En alweer is er een week voorbij en we zitten inmiddels al halverwege november. Op het moment van schrijven giert de wind om het huis en heb ik het binnen gezellig gemaakt met kaarsjes, wierook en mijn nieuwe favoriete mok gevuld met thee.

De afgelopen week was minder vol met bezigheden dan die ervoor, maar psychisch gezien wel wat beter. Geen paniekaanvallen gehad en ondanks dat ik elke dag wel onrust heb gevoeld, was het nog wel te behappen. Het gekke is dat je zelfs aan slechte dingen op den duur vanzelf gaat wennen. Echt alles went. Of dat goed of slecht is, daar ben ik nog niet over uit. Nu is het tijd voor een weekoverzichtje.

maandag 14 november

’s Morgens had ik in alle vroegte een afspraak bij de huisarts. Momenteel kom ik er één keer per week omdat langer even niet haalbaar is. Het klinkt voor de meeste mensen waarschijnlijk heel bizar dat ik zó vaak naar de huisarts ga en dus zelfs vaste afspraken heb, maar mij geeft dat rust die ik gewoon uit mezelf niet kan halen. Als dit helpt, waarom zou ik het mezelf dan misgunnen?

’s Middags ging ik met de trein naar Hardinxveld voor een tweede massage. De week ervoor was ik ook geweest en ik besloot ter plekke dat het een goed idee was om nog een tweede te boeken. Onderstaande foto maakte ik op ’t spoor bij Hardinxveld-Giessendam, toen ik net uit de trein kwam. Het was koud en er hingen wat flarden mist. Zelf vind ik dit een heel gave foto!

Station Hardinxveld-Giessendam

dinsdag 15 november

Vrij weinig gedaan deze dag. Beetje gewandeld met Bas en verder binnen gebleven en volgens mij heb ik een film zitten kijken. De laatste tijd kijk ik sowieso opeens weer heel veel tv. Soms werkt het ook goed als afleiding.

Gewoon gedachten op nul en je even in iets anders verplaatsen. De foto hieronder maakte ik tijdens de eerste wandeling met Bas. Wederom was het wat mistig wat ik een mooi effect vind geven in combinatie met het oranje van de herfstbladeren. De quote, wat overigens mijn nieuwe favoriete motto is, zette ik er later op.

Stadswal met herfstkleed

woensdag 16 november

Zoals altijd gewandeld met Bas en ’s middags naar Woudrichem geweest omdat ik wat dingetjes bij de Action moest hebben. Verder deed weinig bijzonders. ’s Avonds spotte ik deze waanzinnige lucht boven de Lingehaven en ondanks dat ik al bizar veel foto’s vanaf deze plek heb gemaakt, moest ik deze foto toch écht maken!

Lingehaven in pastel

donderdag 17 november

Donderdag was de meest volle dag van de week. Ik moest terug naar Woudrichem omdat ik iets wat ik de dag ervoor gekocht had terug wilde brengen. Later ging ik op de fiets naar het Piazza winkelcentrum, omdat ik daar nog wat boodschappen moest hebben, onder andere kipfilet voor Bas bij Albert Heijn.

Bas is een beetje te dun, wat waarschijnlijk komt omdat hij zijn brokken gewoon niet wil eten en over een hele dag hooguit een halve bak leeg eet. Wat natuurlijk veel te weinig is voor een best actief hondje als hij. Dus nu bijvoeren met kip en vers vlees. Vindt ie niet erg…

’s Avonds kwam Martin zoals altijd op donderdag. We aten wat bij Istanbul en vervolgens door de stad gelopen en bij een nieuwe winkel gekeken, genaamd De Buurman. Later liep ik nog even een rondje met Bas waarbij ik aardig nat regende en vervolgens onderstaande foto maakte.

Beetje natgeregend

vrijdag 18 november

Ik weet niet wat het is, maar de vrijdagen zijn de laatste tijd op de één of andere manier de dagen van de week waarop ik me het fijnst voel. Ik had eindelijk weer eens zin om een beetje make-up op m’n hoofd te smeren (ik loop de laatste tijd het liefst zonder rond en schaam me daar inmiddels ook allang niet meer voor) en maakte ’s avonds deze selfie. Het rare aan deze foto is dat ik hem de ene keer best leuk vind en de andere keer vreselijk. Vrijdag heb ik niet veel bijzonders gedaan verder, dus valt er daar ook niet echt iets over te vertellen.

Selfie in romantische stijl

zaterdag 19 november

Nog een selfie. Een beetje te veel in deze post naar mijn zin, maar iets anders had ik niet. Martin had een tijdje geleden gevraagd of ik mee wilde met een etentje van zijn werk. Ik ben al vaker mee geweest naar zoiets, dus ik ken zijn collega’s inmiddels ook wel een beetje. Ze weten overigens ook dat we geen stel zijn, maar gewoon vrienden.

Omdat ik niet zo vaak een uitje heb, vond ik het wel leuk om me mooi op te maken. Qua kleding wist ik niet zo goed wat voor soort restaurant het was waar we gingen eten, dus ik koos voor een eenvoudige zwarte jurk die netjes is, maar zeker geen feestjurk. Ik wilde niet het risico lopen dat ik overdressed of underdressed zou zijn.

De grap was dat we gingen eten bij een sushibar en ik lust absoluut geen vis en ook geen kip. En de meeste andere dingen met vlees trouwens ook niet. Desondanks heb ik heerlijk gegeten. Je kon allerlei kleine gerechtjes bestellen en ik koos onder andere voor een fruitsalade, gebakken champignons, aardappelkoekjes en gebakken banaan.

Klaar voor een etentje

zondag 20 november

Zo, gelukkig even wat anders dan dat hoofd van mij. Ik vind het al heel wat als ik eens in de zoveel tijd een selfie maak waar ik mezelf niet steevast lelijk of dik vind lijken, maar drie achter elkaar word ik dan ook weer ongemakkelijk van.

Deze foto van de Arkelstraat maakte ik tijdens een wandeling. De kerstverlichting is deze week weer opgehangen en ondanks dat ik het met stip de meest sfeerloze feestverlichting ooit vind, is het wel het startsein voor de feestmaand, al zit ik zelf nog even niet op kerst te wachten. Zoals elk jaar, zou ik het liefst overslaan en gewoon verder gaan zonder al dat overdreven gedoe.

Arkelstraat Gorinchem

Tot zover dus weer een overzichtje van mijn week. De thee is op, de wierook opgebrand en ik ga verkassen naar de bank. Tot snel weer!