Het is verdacht stil op mijn blog. Ik weet niet eens meer van wanneer mijn laatste blogpost is, maar dat moet ergens begin vorige week geweest zijn. Reden voor de stilte is dat ik nog steeds niet echt lekker in m’n vel zit.

Ondanks dat de bronchitis al lang op zijn retour is, gaat het nog steeds niet lekker. Ik heb telkens weer verhoging en ben de hele dag door moe en futloos. Pas ’s avonds kom ik weer een beetje tot leven, dus van bloggen komt weinig terecht. Echt veel foto’s heb ik ook niet van afgelopen week, dus ik ben er waarschijnlijk snel doorheen.

maandag 7 & dinsdag 8 september

Maandag kwam het bluetooth-toetsenbordje wat ik bij AliExpress had besteld met de post. Een ding van € 10 en het werkt nog super ook! Ik vind typen op de iPad nog steeds niet echt handig, in elk geval niet voor langere stukken tekst.

Op deze manier werkt dat een stuk beter. Heb ik alsnog een beetje een laptop. Omdat ik zo slap was, bakte ik ’s avonds een uitsmijter in de hoop dat het zout me goed zou doen. Lekker was ie zeker, maar echt ervan opknappen deed ik niet.

Dinsdag was overigens een behoorlijk volle dag, zeker gezien mijn niet geweldige gezondheid. Ik had een afspraak bij therapie (de op een-na-laatste), een uur later moest ik bij de huisarts zijn en ’s middags kwam een vriend weer eens op bezoek.

We zijn dit keer nergens naartoe geweest (behalve naar het ziekenhuis omdat ik even moest bloedprikken), maar hebben bij mij thuis gezellig pizza gegeten, gekletst en een film gekeken.

woensdag 9 september

De hele middag druk in de weer, nadat ik een vlo in Bas zijn vacht had gevonden. Inmiddels is alles en iedereen weer helemaal vlovrij, maar heb ik zelf jeuk, door een allergische reactie op de vlooienspray waar ik m’n huis mee heb behandeld. Ik schoor Bas ook zijn dikke vacht weer af, zodat eventuele nakomers (vlooien) weinig houvast hadden om zich in te verschuilen.

Mijn noeste arbeid werd overigens beloond met een onverwachts etentje met m’n vader bij de Beren, hier in Gorinchem. Natuurlijk moest ik mijn maaltijd vastleggen. Ik had vooraf galiameloen met Coburger ham, als hoofdgerecht tournedos (biefstuk van de haas) met friet en gewokte groenten en als toetje applecrumble met karamelijs.

donderdag 10 september

Het zonnetje scheen lekker en Bas had ‘m binnen ook al gauw opgezocht. Later zette ik ‘m weer op de foto, dit keer in een uitgezaagd zitje in een boom die ze onlangs omgehaald hebben. ’s Middags kocht ik bij Kwantum een nieuw nachtlampje, omdat mijn andere kapot was. Ach, hij heeft toch heel wat jaartjes dienst gedaan en de nieuwe kostte niet veel geld.

vrijdag 11 september

Bas had de gekke vijf minuten en pakte voor het eerst het floss touw op, wat hij begin augustus voor zijn verjaardag kreeg. Beter laat dan nooit! ’s Avonds met Martin naar het Lingehavenconcert. Een openluchtconcert op het water met klassieke muziek.

Op het eerste stuk na, vonden we het beiden niet geweldig en zijn we afgezakt naar Istanbul, waar we het beter naar ons zin hadden. Martin wist een broodje shoarma speciaal en vervolgens ook nog een pizza met een diameter van 32 centimeter weg te werken. Zelf hield ik het bij een broodje kaas, ayran en wat yoghurt.

zondag 13 september

Ondanks dat ik gisterochtend nog zo blij was dat ik me eindelijk weer normaal leek te voelen, was dat na een rondje met Bas weer ongedaan gemaakt. Wéér dat futloze gevoel, ik ben er echt wel klaar mee. Toch maar weer even naar de huisarts. Ik wandelde wel drie keer een klein rondje met de kleine witte meneer en maakte daarbij de foto’s van de Gasthuisgang (1 en 2) en de vette matzwarte sportwagen.

Volgens mij was het een Porsche, dacht ik in de gauwigheid te zien. Ik durf bij zo’n auto nooit heel opzichtig een foto te maken, omdat ik bang ben dat mensen denken dat ik daar andere doelen mee heb dan gewoon een mooie auto vastleggen. Stomme gedachte misschien.

Het papier met ‘wirefess’ zat bij dat toetsenbordje wat je op de foto van maandag ziet. Behalve deze fout, stond het woord Bluetooth ook op minstens 8 verschillende manieren geschreven. Van bluefooth tot blutoofh. Gekke Chinezen! Het Zaanse huisje stond nog altijd op een kastje in de kamer, te wachten op het moment dat ik er een foto van zou maken.

Ondanks dat mijn tripje naar Zaandam en Zaanse Schans alweer bijna twee maanden geleden is, heb ik soms van die dingen die dan wat langer blijven liggen. :-) Tot slot een selfie die ik maakte toen ik m’n haar net gestijld had. Waarom ik deze überhaupt post weet ik niet, want het woord moe is naar mijn idee gewoon van m’n gezicht af te lezen. Ik baal hier zo van!

Hoe was jouw week?

  • switch_like_status: 1
  • sharing_disabled: 1
  • wp_statistics_words_count: 808