Sommige vrouwen hebben last van rammelende eierstokken, ik heb soms last van rammelende woorden, in mijn hoofd. Woorden, zinnen en complete alinea’s of conversaties die zich in mijn brein opstapelen als gekleurde houten blokken. Ze moeten eruit, ik sta te trappelen. Soms iets voor mijn blog, een bericht aan een vriend of ergernis die er dan opeens full throttle uitkomt.

Vandaag kwam ik onderstaand filmpje tegen op één van de Facebook-pagina’s die ik volg, en ik kreeg spontaan drang om te schrijven. Normaal waag ik me niet zo snel aan maatschappelijke kwesties, maar waarom ook niet? Waarom moet een blog vooral zo positief mogelijk zijn? Je ergens aan ergeren, boos of verdrietig zijn is net zo menselijk als blijdschap en humor.

Het filmpje is opgenomen in de Bible Belt, een plek die zich niet ergens in Israël bevindt, maar een reeks plaatsen in Nederland vormt, waar veel strenggelovige mensen wonen. Enkele dorpen die daaronder vallen, liggen op een steenworp afstand van mijn woonplaats.

Helemaal niks mis mee. Ik vind het belangrijk om mensen te respecteren ongeacht geloof, politieke overtuiging, seksuele voorkeur or whatsoever. Niet dat ik altijd zo’n engeltje ben, maar mensen klakkeloos veroordelen omdat iemand ‘anders’ is, zal je mij niet snel zien doen.

Juist van mensen die geloven in de goedheid van God, zou je een dergelijke instelling verwachten. Toch, toch? Niets is minder waar als je bovenstaand filmpje bekijkt. Niet alleen lijkt niemand op de hoogte te zijn van de betekenis van homo sapiens, een term die toch al heel wat jaartjes ouder is dan de gemiddelde geïnterviewde en dus een algemeen ingeburgerd begrip zou moeten zijn, maar als men het woord ‘homo’ hoort, trekt men direct een afkeurend gezicht.

Uiteraard is dit slechts een handvol mensen en ben ik geen voorstander van ‘alles over één kam scheren’, maar het feit dat er anno 2016 nog altijd mensen zijn die vinden dat een homohuwelijk echt niet kan en zelfs verboden zou moeten zijn. Tja daar heb ik eigenlijk geen woorden voor.

Het zinnetje wat mij het meest raakte, was van de blonde dame: “Nee, dat mag niet”, op de vraag of een homo sapiens zou mogen trouwen. Dat was het moment waarop ik boos werd. Hoezo dat mag niet! Uiteraard doelde de vrouw op homoseksuele mensen. Wie zegt dat dat niet mag? God?

Heeft ie dat in je oor gefluisterd? In een appje gestuurd? Dit ene zinnetje omvat wat mij betreft de hele problematiek rondom het geloof. Rondom elk geloof. Een God. Het is mooi als je kunt geloven in een almachtig wezen wat zorgt voor jou en voor de wereld, maar die regeltjes? Die hebben de mensen zelf bedacht. Het is oneerlijk om dan te zeggen dat dat de regels van het oppermachtige wezen zijn. Of dat nou God of Allah of wie dan ook is. Take your responsibilities!

Het zinnetje wat mij het meest
raakte, was van de blonde dame:
“Nee, dat mag niet”

Wat is er overgebleven van “Heb uw naaste lief gelijk uzelf” en “Gods liefde is onvoorwaardelijk”. Geldt dat alleen voor mensen die vooraan in de kerk zitten? Voor mensen die met hun voet tussen de deur staan bij nietsvermoedende burgers die net met een bak koffie in de hand naar RTL Boulevard zitten te kijken of die anderen proberen te overtuigen van de goedheid Gods?

Zelf ben ik niet gelovig, maar wel zo opgevoed. Ik ken de Bijbel, kan me hier en daar wat teksten herinneren. Ik kwam regelmatig in de kerk, al was dat niet elke zondag. Wij baden voor het eten en ik heb christelijk onderwijs gevolgd. Gaandeweg is mijn mening over het geloof veranderd.

Juist door contradicties zoals in bovenstaand filmpje. In mijn beleving zou iemand die gelooft in wat voor God dan ook, een leven moeten leiden in vrede met mensen en dieren om hem heen. Respect hebben voor mensen die misschien anders zijn dan jij en niet klakkeloos afkeuren.

Begrijp me niet verkeerd. Ik keur geen enkel geloof af. Ik vind verhalen uit de Bijbel mooi, ik heb vrienden die moslim zijn en ben ook geïnteresseerd in hun geloof. En na het overlijden van mijn oma, vond ik gedichtjes in een soort dagboekje van haar, waaruit bleek dat ze in haar leven en met name de laatste maanden veel troost putte uit het geloof in God. Dat vind ik mooi, dat vind ik heel bijzonder als je dat kunt, maar laat een ander ook in z’n waarde…

Dat is mijn boodschap, en trouwens ook die van wijlen John Lennon.

“Imagine all the people living life in peace”