A journey in paint

Al zolang ik weet ben ik creatief. Als kind tekende ik het ene papier na het andere vol, ik deed een cursus houtskool-tekenen waar ik overigens na korte tijd alweer mee stopte omdat ik het oersaai vond.

Dit tot teleurstelling van de leraar, die vond dat ik bovengemiddeld veel talent had. Het tekenen hield op naarmate ik ouder werd, maar ik ging verder op het digitale vlak. Eerst digitale tekeningen, later vormgeving, webdesign en vervolgens fotografie.

Ik ben heel visueel ingesteld, sta altijd open voor mijn omgeving, ben erg van de details. Zowel in mijn creatieve werk als in het dagelijks leven. Het gebeurt ook regelmatig dat details me opvallen die iemand met goede ogen niet zag. Gewoon een kwestie van je openstellen, sensitief zijn en bewust zijn van je omgeving.

Ik doe soms ook weleens een spelletje waarbij ik mezelf de opdracht geef om tijdens een wandeling te focussen op bijvoorbeeld voorwerpen met een bepaalde kleur. Leuk om te doen, goed voor je hier-en-nu gevoel én je oog voor detail.

Zoals je weet zit ik momenteel niet goed in mijn vel. De griep is weg, maar ik loop nog steeds dag in, dag uit rond met het gevoel dat ik een soort supernatural being ben. Ik voel me nog altijd erg vreemd en onwerkelijk.

Niet thuishorend in m’n eigen lijf en deze wereld. Nu ik inmiddels al een week of twee zo ben, leer ik ook wat werkt om er beter mee om te gaan en leef ik ook veel meer op mijn gevoel dan anders. En ik geef toe aan impulsen die ik krijg, hoe maf soms ook.

Zo wil ik opeens alleen nog maar zwarte broeken aan, heb ik een week lang cravings gehad voor bloedsinaasappels (en ze dankzij m’n moeder ook nog weten te scoren), kan ik zomaar zin hebben om koffie te drinken op het station of in een wandeling ‘s avonds laat. De warmte van de elektrische deken kan ik niet verdragen, evenals de geur van m’n favo haarserum. Kortom, mijn hoofd werkt vreemd.

En als je dan op een dag opeens ontzettend de behoefte voelt om te schilderen, dan geef je daar toch gewoon aan toe? Of ik dan kan schilderen? Nee, dat dan weer niet. Nooit gedaan eigenlijk.

De spullen ervoor heb ik toevallig genoeg wel in huis, omdat ik bij m’n handlettering-creaties graag gebruik maak van verschillende technieken en materialen en zodoende ook eens met verf aan het experimenteren ben geweest. Kwasten? Check! Verf? Check! Aquarelpapier? Check!

Voor mijn eerste werkje gaf ik mezelf de opdracht om mijn gevoel over te brengen op papier. Daarmee bedoel ik dus het gevoel waar ik dus inmiddels al twee weken mee rondloop. Omdat het nog steeds als een heel gek verhaal klinkt als ik het aan iemand vertel, hoopte ik dat ik met een schildering een wat meer duidelijk beeld zou kunnen neerzetten van hoe ik me voel.

Ik ben vervolgens gewoon aan de slag gegaan, Hoofd blanco, mijn gedachten op nul. Normaal gesproken ben ik iemand die altijd een heel concreet en gedetailleerd beeld in het hoofd moet hebben, waar vanuit ik kan werken.

Of dat nou is voor een nieuw logo voor m’n blog, promotiemateriaal voor de ijssalon, een foto met een bepaalde sfeer of iets anders op het visuele vlak. Zolang het beeld niet in mijn hoofd ontwikkeld is, wordt er echt nergens aan gewerkt. Dus in zekere zin wel een uitdaging om dat los te laten en echt volledig op gevoel te gaan werken.

Wat er vervolgens gebeurde was ronduit bijzonder te noemen, het was alsof mijn handen een eigen leven leidden en mijn hoofd voelde aan alsof het een reis maakte. Het was niet zozeer dat ik me er weer helderder door ging voelen, maar wel maakte het allerlei gedachten en gevoelens los. Sowieso voelde het op de één of andere manier heel bevrijdend.

Zoals ik al aangaf, heb ik dus geen enkele ervaring met wat voor schildertechniek ook. Ik ken geen regels, geen technieken. Het fijne van onwetendheid is dat je op geen enkele manier belemmerd wordt omdat je ‘gewoon maar wat doet’, zoals je gevoel je ingeeft. Dat is magisch!

Wat ik schrijf klinkt wellicht een beetje filosofisch, maar dat is dan maar zo. Ik voel me misschien ook meer filosofisch dan anders. Ik leef momenteel puur en uitsluitend op m’n gevoel en probeer mijn verstand zoveel mogelijk te laten voor wat het is.

Het eeuwige “wat als” en “ja maar” en vast willen houden van controle wil ik nu even niet. Overigens is er verschil tussen gevoel en emotie in deze context. Emotie ervaar ik nog steeds nauwelijks, maar met gevoel bedoel ik dus intuïtie.

Vandaag wilde ik opnieuw aan de gang met mijn kwasten. Wat overigens geen echte kwasten zijn, maar water-brushes van Pentel Aquash. Dit zijn penvormige kwasten met een water-reservoir. De punt is gemaakt van flexibel kunststof en je kunt er makkelijk en fijn mee werken.

De opdracht waar ik deze keer mee aan de slag ging, was me letterlijk aan komen waaien in een droom. Ik droom nog altijd heel veel en tijdens één ervan zag ik voor me wat ik wilde maken. Een vrouwenhoofd met een bloem.

Een Chinese roos. Eigenlijk had ik geen idee wat een Chinese roos was, maar na een check op Google bleek deze naam aardig overeen te komen met het beeld wat ik in mijn hoofd had. Ik zei toch dat m’n kop rare dingen doet? 🙂

Hiermee ging ik eind van de middag aan de slag en heb er anderhalf uur non-stop aan gewerkt. Weer dat gevoel dat de kwast mijn hoofd meenam op reis, het gevoel van bevrijding en sowieso natuurlijk het feit dat het prima afleiding is voor wat dan ook. Ik schilderde en tekende, depte en veegde, beet op de dop van m’n pen, vloekte om vlekken, maakte een slagveld van de eettafel (gelukkig is het waterverf) en had uiteindelijk een creatie voor m’n neus waarvan ik dacht: Wauw!

Je zou dus misschien wel kunnen spreken van een nieuwe hobby, al is het momenteel echt puur therapeutisch bedoeld en ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik nogal snel verveeld raak en dan ergens weer mee stop.

Mijn handlettering-praktijken liggen bijvoorbeeld inmiddels ook al bijna een jaar stil. Zoveel spullen aangeschaft en dan doe je er niks mee. Maar dat komt wel weer een keer terug. Bij mij gaat veel in fases. It comes and goes, comes and goes…

Heb jij weleens iets geschilderd? (behalve paaseieren of de muren van je huis)