Op zaterdagavond beginnen aan een blogpost voor maandag. Het is lang geleden dat ik aan het vooruit werken ben geweest voor mijn blog, maar nu komt het er opeens van. Op het moment van schrijven voelde ik me weer heel moe en had ik iets nodig om mijn gedachten te verzetten. Aangezien fietsen niet verstandig is als ik moe ben, werd het dus bloggen.
337. Ben je nog steeds dezelfde persoon als vroeger?
Nee en daar ben ik maar wat blij om! Zowel qua innerlijk als uiterlijk ben ik door de jaren heen erg veranderd. Terwijl ik tegenwoordig regelmatig mensen hoor zeggen dat ik een aantrekkelijke vrouw ben, zouden ze zich vroeger geen seconde voor me hebben omgedraaid.
Ik was een lelijk eendje. En een onzeker lelijk eendje. Dat zorgde er uiteindelijk voor, dat ik mijn leven in dienst stelde van anderen, want als ik ze te vriend kon houden, deden ze me geen pijn. Dat dat ‘motto’ een keiharde leugen was, heb ik als jongvolwassene geleerd.
Vervolgens heb ik ook nog een periode gehad dat ik zo van mezelf losgeraakt was, dat ik niet wist wie Ester nu eigenlijk was. Het ging letterlijk alle kanten op. Het was alsof ik in een kledingkast stond en elke dag een keuze maakte, waarvan ik hoopte dat het bij me paste. Dat gold voor kleding, maar ook voor kapsels en mijn overall attitude, om er maar een Engelse term tegenaan te gooien. Iets waar ik in deze blogpost wat uitgebreider over schreef.
338. Waarom heb je gekozen voor het werk dat je nu doet?
Nog steeds voel ik enige trots wanneer ik kan zeggen dat ik inderdaad werk heb, ook al is het geen baan waar ik dagelijks mee bezig ben, zoals de meeste mensen. Maar het is wel echt werk, geen vrijwilligersbaantje of een vriendendienst. Zoals je weet, ben ik gevraagd om columnist te worden voor AD Rivierenland.
Columnist worden of iets in die richting, was al jaren een stille wens. Maar wel één waarvan ik nooit werk maakte, omdat ik me niet kon voorstellen dat iemand op mij en mijn tekstjes zat te wachten.
Als ik echt zo goed zou zijn, zou m’n blog ook wel meer bezoekers trekken? Toch was ik blijkbaar wel ‘goed genoeg’ en schrijf ik inmiddels alweer sinds maart met plezier stukjes voor de krant. Waarom ik dit werk doe? Stomme vraag. Ik hou van schrijven!
339. Welke slechte gewoonte heb je?
Ik ga te laat naar bed. Vooral als ik ergens mee bezig ben, kan dat niet wachten tot de volgende dag. Dat is overigens niet alleen een kwestie van een slechte smoes om mijn bedtijd nog flink uit te stellen, maar heeft ook alles te maken met creativiteit. Als ik eenmaal in een flow zit, ben ik op mijn best en kan ik dus voor een goed eindresultaat zorgen.
Als ik dit doorbreek en probeer er op een ander moment mee verder te gaan, werkt het op de één of andere manier niet meer. Vooral met teksten is dat heel erg. Ik had bijvoorbeeld ooit een geweldige tekst voor een blogpost in mijn hoofd en typte de eerste alinea uit, in een kladblokje op mijn telefoon.
De rest schreef ik de volgende dag, want een ‘beginnetje’ had ik immers. Het resultaat was een slap stuk tekst waarvan alleen de eerste alinea de nodige pit had en de rest een verdunde versie was van wat had moeten zijn. Dus laat naar bed is heel creatief verantwoord!
340. Vaar jij je eigen koers?
Zonder meer. Ik kan weleens ergens mee zitten waardoor ik erover praat, maar eigenlijk verlang ik meestal meer naar een luisterend oor dan daadwerkelijk advies. Zelfs als ik iemand de vraag stel wat hij of zij zou doen in een soortgelijke situatie, trek ik uiteindelijk nog mijn eigen plan. Soms tegen beter weten in tegen alle adviezen van iedereen in.
Want wat de juiste aanpak lijkt voor een ander, hoeft dat niet te zijn voor mij. Ik ga heel erg af op mijn intuïtie, die door de jaren heen tot een haast paranormaal niveau is ontwikkeld. Als mijn gevoel iets heel sterk zegt, dan moet ik dat gevoel volgen.
Achteraf blijkt altijd dat mijn gevoel gelijk had. Sowieso heb ik er nooit echt waarde aan gehecht wat een ander vindt. Behalve dan als het om mijn uiterlijk gaat, want dan maak ik me daar opeens wel druk over. 
341. Waar kun je over doorzeuren?
Dat is eigenlijk een vraag die ander mensen zouden moeten beantwoorden, niet ikzelf. Over mijn blog praat ik zelden of nooit, dus daar kan ik niet over zeuren. Over kleding of make-up hoor je me ook niet zo snel en omdat ik weet dat de meeste mensen niet zo thuis zijn in alle technische termen op computergebied waarmee ik me bezighoud, begin ik daar ook maar niet over.
Ik zou het niet weten! Ik ben juist al snel bang dat mensen me vinden zeuren, waardoor ik ook niet snel met dingen waar ik mee zit naar iemand toega, omdat ik ‘niet wil zeuren’. Het resultaat is dat ik er zelf mee worstel en er niet van kan slapen, maar op de één of andere manier is dat toch minder belastend dan een ander lastigvallen met je eigen gezanik.
342. Is elke relatie te redden?
Een lastige vraag waarop ik eigenlijk geen kant-en-klaar antwoord heb. Het hangt geheel en al van verschillende factoren af. Ik denk dus niet dat elke relatie te redden is, maar dat er wel veel relaties verloren gaan door misverstanden, plus een gebrek aan goede communicatie en wederzijds respect.
343. Met welk lichaamsdeel ben je tevreden?
Ik haat dit soort vragen, omdat ik er geen antwoord op weet. Om nu niet te gaan valsspelen met dingen te noemen als wimpers of de kleur van mijn ogen, noem ik maar, zij het heel voorzichtig, mijn bovenbenen.
Niet mijn hele benen, alleen de bovenbenen. Voor iemand die al 41 (en een half) is, heb ik weinig last van cellulitis en gelukkig ook geen dikke benen. Mijn kuiten vind ik juist weer veel te plat, dus daar ben ik wat minder tevreden over.
344. Hoe houd je het leven spannend?
Afwisseling! Als ik geen afwisseling in m’n leven heb, dan wordt ’t saai. Ik kan niet tegen een standaard leven, bij mij moet elke dag anders zijn, anders verveel ik me binnen de kortste keren.
Dat is niet alleen een kwestie van dénken dat het zo zal zijn, ik heb het zelf meegemaakt. Eén van de grote voordelen van single zijn en alleen wonen dat ik dus zelf de baas ben en zelf bepaal wat ik doe of wat ik niet doe.
345. Kun je goed presteren onder druk?
Nee! Ik moet ergens echt de tijd voor kunnen nemen en kan niet goed tegen deadlines. Voor het schrijven van columns heb ik natuurlijk wel met een deadline te maken, maar dat is eens in de twee weken en het is nog maar één keer gebeurd dat ik ’s avonds laat nog aan het schrijven sloeg om m’n tekst op tijd in te kunnen leveren. Maar ik kan er niet tegen als iemand op m’n vingers kijkt en ook niet als er een klok driftig staat te tikken. Ik kan heel snel werken, maar onder druk blokkeer ik.
346. Welke levensfase heb je als prettig ervaren?
Elke levensfase heeft leuke en minder leuke kanten, maar mijn schooltijd was per definitie niet de meest prettige levensfase tot nu toe. Ik denk dat ik het heden (ook al voel ik me momenteel allesbehalve goed) en de laatste pakweg 5 jaar als de meest prettige levensfase tot nu toe kan bestempelen.
Ik heb natuurlijk wel te maken (gehad) met mijn angsten en verschillende andere dingen die niet leuk waren of zijn, maar over het algemeen genomen is mijn leven redelijk rustig, overzichtelijk en prettig.
347. Vind je andere mensen net zoveel waard als jezelf?
Ja, waarom niet? Ik ben nooit iemand geweest die zichzelf beter voelt, eerlijk gezegd zelfs eerder andersom dat ik mezelf minder voel dan een ander. Maar in de basis vind ik dat elk mens evenveel waard is.
348. Heb je altijd een keuze?
Weer zo’n lastige vraag. Nee, ik denk niet dat je altijd een keuze hebt. Soms zijn bepaalde dingen gewoon onmogelijk. Dat kan van heel praktische dingen gaan, tot gevoelskwesties. Je hebt wel altijd een keuze hoe je zélf ergens in staat en hoe je ergens mee om gaat.
349. Wat is je favoriete seizoen?
De lente!
350. Hoe had je willen heten als je zelf je naam mocht kiezen?
Chaya! Een naam die ik jaren geleden in een boek tegenkwam en me is bijgebleven. Waar mijn eigen naam haar oorsprong vindt in Perzië, is Chaya van oorsprong Hebreeuws en betekent ‘leven’. Ik vind ’t de meest prachtige naam ooit!
