag gehaald door m’n moeder, met de auto dus. De laatste paar jaar ging ik dagelijks heen en weer en maakte gebruik van een speciale taxi. 120 kilometer per dag en dat dus vijf dagen in de week. Voor vervoer naar latere opleidingen maakte ik gebruik van openbaar vervoer of diezelfde taxi, omdat ik nooit echt meer in de buurt op school heb gezeten.
Wat voor schooltas gebruikte je?
Ik kan me herinneren dat ik in eerste instantie echt zo’n ouderwetse schooltas had. Degelijk leer, cognackleurig en loodzwaar met alle schoolboeken erin. Later stapte ik, net als praktisch de rest van mijn klasgenoten, over op een grote rugtas. Ik had er één van Camel, gemaakt van een soort nubuck. Was een mooi ding!
Welke beautyproducten zaten altijd in jouw schooltas?
Mag ik even lachen? Beautyproducten? De Ester die ik was in de tijd dat ik naar school ging, gebruikte geen make-up, of hooguit voor een speciale gelegenheid, maar eigenlijk wist ik niet eens hoe ik ermee om moest gaan.
Ik ben nooit echt heel erg meisjesachtig geweest, maar vroeger was ik een echte tomboy. Ik klom liever in bomen, ravotte in de natuur en vocht met jongens, dan dat ik me bezig hield met ’truttige’ dingen als roze spulletjes en make-up.
Wat voor agenda had je vroeger?
Elk jaar weer een andere, dus dat zijn er heel wat geweest. Volgens mij heb ik ooit iets met foto’s van paarden erin gehad en verder weet ik het niet. Wel weet ik dat ik het kiezen van een nieuwe agenda op de één of andere manier altijd wel leuk vond.
Wat is jouw grootste schoolblooper?
Dat zou ik niet weten. Doordat ik gepest werd, hield ik me zoveel mogelijk op de achtergrond. Bloopers kun je je dan al helemaal niet permitteren. Ik kon goed leren, maar was in sport niet bepaald een uitblinker.
Ik ving ballen met mijn gezicht (die daar dan ook met opzet in gesmeten werden) en viel vaak, wat de nodige kapotte knieën tot gevolg had. Ik ben zelfs een keer vanaf de bagagedrager van een rijdende fiets plat op m’n gezicht gevallen. Oeps!
Wat deed je als de les saai was?
Tekenen! Als er iets was waarin ik me helemaal kon verliezen, was het dat wel. Omdat ik goed kon leren heb ik nooit echt hoeven ‘blokken’. Ik las iets door en dan zat het in m’n hoofd. Omdat de stof die in de boeken stond eerst al in de klas werd besproken, had ik dat meestal niet echt nodig en ging ik zitten tekenen in een schriftje wat ik daar speciaal voor had en wat ik onder mijn schoolboeken schoof, zodat het niet al te erg opviel dat ik iets anders deed.
Wie was je favoriete leraar en waarom?
Mijn favoriet was de leraar die geschiedenis en aardrijkskunde gaf. Hij kon heel boeiend vertellen en kon ook heel grappig uit de hoek komen. Daarnaast vond ik hem nooit zo leraren-achtig op die strenge jij-moet-luisteren manier. De andere leraren waren meer autoritair.
Vertel een leuk verhaaltje over iets wat je meegemaakt hebt op school
Eigenlijk heb ik alleen niet-leuke verhaaltjes van school. Van mijn eerste school, in het dorp waarin ik opgroeide, kan ik me herinneren dat ik veel vriendjes en vriendinnetjes had. Iedereen kende me en niemand vond me raar omdat ik slechte ogen had.
Ik had zelfs een vriendje. Hij heette Gijsbert en ik was stapelgek op hem, voor zover je van liefde of verliefdheid kunt spreken als je in de eerste klas van de basisschool zit. Grappig genoeg kwam ik hem een paar jaar geleden tegen in Den Bosch. Goed opgedroogd zo te zien, dus blijkbaar had ik destijds al smaak. 🙂
Wat ben je geworden nadat je school hebt afgemaakt?
Nadat ik van de MAVO kwam, deed ik een schakelcursus om uit te zoeken wat voor vak ik wilde leren en daar kwam banketbakker uit. Ik deed de opleiding brood- en banket in Tilburg met twee vingers in m’n neus, liep meerdere stages en ging werken bij een bakker in Gilze-Rijen.
Dat was van korte duur, omdat rond die tijd ontdekt werd dat de oorzaak van mijn aanhoudende rugpijn botontkalking was, iets wat normaal bij vrouwen in de overgang voorkomt. Ik was net 18, nam ontslag en ging met tegenzin een administratieve opleiding volgen waar ik niets aan vond.
Weer veel te simpele lesstof, stage en een goed diploma. Ik werkte vervolgens bij een administratiebedrijfje in de buurt, maar werd ongelukkig en kreeg hoofdpijnaanvallen van de hele dag met facturen en aanverwanten in de weer zijn. Ik stapte ook daar op.
Vervolgens heb ik gesolliciteerd op alles wat los en vast zat, alleen maar met het idee een baan te kunnen krijgen, maar ik was ongewenst. Inmiddels was ik overigens al volledig afgekeurd, dus op een gegeven moment heb ik het bijltje erbij neergegooid en voor mezelf gekozen.
Mijn toch al niet grote zelfvertrouwen was op een dieptepunt geraakt door het aantal afwijzingen (al dan niet stilzwijgend) en ik vond een manier om op een andere manier gelukkig te kunnen zijn, zonder de dingen die de meeste mensen zien als voorwaarde voor een prettig leven, zoals het hebben van een baan. En dat is me aardig gelukt.
Ik ben niets geworden in de zin van iemand die een vak uitoefent, maar ben daarom niet minder waard. Ik heb juist geleerd om onafhankelijk te zijn en een weg te vinden buiten de uitgesleten paden om, om toch een prettig leven te leiden.
Sowieso ben ik van mening dat te veel mensen zich blindstaren op werk. Van zichzelf, maar ook een ander. Kijk bijvoorbeeld alleen al eens naar de groep die een partner kiest op basis van hun baan en inkomen en het grote aantal mensen dat een ander klakkeloos beoordeelt op de baan die hij of zij heeft. Ergens vind ik zoiets verdrietig.
Hoe was jouw schooltijd?
Respect! Ookal ging ’t er bij mij ietsje anders aan toe, ik kan heel goed begrijpen wat je doorstaan hebt. Ik werd eveneens gepest op de middelbare school, na 4j mocht ‘k van m’n ouders veranderen van school waar ‘k als een bloem openbloeide. Toch is er een stuk trauma van ’t pesten achtergebleven die ‘k voor de rest van m’n leven zal blijven meedragen. Toen ‘k m’n diploma in handen had, na een ‘gedwongen’ (zoals ‘k ’t nu zie) opleiding, begon de werkzoektocht voor mij. ‘k Raakte al snel binnen in een rusthuis waar ‘k ooit stage had gedaan. ’t Was helaas maar een vervangingscontract, dus tijdelijk. Maar toen begon de miserie echt. Meer dan een jaar heb ‘k gesolliciteerd, brieven geschreven, .. noem maar op. Geen job te vinden. Tot ‘k op een bep. moment op de RVA werd geroepen. Daar zeiden ze me dat ‘k meer in de krant moest kijken ipv spontaan te solliciteren. Tot ‘k op een dag 2 aanbiedingen op een dag kreeg. De ene om in ’t onderhoud in een rusthuis te stappen, de ander om als logistiek in een rusthuis te worden. Natuurlijk koos ‘k voor ’t laatste daar ‘k voor gestudeerd had. ‘k Moet eerlijk toegeven, ‘k heb ’t er in begin niet gemakkelijk gehad, maar nu is ’t dé job van m’n leven! Laat ons hopen dat ’t zo mag blijven 🙂
Bedankt voor je uitgebreide reactie en het delen van jouw verhaal en fijn om te horen dat je uiteindelijk toch goed terecht bent gekomen!
Jeetje, wat een heftig verhaal! Het lijkt mij voor zowel jou als jouw ouders ontzettend naar om maandag t/m vrijdag niet thuis te zijn. Poeh, ik ben er stil van! Ik vind het heel mooi wat je zegt: ondanks dat je geen vak beoefent, ben jij óók iemand en zeker niet minder waard! In plaats van dat jij kunt zeggen ‘ik ben *beroep*’, kun jij zeggen ‘ik ben mezelf’. Heel mooi geschreven!
Het was inderdaad niet makkelijk, maar gelukkig ligt het achter me! Bedankt voor je lieve reactie!
Wat een uitgebreide antwoorden! Heel leuk om erover te lezen. Zelf ben ik student, dus de schoolperiode staat nog dicht bij mijn perspectief. Pff, ik vond de exacte vakken ook verschrikkelijk. Veel te lastig!
Ja ik schrijf graag, korte zinnetjes is niet mijn ding haha! En er schijnen best veel mensen moeite te hebben met exacte vakken, meest vrouwen ook geloof ik. 🙂
Super leuk om dit te lezen! Mijn schooltijd was middelmatig denk ik. heb er veel geleerd, lol gehad maar heb ook zeker wel wat nare herinneringen zoals pesten e.d. Maaaaar mijn ‘nu man’ heb ik daar officieel leren kennen als gewone vriend, dus zeker wel dankbaar 😉
Dank je! En wat leuk om te lezen dat je zo je man hebt leren kennen!
Heel leuk om dit te lezen! Je hebt gelijk, hoge opleidingen zijn niet voor iedereen de beste keuze. Je moet je hart volgen en doen waar jij gelukkig van word! Prachtig geschreven!
Dank je! De opleidingen waren niet het probleem. Ze waren zelfs eigenlijk veel te simpel voor me qua lesstof. Ik heb gewoon de pech gehad dat ik eigenlijk de verkeerde opleidingen heb gekozen. Ik kwam er iets van tien jaar later pas achter dat grafische vormgeving en webdesign me goed lag. Had ik die richting gekozen, had ik misschien meer kans gehad op een baan. Alhoewel die kans ook weer aanzienlijk verkleind zou worden door het feit dat ik slechtziend ben, een beperkign die in die branche niet ‘handig’ is.
Lieve Ester, wat een verhaal uit je jeugd. Je bent een vechtster,anders zou je nu niet zo mooi in het leven staan. Genoeg tegenslag gehad in jou jonge leven….Ook een stuk internaat tijd mee gemaakt van maandag tot vrijdag. Dat herken ik wel….Ik heb een 6 jarig internaattijd meegemaakt . Alleen de schoolvakantie naar boord. Ouders waren binnenvaartschippers …..Mijn internaatstijd werd ook pas leuk toen ik wat ouder werd. Ik was al 8 jaar toen ik er naar toe ging,niets wetend en alleen maar bij ouders aanboord….Ik kon ook snel wennen en had ook heimwee…Achteraf merk je ,als je je op de achtergrond hou je een product ben voor de pesters. Met 14 jaar naar een ander internaat om het schippersvak te leren……Ook dat heb ik maar een half jaar volgehouden….Een regiem werd er gehandteerd zoals in het leger……Dus toen maar bij m,n ouders aanboord …..matroos zijn en het vak uit de praktijk te leren…..Ik denk lieve Ester dat we allemaal een levensverhaal kunnen schrijven..
Dank voor he delen ,liefs
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Zo te lezen weet jij dus ook alles van het leven op een internaat, al was het dan om een andere reden.