Uit de reacties op de WS van de laatste keer, kon ik toch wel opmaken dat het blijkbaar toch wel prettiger leest om gewoon één uitgelichte foto per dag van de week te plaatsen en niet meer een hele berg foto’s. Ik moet toegeven: soms waren het er ook wel erg veel en gek genoeg is één foto uitkiezen makkelijker dan bijvoorbeeld vijf foto’s kiezen van de 20 die je gemaakt hebt.

Die lijn gaan we dus maar eens voortzetten, scheelt sowieso ook weer in serverruimte, al hoef ik me daar voorlopig absoluut nog geen zorgen over te maken, omdat ik ruim in de MB’s zit bij mijn hostingprovider Hosting2Go. Ik neem je vandaag mee voor een terugblik op week 45!

maandag 7 november

Een tijdje geleden kocht ik het boekje Mindfulness voor iedere dag van Yvette Jane. Een klein en schattig boekje wat een combinatie bevat van quotes, opdrachten en andere dingen die bij het mindfulness principe passen. Ondanks dat ik twee keer met het boekje in handen heb gestaan en het steeds niet besloot te kopen, ben ik erg blij dat ik dat uiteindelijk toch heb gedaan.

Het citaat op onderstaande foto spreekt me ook erg aan. Ik kan me overigens herinneren dat ik deze een keer in een kaart voor oma heb geschreven. Behalve in mijn nieuwe boekje bladeren en naar de huisarts, heb ik weinig gedaan.

Goede quote in een boekje

dinsdag 8 november

Wakker worden midden in een paniekaanval. Holy crap… Je kunt dus wel met overtuiging stellen dat mijn dag niet al te goed begon. En aangezien naast oxazepam, afleiding nog altijd het enige middel is wat ervoor zorgt dat ik me wat beter ga voelen, besloot ik a la minute, stante pede en met onmiddellijke ingang dat ik maar weer eens met de trein moest, naar Leerdam.

Zo gezegd zo gedaan en het lichtpuntje van de dag was dat ik de leuke tas die ik zo’n anderhalve maand eerder al bij een schoenenwinkel in het dorp had zien hangen en waarvan ik nog altijd spijt had dat ik ‘m niet had gekocht, alsnog kon scoren en dit keer was ie zelfs nog goedkoper!

‘s Avonds kwam Martin. We gingen iets eten bij McDonald’s en keken daarna bij mij thuis naar de aflevering van De Gevaarlijkste Wegen van Nederland, waarin het item over het motorongeluk wat we in 2014 samen meemaakten voorbij kwam en waar ik hier al over schreef.

Haventje in Leerdam

woensdag 9 november

Weer met de trein op pad, dit keer zonder Bas. Omdat ik enorm gespannen ben en het op eigen kracht gewoon niet lukt om dat wat meer los te laten, besloot ik een massage te boeken bij mijn achternicht, die een massagesalon in Hardinxveld heeft. Normaal gesproken ben ik niet zo dol op massages maar zij heeft me al vaker gemasseerd en dat scheelt. Ik was achteraf heerlijk loom en ontspannen en heb er gelijk nog één geboekt voor vandaag.

‘s Avonds kookte ik sperzieboontjes met aardappelen en een tartaartje. Ik heb het koken onlangs weer een beetje opgepakt. Als je zegt dat je bijna nooit kookt, denken mensen automatisch dat je dan zeker altijd friet, pizza of andere (ongezonde) afhaalmaaltijden eet. Of magnetron-eten. Niets is minder waar. Meestal at ik gewoon brood of één of andere rauwkostsalade. Ik vind koken nog steeds niet echt leuk, maar het smaakt meestal toch wel weer lekker. Sowieso werk ik alleen met verse producten en geen groentes uit blik of pot.

Sperzieboontjes op het menu

donderdag 10 november

Geen foto van donderdag, wel tekst. Ik moest donderdag opnieuw terug naar het winkeltje waar ik m’n tas had gekocht, omdat er een vrij slordige stikfout in bleek te zitten. Goedkoop of niet, ik wil wel gewoon een goed product. Helaas stond er dit keer iemand anders in de winkel die me op een stuitend chagrijnige manier te woord stond. Het was zó erg dat ik er gewoon ongemakkelijk van werd en me afvroeg of ik soms iets aanhad wat als een rode lap op een stier werkte. Ik geloof dus niet dat ik bij de bewuste winkel nog eens iets zal kopen.

‘s Middags naar m’n andere achternichtje in Sleeuwijk, die van de beautysalon. Hoog tijd om mijn wimpers en wenkbrauwen weer te laten verven. Gek genoeg vind ik wenkbrauwen verven altijd een beetje fout klinken, zeker omdat ik zulk lichtblond haar heb. Maar ik heb van nature vrij lichte wenkbrauwen. Omdat ik vanwege mijn slechte ogen niet overweg kan met wenkbrauw-poeder of een potloodje, ligt de keuze voor het verven van mijn wenkbrauwen (wel in de allerlichtste kleur) dan meer voor de hand. Niet dat ik er zonder opeens raar uitzie, maar ik vind dat het mijn gezicht toch net iets meer karakter geeft.

vrijdag 11 november

Vrijdag was wel de beste dag van de week. Qua gevoel bedoel ik dan. Ik begon de dag met een wandeling van bijna 8 km door onder meer Gorinchem Oost. De grap was dat ‘t behoorlijk koud was en ik eigenlijk van plan was even heen en weer naar Kwantum te gaan waar ik iets moest hebben en dan gauw terug naar huis. Uiteindelijk werd dat dus een behoorlijk lange wandeling, maar dat soort spontane dingen ben ik inmiddels wel van mezelf gewend. Ik hou ervan!

Wandeling door Gorkum Oost

zaterdag 12 november

Een paar keer de stad in voor wat boodschapjes en tot de ontdekking komen dat de Sinterklaas-intocht in volle gang was. ‘s Middags met Sander genoten van Malteser koffie met appeltaart bij Espressobar Hugo, mijn verjaardagscadeautje voor hem, aangezien het voor mannen altijd lastig, zo niet onmogelijk is om iets te bedenken.

Het nieuwe reflecterende hesje voor Bas kwam na lang wachten eindelijk met de post, dus gelijk aangetrokken. Hij had zo’n ding, maar die is al een jaar kwijt en ik vind het wel een veilig idee dat hij ‘s avonds in het donker ook goed zichtbaar is. Gelukkig heeft ie z’n kleur al mee, maar toch: Het is een klein hondje en automobilisten gaan er niet altijd vanuit dat er nog een hond naast je loopt. Dus nu kan meneer veilig op straat en heeft ie zelfs z’n naam op z’n rug staan. Stoer toch?

Bas met zijn reflecterende hesje

zondag 13 november

Ik ben een weer begonnen met het bijhouden van een dagboekje. Iets wat ik als kind jarenlang heb gedaan en daarna nog een paar digitale pogingen. Ik heb jarenlang geen letter meer op papier gezet, omdat bij mij tegenwoordig alles digitaal verloopt.

Grappig is dat ik merk dat nu ik weer vaker met de hand schrijf, mijn handschrift netter wordt en het zelfs een soort therapeutische werking heeft. Van je af schrijven werkt blijkbaar beter als je eigenhandig inkt op papier zet, dan via een toetsenbordje. Deze lederen notebook cover kocht ik bij Silo S in Sleeuwijk en is met de hand gemaakt door Kamer22.

Zondagmiddag ging ik naar m’n moeder in Andel en heb daar ook gegeten. Ze maakte een erg lekkere schotel met courgette, gehakt, aardappelpuree en zure room, wat ook nog eens makkelijk te maken bleek. Ga ik dus zeker zelf ook eens uitproberen! Eenmaal thuis ging het even goed mis en kreeg ik een paniekaanval, De volgende ochtend nog één. Even doorbijten, ik geloof er nog steeds in dat het vanzelf weer wat beter zal gaan.

Handgemaakte leren cover

Hoe was jouw week?