Op 16 juli schreef ik deze blogpost. Waarin ik vertelde dat ik mijn blog voorlopig in de ijskast ging zetten. Qua gezondheid ging het niet geweldig en de zin om te bloggen was volledig verdwenen. Ik heb zelfs met de gedachte gespeeld om helemaal uit het bloggebeuren te stappen.

Nu ben ik dus weer terug. Ik heb het megadruk op het moment, maar opeens had ik wel zin om iets te schrijven. Het is niet zo dat ik echt sta te trappelen weer te gaan bloggen, maar soms is het kiezen of delen.

Mijn blog is een deel van mij waar ik 14 jaar geleden mee begonnen ben en dat gooi je niet zomaar weg. Vandaar dat ik uiteindelijk toch de keuze heb gemaakt om verder te gaan, maar misschien wat minder strak binnen de lijntjes dan ik eerst deed.

Elke dag bloggen gaat sowieso niet meer gebeuren. Hooguit bij toeval. Waarom zou ik ook. Ik heb nog een gewoon leven, waarin ik het druk heb met van alles en nog wat. Ik mag dan misschien geen reguliere baan hebben, maar dat betekent niet dat ik ‘tijd zat’ heb. Bloggen is een blok aan mijn been, wanneer het een verplichting wordt.

Mijn blog is een deel van mij waar ik
14 jaar geleden mee begonnen ben
en dat gooi je niet zomaar weg.

Nu ik weer begonnen ben ga ik rustig aan opbouwen. Niks moet, alles mag. Als ik twee of drie posts in de week schrijf is het ook goed. Ik stop ook met bijhouden van andere blogs, waar stiekem wel heel veel tijd in ging zitten.

Als mensen mijn blog lezen, wil ik dat ze dat doen omdat ze het leuk vinden en niet omdat ik een keer op een blogpost bij hen gereageerd heb. Dat soort ‘ruilhandel’ doe ik niet langer meer aan.

Hoe ik het verder aan ga pakken weet ik niet. Ik heb verschillende keren een nieuwe theorie bedacht over hoe het beter zal gaan, het makkelijker en leuker voor mezelf wordt om te bloggen, maar negen van de tien keer bleek dat niet te werken. Als ik de afgelopen jaren iets geleerd heb, is dat het geen zin heeft om dingen te plannen of er controle over uit te oefenen.

Kajakken!

Ik vind schrijven nog altijd fijn en merk dat ik het lekker vind om weer eens een blogpost te tikken, maar ik wil minder regeltjes. Een blogpost hoeft niet per se een heel verhaal te worden om interessant te zijn, ik hoef niet elke zondag een overzicht te posten. geen agenda bij te houden om posts in te plannen en statistieken interesseren me niet langer.

Ik heb vandaag voor ‘t eerst in maanden weer eens naar mijn bezoekersaantallen gekeken (voor sommige bloggers is dat ondenkbaar) en merkte dat mijn dagelijkse aantallen eigenlijk niet eens zijn gedaald sinds ik twee maanden geleden ben gestopt met schrijven. Lang leve Google en de zoekopdrachten, zullen we dan maar zeggen.

Let’s kick some ass!