Ik schreef vorige week een artikel waarin ik schreef dat ik het bloggen al een tijdje niet met zoveel plezier doe als ik graag zou willen en dat ik geen idee heb wat ik moest doen of veranderen om die ‘zin’ weer terug te krijgen en het bloggen weer echt als een hobby ga zien.

Ik kreeg veel lieve reacties en tips, waar ik erg blij mee ben. Zelf heb ik er ook veel over nagedacht welke kant ik nu op wil. Ik ben niet zo van de drastische oplossingen, dus stoppen is sowieso geen optie.

Ook een paar weken of maanden niet bloggen vind ik niets. Ondanks dat ik natuurlijk in de eerste plaats voor mezelf blog, ben ik dan toch een beetje bang dat ik een deel van mijn bezoekers kwijtraak en ik heb er jaren over gedaan om dat op te bouwen.

Ik denk dat ik 2 duidelijke knelpunten heb gevonden waar het mis gaat en waardoor bloggen meer als verplichting is gaan voelen dan als iets wat ik graag doe. Ten eerste het feit dat ik er eigenlijk naar streef om elke dag een blogpost online te hebben.

Iets waar ik een paar jaar geleden mee begonnen ben en wat ik doorgaans ook best goed volhoud, maar niet altijd met evenveel zin. Ik heb niet altijd veel inspiratie en ik heb ook niet zo’n heel interessant leven waar veel over te vertellen valt, dus dan zijn er momenten dat je je afvraagt waar je in godsnaam nog eens over kunt schrijven.

Een ander struikelblok is dat ik mezelf gaandeweg toch steeds meer regeltjes heb opgelegd. Heb ik bijvoorbeeld op dag één een fotopost gedaan, dan ‘mag’ er de volgende dag niet nog een post met veel foto’s erin. Het liefst moeten daar een paar dagen tussen zitten, liever nog een week.

Verder heb ik het idee dat een artikel toch wel minstens drie alinea’s moet bevatten om voor een echt artikel door te kunnen gaan en ben ik gaandeweg alles gaan onderverdelen in rubrieken en onderdelen.

Heb ik bijvoorbeeld iets leuks of interessants gevonden op het web? Dan kan ik dat niet zomaar op m’n blog kwakken, nee, dat valt dan opeens weer onder het onderdeel ‘Webclip’. Snap je wat ik bedoel? Het is zo strak geworden allemaal.

Grappig genoeg is dat strak houden en controle over alles willen hebben ook wel een issue die in mijn persoonlijke leven ook regelmatig opspeelt en waar ik juist wat meer afstand van moet nemen. Het afgelopen jaar heb ik geleerd dat de boel de boel laten en dingen accepteren zoals ze zijn, juist veel beter werkt dan proberen alles krampachtig onder controle en binnen de lijntjes te houden. Ik denk dat ik dat idee dus ook op mijn blog moet uitvoeren.

Wat is er mis mee om gewoon een mooie foto of tekst te delen met hooguit een paar regels tekst erbij. Waarom moet alles per se onder een bepaald onderdeel vallen? Waarom zou ik überhaupt elke dag moeten bloggen? Mijn doel is om dus wat losser te worden als het op bloggen aankomt.

Niet alleen de teugels meer laten vieren wat betreft dat elke dag bloggen, maar vooral inhoudelijk minder strak georganiseerd willen zijn. Mijn blog is geen baan, ik word er niet voor betaald en ik werk ook niet in opdracht. Ik ben de baas over mijn blog en ik hoef van niets of niemand dingen te doen zoals ik die doe. Niets staat me dus in de weg om mezelf vrijer te laten!

Het idee om mijn blog (deels) ook als een soort digitaal plakboek te gebruiken spreekt me ook wel aan. Dingen die ik mooi, leuk, grappig of interessant vind verzamelen op één plek.

Dat gaat dan uiteraard niet alleen om dingen die ik ergens gevonden heb, maar het kan overal over gaan. Het gaat om het idee. Doordat ik zo een beetje aan het brainstormen was, kwam ik ook op een ontzettend leuk idee waar je morgen mee kennis gaat maken.

In grote lijnen zal er voor de bezoeker dus niet veel veranderen. Het is niet dat ik opeens veel minder zal gaan bloggen. Het kan best dat ik de komende tijd toch gewoon elke dag blog, maar ik heb met mezelf afgesproken dat als ik geen zin, tijd of inspiratie heb, dat ik het dan ook gewoon niet doe en ook niet een halfslachtig artikel om toch maar wat online te zetten.

Het is geen wedstrijd tenslotte. Niemand behalve ikzelf verplicht mij om dagelijks te bloggen. Liever voor mezelf zijn, houdt dus ook in dat ik alleen hoef te bloggen als ik zin heb. Op die manier, en dan samen met minder inhoudelijke regeltjes voor m’n blog, zal er uiteindelijk voor moeten zorgen dat ik weer met veel plezier ga bloggen!

Wat denk jij ervan?