Als je in het bezit bent van een abonnementje AD Rivierenland en vanmorgen de krant opensloeg, zou het zomaar kunnen dat je opeens oog in oog stond met mijn hoofd en een flink stuk tekst eromheen, wat onder meer de woorden ‘nieuwe’ en ‘columniste’ bevat. Dus kan ik het natuurlijk niet maken om op mijn blog nog altijd in alle talen te zwijgen. Ik ben columnist!

Maar, maar, maar. Je bent toch blógger? En fotograaf, en handletter-dinges? Ja, dat ben ik ook allemaal nog steeds. Maar nu dus ook columnist. Voor de krant dus. Het Algemeen Dagblad. En ik zal nu vertellen hoe ik dáár dan terecht ben gekomen.

Op 17 januari kreeg ik ‘s middags een mailtje van de nieuwschef van AD Rivierenland, met de vraag of ik interesse had om columnist te worden. Say what? Ik kan je niet vertellen hoe bizar het voelt als je nota bene gevráágd wordt voor iets waar je in stilte al jaren van droomt. Ik was direct enthousiast, maar wilde voordat ik volmondig ja zei, wel eerst wat meer weten.

Dus spraken we af om één en ander toe te lichten en werd het al snel duidelijk dat het om de column in de rubriek #0183 in de zaterdagbijlage zou gaan. Een schijnbaar goed gelezen rubriek die met name wat gericht is op de wat jeugdigere krantlezer. Vervolgens ging er nog een periode overheen die best spannend was, omdat er naast mij, blijkbaar nog een aantal mensen waren benaderd met dezelfde vraag.

Een paar weken geleden kreeg ik bericht dat we zouden gaan samenwerken, ik zou alleen nog horen wat de frequentie precies zou zijn. Inmiddels is alles in kannen en kruiken en ook op het administratieve vlak netjes geregeld en ik kan me dus vanaf nu officieel freelancer van Persgroep Nederland BV noemen. Hoe stoer klinkt dat!

Dromerige selfie

Vanaf nu kun je om de week een column van mijn hand lezen in de zaterdagbijlage van AD Rivierenland. De andere weken worden voor rekening genomen door de ‘oude’ columnist, die aanvankelijk helemaal had willen stoppen, maar toch wel door wilde blijven gaan met schrijven als het niet elke week zou zijn. Morgen staat mijn eerste column in de krant en vandaag staat er een interview met een foto in de krant, ter introductie van mij als nieuwe columnist.

Een superleuk stuk waar ik me helemaal in herken. Enig minpunt is de foto, waar ik mezelf lelijk op vind staan. Ik had begrepen dat er een andere in zou komen, dus dat viel wel even tegen. Overigens zie ik dat het artikel ook online is gepubliceerd. Daarbij is de foto gebruikt die ik 2 dagen geleden zelf maakte en die je hierboven ziet. Dat wist ik niet, maar alles beter dan die foto in de papieren versie van de krant. 🙂

Ondanks dit wat minder leuke detail, waar ik me stiekem toch behoorlijk rot door voel, ben ik over het algemeen genomen natuurlijk wel heel blij met het leuke stuk en het feit dat ik nu iets ga doen wat me al heel lang heel erg leuk lijkt. Bij de columns komt trouwens een andere foto, ook één waar ik mezelf niet echt geweldig op vind staan, maar ik zal het ermee moeten doen.

Eigenlijk heb ik dit baantje (indirect) te danken aan het bloggen! De redactie van AD Rivierenland volgde me namelijk, zonder dat ik het wist, al enige tijd via mijn blog en social media, waarbij mijn positieve insteek en vlotte schrijfstijl blijkbaar waren opgevallen. Het idee dat ik nu columnist ben, terwijl ik mezelf juist ‘niks bijzonders’ vind, is nog steeds onwennig, maar wel gaaf! En trots? Die foto’s erbuiten gelaten, ben ik dat best wel een beetje ja, heel voorzichtig… 🙂

Voordat iedereen nu over elkaar heen valt met de vraag of je de columns online kan lezen. Nee helaas. Het is dat ik met het account van m’n moeder in mag loggen op de digikrant, anders zou ik m’n eigen columns niet eens zien. 🙂 Uiteraard ben ik van plan om regelmatig een screenshot van een nieuwe column op m’n blog te plaatsen, als hij eenmaal in de krant heeft gestaan.

Heb jij weleens voor een krant geschreven?