Het (zo goed als) dagelijks bloggen loopt nog steeds niet erg lekker. Natuurlijk moet er niets en heb ik alle vrijheid van de wereld, maar waar ik incidenteel één of twee dagen overslaan niet zo’n probleem vind, is het nu al ruim een maand erg rommelig en ergens baal ik daar wel van.
In de eerste weken na het overlijden van oma had ik er erg veel moeite mee om in mijn ritme te raken. Dagelijks terugkerende dingen zoals een appeltje eten tijdens de eerste wandeling van de dag, mijn blog bijhouden en mails beantwoorden schoten er vaak bij in en ik snap nog steeds niet goed waarom, want het is niet zo dat ik voor mijn gevoel echt in de rouw ben geweest. Ik was vooral blij voor oma dat ze rust had en had daar vrede mee.
Maar het is niet voor het eerst dat dingen bij mij toch meer plek innemen dan ik er bewust van ben en zich op een soms alternatieve manier uiten, de aanhoudende moeite om mijn dagelijkse routine op te pakken, zal toch een stukje rouwverwerking zijn geweest.
Inmiddels gaat dat alweer een stuk beter gelukkig, maar dat bloggen, dat blijft maar haperen. Ik ben de laatste weken ook best druk geweest met van alles en ’s avonds dan vaak te moe om nog aan het schrijven te slaan. Bloggen vereist tenslotte toch een stukje inspiratie en creativiteit en ik weet niet hoe het met jou zit, maar als ik moe ben, zijn die twee dingen ver te zoeken.
Ook gebeurt het vaak genoeg dat ik ’s avonds van huis ben of er komt iets anders tussen. Zo had ik me gister voorgenomen vandaag weer eens een Momentopname te schrijven, totdat mijn hoofd roet in het eten gooide en ik een migraineaanval kreeg.
Zo erg zelfs, dat ik blijkbaar in slaap ben gevallen zonder het te weten. Je komt er dan om half elf achter dat je een paar uur gemist hebt en dat blijkbaar ergens het licht uit is gegaan. Letterlijk.
Waarom ik niet overdag ga bloggen? Dat komt er nooit van. Ik ben overdag meestal met duizend-en-één dingen en bloggen hoort daar niet bij. Grappig is bijvoorbeeld dat als ik ’s avonds te moe ben om te bloggen. Ik me voorneem dan de volgende ochtend dan iets te schrijven, maar ook dat komt er nooit van. Altijd alweer volop bezig met andere dingen.
Deze blogpost is overigens niet een soort van verontschuldiging (oké, een heel klein beetje dan), maar meer een soort uitleg en voor mezelf ook een beetje een evaluatie van de stand van zaken. Soms ontdek je beter hoe dingen in elkaar zitten door ze op te schrijven. 
Uiteraard hoop ik dat het snel weer beter zal gaan, al zitten we inmiddels natuurlijk ook in het voorjaar en ben ik met name de laatste jaren een buitenmens geworden en voor 80% van de dag buiten te vinden zodra het mooi weer is. Dat komt het bloggen ook weer niet echt en goede. Kortom, altijd wel een smoes, zo lijkt het. Gelukkig heb ik er het volste vertrouwen in dat het wel weer aantrekt. Vroeg, of laat.
Wat gek, je nieuwe artikelen komen helemaal niet meer in bloglovin! Had dus niet in de gaten dat er wel nieuws was.
Kan me voorstellen dat alles even anders loopt als je iemand hebt verloren maar je bent niemand een uitleg schuldig. Bloggen moet je doen als je er zin in hebt
Inmiddels is het probleem gelukkig opgelost en worden artikelen weer gewoon weergegeven. Nog bedankt voor de tip anders had ik er niet eens nagekeken en wist ik het dus zelf niet