Kijk, zo gaat dat dus: Gewoon een begin maken met (opnieuw) bloggen en ontdekken dat dan vanzelf de zin terugkomt. Zou me haast schuldig gaan voelen over m’n eerdere bewering, dat dagelijks bloggen niet meer aan de orde zal zijn. Ik had daar eigenlijk nog aan toe moeten voegen ‘tenzij ik daar zin in heb’. Want zomaar opeens had ik inspiratie voor een item.
Gisteravond zag ik op Twitter de hashtag #mijnjeugd voorbij drijven in mijn timeline. Nou ben ik niet bepaald trendgevoelig en de meeste trending hashtags gaan over politiek of voetbal. Van voetbal heb ik geen kaas gegeten en die enkele keer dat ik met met een politieke kwestie heb bemoeid, kreeg ik gelijk een hoop bagger over me heen. De #mijnjeugd tag bleek een stuk gezelliger en komt neer op beknopte jeugdherinneringen. En laat ik nou niet vies zijn van een portie melancholie op z’n tijd!
Ik heb er zelf ook gelijk een aantal het wereld wijde web in gegooid en had het idee om daar een artikel aan vast te knopen met nog een aantal jeugdherinneringen. Wel binnen het kader van de 140 tekens van Twitter want je kent me, ik wijd altijd graag nogal uit en dus is het op zich al een uitdaging om me aan dat beperkte aantal tekens te houden. 
- Op m’n vijftiende mijn Open Water duikbrevet halen
- Op de Malediven kokosnoten rechtstreeks van de boom eten en snorkelen in de regen.
- Acht jaar lang gepest en buitengesloten worden, ironisch genoeg op een school voor speciaal onderwijs in Zeist.
- Pas op m’n achtste zonder zijwieltjes durven fietsen.
- Voor het slapen gaan door mijn moeder voorgelezen worden uit het boek van Jip en Janneke. En Takkie natuurlijk.
- Eindeloos Frogger spelen op één van de eerste Macintosh Classic computers in Nederland.
Bovenstaande herinneringen postte ik op Twitter. Ik had de smaak aardig te pakken van bedenken van een variatie aan herinneringen uit m’n jeugd, maar wilde Twitter ook niet vol spammen met mijn halve levensgeschiedenis, dus plaats ik de rest in een blogpost.
Ik als baby
- Voor het eerst stappen bij een discotheek in de buurt, met mijn moeder als taxichauffeur.
- De Berlijnse muur zien toen ie nog overeind stond
- Een bril dragen als experiment. Mijn oogafwijking bleek te groot voor wat voor bril dan ook. Fijn voor mij, want ik vond/vind een bril vreselijk.
- Met een camper rondtrekken door Noorwegen en Lapland.
- Bijna elke avond ‘onderhandelen’ over bedtijd en ‘lijn trekken’ zoals m’n moeder dat noemde.
- Motorrijden met m’n vader. Toen ik 3 was, reed ik voor ‘t eerst mee. Voorop de tank.
- Urenlang Tetris en Ducktales spelen op mijn Gameboy
- Op zondag een ‘rondje rijden’. Vaak met muziek van Rob de Nijs of Meat Loaf in de auto.
- De eeuwige strijd om het vlees. Ik wilde het niet eten, maar het was ‘eten wat de pot schaft’.
- Met school een weekje kamperen in Hattem, in een tent. De horror!
- Struinen en later ook mountainbiken door het bos tussen Zeist en Driebergen (Pyramide van Austerlitz. Eén van de weinige echt leuke herinneringen aan mijn periode daar.
- In een klein draakje veranderen wanneer er nieuwe schoenen gekocht moesten worden.
- Speciale buitenspeel-kleren hebben omdat ik overal op en in klom en graag ravotte en ook nogal eens viel. Ik was vroeger een echte tomboy.
- Drie weken in het ziekenhuis met een ernstige bacteriële hersenvliesontsteking. Volgens de artsen was het een wonder dat ik daar volledig van herstelde.
- Ik had blijkbaar ‘iets’ met ziekenhuizen, na mijn geboorte lag ik er negen maanden.
- Een soort bezienswaardigheid zijn in het dorp waar ik woonde, omdat ik slechtziend was. Iedereen kende mij en ik kende hooguit de helft.
- Niels Holgerson, Boes en Ducktales waren mijn favorieten. Ik was gek op tekenfilms!
- En heel erg bang van onweer en wespen (dat laatste nog altijd).
- Meer dan eens voor jongen aangezien worden vanwege mijn korte haar en het ontbreken van vrouwelijke vormen door een hormoonafwijking die pas later werd ontdekt.
- Altijd veel jonger geschat worden. Dat gebeurt nog steeds. Nu vind ik het wel leuk.
- Alles bij elkaar zeuren voor een paar rolschaatsen maar er vervolgens niet op kunnen rijden.
- Ondanks mijn latere voorliefde voor water en zelfs duiken met perslucht, haatte ik zwemles en was ik bang om in het water te gaan. Ach, alles went.
- Veel van de wereld mogen zien tijdens vakanties. Met hier en daar een ongelukje.
- In de zomermaanden met ons bootje ‘De Watevlo’ varen, zelfs de Pekinees ging mee.
Jeetje, ik geloof dat ik nog wel even door kan gaan. Ik heb zoveel meegemaakt. Indrukwekkende dingen, verdrietige en nare dingen (vooral in mijn tijd op de slechtziendenschool in Zeist), mooie dingen, grappige dingen, dierbare herinneringen.
Dit is zomaar een greep uit mijn jeugd. Als je de dingen zo eens op een rijtje zet (wat ik vrij letterlijk heb genomen), realiseer je je dat een leven wat soms voorbij lijkt te vliegen voordat je het door hebt, toch heel wat momenten bevat die je je later nog herinnert.
Zo zie je maar hoe lang een terugblik kan zijn
Ik denk dat ‘k toch ook wel aan een behoorlijk lijstje zal liggen, mocht ik terugblikken op mijn jeugd 
Fijn dat je terug bent trouwens