In 2013 kwam ik voor ’t eerst op het indrukwekkende landgoed en schreef daar een blogpost over. Sindsdien ben ik er verschillende keren geweest om te wandelen, of onderweg met de motor een pannenkoek te scoren bij pannenkoekenhuis de Stapelbakker.

Elke keer als ik er kom zie ik weer andere dingen, ontdek ik nieuwe paadjes of gebouwen die ik nog niet eerder heb bekeken. Wat vooral centraal staat, is dat ik elke keer opnieuw geniet!

Ook nu liep ik alweer een paar weken rond met het idee er weer eens met Bas te gaan wandelen, zeker met het vooruitzicht te kunnen genieten van mooie herfstkleuren. Alleen werkte het weer steeds niet mee en leek de lucht maar grijs te blijven.

Gelukkig kwam daar toch nog verandering in en vanaf zondag was het zonnetje opeens een stuk welwillender. Dus gooide ik wat spullen in een rugzak, trok een paar gemakkelijke laarzen aan, deed Bas zijn riem om en ging op weg.

Het landgoed ligt tussen Beesd en Enspijk in en het fijne is dat je vanaf het kleine stationnetje praktisch het bos in loopt. Beesd is ook maar zeventien minuten met de trein vanaf Gorkum, dus heel goed te doen.

Ondanks dat het landgoed ruim 900 hectare telt, ben ik er nog altijd niet verdwaald. Veel van de wandelpaadjes ken ik inmiddels al en ik ben ook niet bang om eens een ander paadje te kiezen. Je komt allicht wel weer ergens uit wat bekend voorkomt. :-)

We liepen dit keer iets minder lang dan de vorige keer (maar alsnog goed voor bijna 15 kilometer, inclusief de afstand van en naar het station thuis en in Beesd), maar ik had wat last van m’n rug en wilde de boel eigenlijk niet weer forceren. Ondanks dat ik me had voorgenomen regelmatig even te stoppen om ergens op een bankje uit te rusten, kwam dat er in de praktijk niet van. :-)

Ondanks wat zeurende rugpijn toch heerlijke uurtjes doorgebracht met struinen door het bos, genieten van de omgeving en natuurlijk foto’s maken. Ik had m’n spiegelreflexcamera met extra lens meegenomen, maar daar uiteindelijk nauwelijks iets mee gedaan. Des te meer plaatjes maakte ik met m’n nieuwe iPhone.

Ik had gewoon geen zin om steeds instellingen te moeten aanpassen en controleren of ik de goede had gebruikt. Zeker met een hond die weinig geduld heeft, lukt het gewoon niet zo goed om echt de tijd te nemen voor een foto.

Na afloop van de wandeling schoven we aan bij het inmiddels vaste eet adresje voor een pannenkoek, waar Bas ook wat stukjes van kreeg. Na gegeten en afgerekend te hebben, duurde het nog een half uur voor de trein terug naar huis kwam, dus konden we op ons gemak richting station lopen, nagenietend van een fijne wandeling!

Ben jij weleens op Mariënwaerdt of een soortgelijk landgoed geweest?