Ik ben geen dertien-in-een-dozijn, niet iemand die in de massa opgaat. Ik ben niet bepaald graag het middelpunt van de belangstelling, maar standaard zijn, past ook weer niet bij mij. Al zolang als ik me kan herinneren ben ik anders.
Doordat ik slechtziend ben, kledingstijl, doordat ik er tot m’n achttiende als een jongen uitzag wegens een hormoonafwijking en mijn eeuwige korte haar, doordat ik andere opvattingen heb over veel dingen en vast nog wel meer.
Ondanks dat ik al vanaf jonge leeftijd heb geleerd dat veel mensen niet zo goed om kunnen gaan met iets of iemand die anders is, is dat toch één van de weinige dingen waar ik me nooit voor ben gaan schamen. Ik ben er zelfs in zekere zin trots op. Maar het betekent ook dat er genoeg is wat ik dan weer niet begrijp. Vandaag een lijstje…
Bosje bloemen
Ondanks dat ik jarenlang volhield dat ik geen bloemen in huis wilde omdat mijn oudste kat alles aanvrat, blijkt dat uiteindelijk niet de enige reden te zijn geweest. Mijn lieve Micky is er inmiddels al twee maanden niet meer, maar toch heb ik niet de minste behoefte gevoeld om nu eindelijk eens een bosje bloemen in huis te halen.
Ik vind bloemen leuk om te fotograferen, maar dat is alles. Eigenlijk vind ik het zonde van het geld om iets te kopen waar je hooguit anderhalve week naar kunt kijken. Ook anderen kunnen het beter achterwege laten om de beurs te trekken om voor mij een bosje bloemen te kopen.
Status
Ik hecht geen enkele waarde aan geld of status. Zo vind ik het moeilijk om zelf ergens geld voor te vragen, ondanks dat ik het gezien mijn uitkering best goed zou kunnen gebruiken. Maar ik word er ook niet warm of koud van als iemand zijn status of bezit tentoon spreidt.
Ik moet altijd lachen om dames die een man ineens een stuk interessanter vinden, wanneer hij een dikke auto rijdt of haar overlaadt met cadeaus. Sinds wanneer zit karakter in iemands portemonnee? Ik kan slecht tegen dat soort materialistische oppervlakkigheid eerlijk gezegd.
Politiek
Als ik iets niet begrijp, is het wel de politiek. Het kabinet en aanverwanten, is toch een instituut wat ervoor moet zorgen dat alles in ons land in goede banen wordt geleid. Desondanks hoor ik, die enkele keer dat ik naar het nieuws kijk en iets over politiek voorbij zie komen (of dat in ons land is of elders), alleen gekibbel en lagere school-gedrag. Moet ik dat dan serieus nemen?
Kinderen
Het is niet mijn bedoeling om bot of onaardig over te komen, maar ik vind kinderen dus echt niet leuk en heb het fenomeen kinderwens ook nooit begrepen. Behalve dan de meest voor de hand liggende reden dat je je voort wilt planten om voor nageslacht te zorgen, een nieuwe generatie op de wereld zetten. Zelf heb ik gelukkig nooit een kinderwens gehad en zelfs toen ik zelf nog een koter was, vond ik andere kinderen meer dan eens niet zo leuk.
McDonald’s
Hele volksstammen eten met regelmaat friet en een platgeslagen hamburger tussen een broodje bij één van ‘s werelds meest bekende eetketens. Het is super ongezond, de ingrediënten zijn niet bepaald van hoge kwaliteit, maar tóch is het best lekker.
Althans, dat vinden veel mensen, waaronder dus ook ikzelf. Dát begrijp ik dus niet. Dat je iets lekker kunt vinden, wat kwalitatief niets voorstelt, waarvan je weet dat het ongezond is en dat je een uur later weer trek hebt.
Ik weet inmiddels redelijk wat van marketing af, en weet dus ook wat ‘t hebben van een bekende naam en populariteit met een merk kunnen doen, maar toch. Zoals al gezegd, ben ikzelf dus niet zo gevoelig voor populaire dingen en is het ook al eens gebeurd dat ik in een chic restaurant met goede naam een biefstuk voor m’n neus had die niet te kanen was en die ik vervolgens dus terugstuur. Het móet gewoon iets anders zijn, maar wat?
Actiefilms
Ik heb een enorme hekel aan alles wat met geweld te maken heeft en dus ook aan actiefilms. Ik vraag me al zo’n beetje m’n hele volwassen leven af wat mensen nu zo tof vinden aan het kijken naar lui die elkaar afslachten, al dan niet met moorddadige wapens. is er niet al genoeg ellende in de wereld om ook nog voor je vermaak naar zoiets te kijken? Ik kan echt geen reden bedenken waarom dat leuk zou zijn,
Mensen
Ooit heeft iemand mij wereldvreemd genoemd en het zou zomaar kunnen, dat daar wel een kern van waarheid in zit. Ik begrijp mensen namelijk vaak écht niet. Hun beweegredenen, gedachten, hun vaak kant-en-klare oordelen.
Zoals ik bijvoorbeeld niet begrijp waarom mensen actiefilms leuk vinden, begrijp ik nog minder waarom complete volksstammen het als bestaansrecht zien om een ander te vermoorden, puur op culturele of religieuze gronden.
Maar er is nog veel meer wat ik niet begrijp. Ik ben zelf ook een mens met genoeg imperfecties om een boek over te schrijven, maar ik doe meestal mijn best om bewust bezig te zijn met wat ik doe en zeg en zal nooit opzettelijk iemand kwetsen, vernederen of benadelen in wat voor vorm dan ook. Dat zit gewoon niet in me.
Het neveneffect hiervan is dat je zelf vaak de dupe wordt van je vredelievende gedrag en je moet leren om ook voor jezelf op te komen. Dat is vaak moeilijker dan het lijkt, maar je leert gaandeweg. Het is niet meer dan het zoeken van een balans.
Hypes
Je bent er gevoelig voor of je bent ‘t niet. Als kind was ik wel wat gevoeliger voor hypes, met name als het om speelgoed ging. Als volwassene laat het me koud. Pokémon Go? Ik wandel liever zonder m’n ogen gericht op mijn telefoon. Adidas Superstar sneakers? Man die had ik 10 jaar geleden al, de lol is er nu wel vanaf.
Snapchat? Ik zie er al stom genoeg uit zonder flaporen of andere maffe attributen op m’n hoofd. Ga zo nog maar even door. Begrijp me niet verkeerd: Ik vind het prima als een ander er lol aan beleeft, maar zelf heb ik er gewoon geen behoefte aan.
Nesteldrang
Naast het fenomeen kinderwens, begrijp ik ook niet zoveel van nesteldrang. Oké, oké, ik heb ooit, in een heul, heul, heul ver verleden ook een tijd gehad dat ik 20 was en bang was dat ik nooit een vriendje zou krijgen, maar laten we het zo stellen: Ik heb ervan geleerd en zoiets gebeurt nooit meer. Er moet wel héél wat meer gebeuren dan een knap koppie en een leuk karakter, wil ik me ooit nog in een relatie storten.
Je hoort ook soms van mensen die een relatie beginnen met iemand en dan zeggen: hij of zij is best lief, de verliefdheid moet gewoon nog groeien’. Wát de fluitketel, denk ik dan. Hoezo verliefdheid moet groeien.
Dus je begint een relatie met iemand zodát je tenminste iemand hebt. Slecht voor jezelf, ook slecht voor die ander. Want die zal er hoe dan ook ooit achter komen dat je hem of haar alleen uit eigenbelang in je armen gesloten hebt.
Na acht voorbeelden van dingen die ik niet begrijp, kan ik geen negende of tiende bedenken, al is er vast nog wel meer. Uiteindelijk is dit artikel ook een stuk serieuzer geworden dan ik voor ogen had, maar dat is het leuke van schrijven: Je weet nooit wat het uiteindelijk gaat worden. 
Ik vind het overigens belangrijk om nogmaals te benadrukken dat dit gewoon een opsomming is van wat dingen waar ik niets mee heb, maar dat ik niemand veroordeel die toevallig wel van actiefilms houdt, van Pokémon Go en het liefst minstens 5 kinderen wil (of heeft).
Zoals ik in de intro al schreef, ben ik nu eenmaal anders dan de meesten en dat ik dingen vaak ook in een ander perspectief zie, wil niet zeggen dat ik vind dat andere mensen ook zo moeten denken. Verschil in dingen als denkwijze en karakter, is juist wat elk persoon uniek maakt!
Wat begrijp jij écht niet?
Die kinderwens heb ik ook helemaal niet, ik vind kinderen over het algemeen ook niet leuk. Eerder irritant en/of vervelend
Een bosje bloemen vind ik wel leuk, ik vind het zo fris en vrolijk in huis staan en inderdaad is het ook leuk om ze op de foto te zetten.
Precies wat Evelyne zegt! Zo rot wat er gebeurd dat kan ik niet begrijpen helaas:(
Ik begrijp niet waarom er zoveel onheil in de wereld is. Zoals nu in Europa, waarom worden wij als onschuldige mensen gedood en geteisterd door al dat terreur? Verschrikkelijk vind ik dat!