Zijn er echt alweer twee weken voorbij sinds m’n laatste column in AD Rivierenland stond? Ja, dus. De tijd gaat zo snel. Die van vandaag gaat over de Havendag, een onderwerp waar ik afgelopen week op mijn blog ook al een foto-artikel aan heb gewijd. Ook gelijk het enige minpunt van om de twee weken een column schrijven: Je kunt nooit écht actueel zijn en dat is toch iets waar een krant meestal om bekend staat, om de actualiteiten. Maar goed, als dat alles is.
Ik ben voor de rest heel tevreden met mijn baan als freelance columnist en vooral ook met de frequentie. Als ik elke week een deadline zou hebben, zou dat op den duur toch wel stress geven. Zeker aangezien ik naast mijn werkzaamheden als columnist ook mijn blog heb draaien, waar ik, als het even kan, toch welk dagelijks een stukje tekst of iets in die richting op wil hebben.
Ik heb het de laatste tijd sowieso druk met van alles en kom af en toe tijd tekort. Momenteel ben ik bijvoorbeeld ook weer bezig met een projectje voor Istanbul. ‘Even’ een folder updaten in een softwarepakket waar ik minstens 10 jaar niet meer mee heb gewerkt en nu heg nog steg weet te vinden. Om het nog wat spannender te maken, moet dat geval in een oplage van 10.000 gedrukt gaan worden. Of dat spanning geeft? Nee hoor…. een klein beetje maar…
Anyway, vandaag dus een column. Ik had eerst een ander idee in mijn hoofd wat ik waarschijnlijk een andere keer nog uit ga werken, maar omdat de Havendag dan anders écht oud nieuws zou zijn, vond ik het toch wel leuk om daar iets mee te doen. De kunst was om het op zo’n manier te verpakken dat ‘t niet op een saai verslag zou gaan lijken. Een column is tenslotte iets heel anders dan een gewoon krantenartikel. Er moet wel een beetje vaart in zitten.
