Ik kwam een tijd geleden een tag tegen, gemaakt door Nesrin en Maris en vandaag is het mijn beurt om er een draai aan te geven en tien dingen te noemen waar ik écht niet tegen kan, lees, een grondige hekel aan heb. Want het leventje van een blogger is natuurlijk ook niet altijd rozengeur en maneschijn!

Angst

De afgelopen jaren heb ik je kennis laten maken met één van mijn grootste vijanden, namelijk mijn ziektefobie en de allesoverheersende angst en paniekaanvallen die daarbij komen kijken. Ik schreef een wat algemeen lijstje met feiten over fobieën, schreef hoe het is om een ziektefobie te hebben en schreef zo soms een update over het verloop van mijn behandeling (antidepressiva en therapie).

Ondanks dat ik ooit de hoop heb gehad om volledig van deze angst verlost te raken, weet ik nu dat het vooral mijn doel moet zijn om ermee leren om te gaan, want echt verdwijnen zal het waarschijnlijk nooit. Daarom is die angst dus één van mijn grootste irritatiefactoren, omdat ze me zo kwetsbaar maakt, omdat ze mijn gevoel voor logica en redenatie verlamt en omdat het gewoon afschuwelijk is.

Verkeerd beeld

Ik kan er heel erg slecht tegen als mensen een verkeerd beeld van me hebben en kan daar ook heel boos om worden. Soms gebeurt het door een misverstand, maar soms gebeurt het ook dat er bepaalde mensen zijn die bij hoog en bij laag een bepaald beeld van jou voor ogen houden, wat gewoon niet klopt.

Zulke dingen vindt niemand leuk natuurlijk, maar zelf til ik daar juist heel zwaar aan omdat mijn karakter zo ongeveer het enige is waar ik enige trots voor voel. En wanneer iemand daaraan probeert te tornen, word ik boos en verdrietig.

Overigens verbaas ik me er soms ook over hoe wildvreemde mensen op social media soms op de proppen kunnen komen met ‘feiten’ over jezelf die zó ver naast de waarheid zitten dat het haast lachwekkend is.

Don’t touch this

Ik hou er niet van om aangeraakt te worden en doe het zelf eigenlijk ook nauwelijks bij anderen. Die sporadische keer dat het wel gebeurt, bijvoorbeeld omdat ik iemand leuk vind of wanneer het toevallig gebeurt, voelt het op de één of andere manier heel gek. Knuffelen doe ik ook nooit. Als ik me heel rot voel, verlang ik weleens naar een hug, maar de waarheid is dat ik me tijdens een omhelzing na 3 seconden ongemakkelijk voel en me wil verlossen uit de ‘houdgreep’.

Ik hou er dus ook niet van als anderen me aanraken, zeker mensen die ik niet of minder goed ken niet. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren dat ik iemand gevraagd heb of hij me niet aan wilde raken. Een man die af en toe zijn hand op m’n schouder of arm legde. Een heel onschuldig en neutraal gebaar, maar ik werd er knettergek van. Lekker bij jezelf houden die handen!

Liegen

De meest nare menselijke eigenschap die ik kan bedenken is liegen. O, wat kan ik daar boos om worden! Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die blij worden van leugenaars, maar zelf ben ik er heel erg allergisch voor. Zelf lieg ik ook nooit, omdat ik het not done vind en omdat ik ook een verdomd slechte leugenaar ben.

Kip

Als er iets op het gebied van etenswaren is waar ik écht van gruwel, dan is dat wel kip. M’n leven lang heb ik er al een grote afkeer van. Toen ik nog kind was, probeerde mijn moeder weleens om me te foppen door te zeggen dat er varkensvlees in de pilav zat in plaats van kip. Nou eet ik ook liever geen varkensvlees, maar dat was dan nog een graadje minder erg dan kip.

Toch had ik het bij de eerste hap al door. Haar pogingen om van mij een makkelijke eter te maken, zijn dus helaas mislukt. Qua vlees wel in elk geval. Probeer me kip te laten eten en je hebt ruzie. Dat geldt trouwens ook voor het drinken van groene thee.

kip

Kwijt

Ik kan op m’n computer, in m’n tas en qua emoties nog zó geordend zijn, ik ben elke dag wel iets kwijt. Meestal zijn dat m’n sleutels of m’n telefoon. Ik schrik er nooit van, omdat ik gewoon weet dat ze niet écht kwijt zijn, maar gewoon een paar meter verderop liggen, op een plek waar ik ze iets te achteloos heb achtergelaten. Ach, het hoort nu eenmaal bij mij, ik heb ermee leren leven.

traag

Bij mij moet alles snel. Waarom weet ik niet, want ik het is niet dat ik zo haastig ben. Maar ik vind het zonde van m’n tijd om ergens lang over te doen als het ook korter kan. Ik kan, al zeg ik het zelf, behoorlijk efficiënt en snel werken, megasnel typen, snel boodschappen doen en snel winkelen. Recht op mijn doel af! Als ik in samenwerking met iemand anders iets doe en die is niet zo snel of een beetje te makkelijk met dingen laten liggen, kan ik me daar best aan ergeren.

niets kunnen

Ik ben het liefst altijd up and running. Niet helemaal letterlijk natuurlijk, want ik slaap ook nog wel eens, maar ik kan niet tegen niets doen. Ook dat vind ik namelijk zonde van mijn tijd. Niet dat ik altijd productief ben, maar alleen maar een beetje om me heen zitten kijken op de bank, dat kan ik niet.

Als ik ziek ben en niet eens een boek op kan tillen, kan dat me flink frustreren. Ook mijn wandelingen ga ik al na een paar dagen missen. Met als resultaat dat ik al snel weer buiten loop met koorts en al. Voor een wandeling of boodschap. I just can’t help!

onzekerheid

Een struggle waar ik zo’n beetje mijn hele leven al last van heb, is onzekerheid, met name over mijn uiterlijk. Over mijn karakter, waar ik voor sta en wat ik kan ben ik over het algemeen redelijk zelfverzekerd. Als ik iets doe, doe ik het goed en daar is geen plaats voor twijfel. Maar dat uiterlijk, dat blijft een dingetje. Ik vind het verschrikkelijk om gefotografeerd te worden en andere vrouwen zijn steevast mooier.

Blijkbaar ook iets wat gewoon bij mij hoort, al is het soms best frustrerend. Als ik bijvoorbeeld al skills zou hebben om te flirten met een leuke man, doe ik dat bij voorbaat niet, omdat ik bang ben dat hij me keihard uitlacht omdat ik te lelijk ben.

Schoenen passen

Say what? Schoenen passen niet leuk? Niet als je maat 42 hebt. Tegenwoordig zijn er gelukkig steeds meer leuke schoenen en laarzen in grote maten, maar bijvoorbeeld een keten als H&M verkoopt ze alleen tot maat 41 en dat past vrijwel nooit. Helaas is het nog altijd zo dat de leukste schoenen niet in grotere maten worden verkocht.

En dan te bedenken dat er zelfs vrouwen zijn met schoenmaat 43! Gelukkig heb ik voldoende leuk schoeisel in de kast, maar o wat kan ik gefrustreerd raken als ik geweldige schoenen zie en tot de ontdekking kom dat ze maar tot 41 gaan en die ook nog eens klein vallen. Bummer!

Waar heb jij een ontzettende hekel aan?