Ken je de term aha-erlebnis? Dat is precies wat ik had toen ik afgelopen week op tv een item over hoogbegaafde mensen zag. Een feest der herkenning! Ik had eigenlijk al langer vermoedens, maar ze nooit durven uitspreken omdat ik het arrogant vind om de zelf-diagnose te stellen dat ik hoogbegaafd zou zijn. Alsof ik mezelf daarmee boven het maaiveld uit hijs en mezelf dus ook beter vind dan een ander.

Maar… Back on topic. Hoe en wat? Hoogbegaafde mensen hebben om te beginnen een hoog IQ (gemiddeld vanaf 130) en op mijn laatste test scoorde ik 132. Als kind kon ik altijd al goed leren, al was ik vanaf klas 4 niet langer welkom op de basisschool in m’n woonplaats, omdat ik een visuele beperking had en daardoor dus meer aandacht vroeg. Dat paste niet in het beleid.

Op slechtziendenschool Bartiméus brak de meest nare tijd uit mijn leven aan, maar toch scoorde ik nog altijd prima. Vakken als rekenen en later wiskunde en economie, waren niet mijn sterkste punten. Maar ik behaalde desondanks diploma’s ‘met lof’, prima cijfers en ook bewondering van docenten. Wat me erg duur kwam te staan, want dat was alleen nog maar meer olie op het vuur om pispaal Ester nog verder te zieken en te laten geloven dat ze een totale mislukkeling was.

De grap was dat iedereen blijkbaar dacht dat ik een studiebol was. Mijn stinkende best deed om zo hoog mogelijke cijfers te halen. De waarheid was, dat ik het minst leerde van allemaal. School betekende voor mij vooral verveling, leren betekende iets doorlezen en klaar. Blokken? Nooit gedaan. Uren aan m’n huiswerk? Ook nooit gedaan. Ik was liever buiten.

Bij vervolgopleidingen leek de leerstof alleen maar eenvoudiger te worden, al heb ik ook niet de meest moeilijke gedaan. Uit een in Utrecht gevolgde schakelcursus, kwam bakker als beroepskeuze. Achteraf kan ik daar nog hartelijk om lachen.

Bakker? Ik? Are you kidding me? De opleiding was kinderlijk eenvoudig, terwijl ik daarnaast wederom niet echt in de groep paste. Ook de saaie administratieve opleiding die ik volgde toen ik vanwege rugklachten niet meer als bakker kon werken, was van hetzelfde laken een pak. Simpel. Saai. Vervelend.

De waarheid was, dat ik waarschijnlijk
het minst leerde van allemaal.

Een normale baan heb ik nooit gehad, om de simpele reden dat ik nergens welkom was met 5% zicht en een rug die een eigen willetje heeft. Iets waar ik me overigens allang overheen heb gezet want ik deel mijn tijd zelf ook prima in en verveel me zelden. Zeker omdat ik vrij snel ergens op uitgekeken raak, ben ik altijd wel bezig. Stil zitten en niks doen is voor mij echt een straf.

Dat is ook gelijk één van de karaktertrekken die in het plaatje past bij iemand die hoogbegaafd is. Samen met nog een aantal vrij kenmerkende aspecten. Ik ben uit nieuwsgierigheid eens wat info gaan zoeken en kwam dit en dit tegen.

Eigenlijk kon ik bijna alles met ja beantwoorden. En dan niet zo van “Hmm, ja dat zou wel kunnen kloppen denk ik” maar meer als: “Ja, já! Dát! Echt precies dit!”. Natuurlijk heb ik dan nog steeds geen 100% garantie, maar het wijst wel erg die richting uit. Hoog IQ plus heel veel herkenbaarheid in kernpuntenlijstjes.

Maakt het verschil of ik hoogbegaafd zou zijn? Ja en nee. Ik heb een enorme hekel aan hokje denken, maar soms is het wel prettig als iets een naam heeft. Ik weet mijn hele leven al dat ik anders ben in veel dingen en ik heb daar allang vrede mee, al kom ik nog regelmatig mensen tegen die er niet goed mee om kunnen gaan. Maar het is hoe dan ook fijn om te weten dat er dus meer mensen met hetzelfde zijn en dat ik niet die vreemde vogel ben die anders is dan de rest van de wereld.

Het zou ook dingen verklaren. Waarom ik weinig heb met chitchat over bijvoorbeeld het weer of de nieuwste mode, waarom ik het slecht doe in groepen en ik me vaak voor andere en schijnbaar meer ingewikkelde dingen interesseer dan anderen.

En ook dat ik graag alleen ben. Met name de langere en meer gedetailleerde lijst op de website hoogbegaafd-idee.nl is héél herkenbaar voor mij. Bovengenoemde punten zijn daar misschien nog de meest algemene van.

Na het vergaren van al deze informatie en de slotconclusie dat het toch wel erg in de richting van hoogbegaafdheid wijst, zou ik eigenlijk weleens een officiële test willen doen, als die al bestaat. In veel gevallen wordt hoogbegaafdheid overigens al op jonge leeftijd geconstateerd.

Maar zoals ik schreef, heb ik maar drie jaar regulier basisonderwijs gevolgd, waarna ik bij speciaal onderwijs voor kinderen met een visuele beperking terecht kwam. Vanuit school lag de nadruk voornamelijk op het voorbereiden op de maatschappij, voor mij lag de nadruk op overleven. Luxeproblemen zoals hoogbegaafdheid, kwamen daarbij niet bepaald aan de orde. :-)

Ik lig er echt niet van wakker of ik wel of niet hoogbegaafd ben, maar in zekere zin geeft ‘t toch wel iets van rust. Ik heb me altijd al anders dan anderen gevoeld, raar soms zelfs. Anderzijds heb ik ook altijd gedacht dat het heel normaal is om makkelijk te leren en heel snel iets onder de knie te krijgen. Pas in mijn volwassen leven ontdekte ik dat die vlieger dus niet altijd opgaat en dat ik ook vaak ongewild aan mensen voorbij ga. Omdat ik te snel ga in mijn uitleg en beredenering.

Een interessant thema dus, waar ik de komende tijd waarschijnlijk wel meer informatie over zal gaan zoeken. Al voelt het heel raar en zelfs een beetje beschamend om erover te schrijven. Op de één of andere manier vind ik het makkelijker om open te zijn over mijn tekortkomingen, dan over positieve dingen. Altijd bang om zelfingenomen gevonden te worden.

Ben jij bekend met hoogbegaafdheid?