Mijn blog heeft een week stil gelegen, maar daar had ik een goede reden voor. De afgelopen twee weken waren nogal chaotisch. Oma’s gezondheid verslechterde opeens door een herseninfarct en voor je het goed en wel beseft, houdt iemand dan zomaar opeens op te bestaan. Ik schrijf hier nog een aparte blogpost over, maar dit is de hoofdreden dat ik mijn blog liet voor wat het was.

Het is niet zo dat ik zo verdrietig was dat bloggen niet lukte, echt droevig ben ik niet geweest. Ik ben vooral blij dat oma de rust heeft die ze verdiende. Vooral het laatste halfjaar kwam tegenslag na tegenslag en ze was gewoon op. Zelf was ik vooral heel erg moe door inmiddels chronisch slaaptekort en ik merk dat ik wat in mezelf gekeerd ben door alle gebeurtenissen.

Van afgelopen week dan ook niet al te veel foto’s. Ik ben veel van huis geweest, tot grote ergernis van Bas, en van foto’s maken kwam dan ook niet veel terecht. Vandaar dat ik alle foto’s van de hele week (negen) in één collage plak en er in het kort wat bij vertel. Op het moment van schrijven (zondagavond) verlang ik ook intens naar mijn bed, dus ik ga zo lekker slapen.

Zoals ik al zei, valt er niet veel te vertellen en de meeste foto’s spreken wel voor zicht. De tekst op de sweater kwam ik in een winkel tegen en de panini at ik bij Istanbul, waar ik deze week tussen alle bedrijven door ook heel wat uren heb gezeten, omdat ik nu ook een nieuwe website voor ze gebouwd heb, die zo goed als af is.

Zaterdag was het condoleren voor oma en dat betekende heel wat handjes schudden. Zondag was het in eerste instantie best lekker weer, dus heb een eind gewandeld en onderweg de laatste 3 foto’s in de collage gemaakt. Ik zag een liggende poedel in de wolk op de foto met de rivier.