De tijd vliegt, zo lijkt het wel. Voor mijn gevoel ben ik nog naar net begonnen als columnist voor AD Rivierenland, maar toch staat inmiddels al mijn vierde column in de krant. En aangezien ik om de week schrijf, houdt dat in dat ik alweer twee maanden officieel in dienst ben als freelancer van Persgroep Nederland.

Ik heb deze week trouwens ook bericht gehad van UWV over m’n bijverdiensten, die ik uiteraard netjes heb opgegeven. Ik word gelukkig niet gekort op m’n uitkering, alleen één of andere toeslag van €2 waarvan ik niet eens wist dat ik ‘m kreeg, komt te vervallen. Daar kan ik wel mee leven! Het is me blijkbaar gegund om naast dat karige inkomen nog wat bij te verdienen. 😀

Vandaag column nummer vier, over mijn avonturen als bezorger voor m’n vrienden van Eetcafé Istanbul. Ik geloof dat ik daar in deze blogpost al iets over schreef, maar nu dus ook een column. Omdat het voor mij als slechtziende een avontuur op zich was om in korte tijd iets te bezorgen op adressen die ik dus puur op zicht nooit zou kunnen vinden en daardoor ook een mooie uitdaging, leek me dat iets leuks om een column over te schrijven. En zie hier!