Het filmpje wat ik vandaag deel, kwam ik tegen op Twitter. Omdat ik ‘m zo bijzonder vind, deel ik ‘m hier. In de video zie je hoe allerlei mensen, vreemden, een ander vier minuten lang in de ogen kijken. En wat er dan gebeurt.
De uiteindelijk boodschap van deze video vind ik heel mooi en bemoedigend. Dat we allemaal gewoon maar mensen zijn met een verhaal, met gevoelens. Verdriet, woede, onmacht, ongetemde blijdschap en liefde.
Dat het niet uitmaakt of je geen cent te makken hebt, overtuigd moslim of christen bent of misschien wel helemaal geen geloof aanhangt. Dat het ook niet uitmaakt dat je huid zo donker is als pure chocolade, of dat je een hoofddoek draagt. Dat het er niet toe doet op welke partij je stemt of hoe hard of gemakkelijk je leven is geweest.
In de basis zijn we nog altijd mensen. Mensen met een verhaal.
Blijft prachtig!