Weer een weer voorbij zonder dat ik ook maar één blogpost gepubliceerd heb. ’s Nachts wel een paar keer een tekst in m’n hoofd gehad, maar tegen de tijd dat ’t ochtend was, het weer van me af gezet, omdat ik het te persoonlijk vond en me de laatste tijd gewoon niet zo vrij voel op mijn blog om te schrijven waarover ik wil.
Ik ben ook nog steeds aan het bedenken hoe of wat ik nu met mijn blog wil in de toekomst. Echt stoppen vind ik toch vrij rigoureus, omdat ik weet dat ik het dan zal gaan missen en ik nu gewoon in een periode zit waarin ik me niet alleen lichamelijk, maar ook psychisch verre van oké voel en daardoor dus ook minder positief over bijvoorbeeld mijn blog kan denken.
Maar toch moet er iets veranderen, alleen weet ik niet wat. Voorlopig is dat een kwestie die op de lange baan gaat, totdat ik weer beter in m’n vel zit. Mijn herstel komt nu op de eerste plaats, de rest heeft pech en mijn blog dus ook. 
Nu in elk geval een terugblik van de afgelopen week.
maandag 6 maart
Nadat het met name in het weekend steeds slechter met me leek te gaan, kwam daar de twee dagen voordat ik naar het ziekenhuis moest, toch wat verandering in. Maandag liep ik uiteindelijk zelfs bijna zeven kilometer en aan de afstanden die ik op een dag afleg, kun je bij mij ’t best zien hoe ik me voel. Hoe meer ik loop, hoe beter het gaat. ’s Morgens weer een krantje op het station gehaald, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat mijn foto van Bas erin stond,
Bas in de krant!
dinsdag 7 maart
Ook dinsdag het wandelingetje van en naar het station afgelegd en onderweg onderstaande foto gemaakt. Verder deed ik niets bijzonders, behalve me mentaal voorbereiden op het weerzien met het ziekenhuis woensdag en trouwens de Weekly Snaps van vorige week schrijven.
Verlengde Torenstraat, Gorinchem
woensdag 8 maart
Een nogal pittige dag, maar gelukkig met een goede uitslag. Er zijn geen afwijkingen gevonden dus ik kon opgelucht ademhalen. ’s Avonds ben ik met Martin bij De Beren iets gaan drinken, om het te vieren. Die avond voelde ik me sowieso opvallend goed, vrijwel normaal eigenlijk.
Just a selfie
donderdag 9 maart
De dagen erna ging het lichamelijk een stuk slechter. Ik was alleen maar moe, erg duizelig en niet vooruit te branden. Waarschijnlijk een gevolg van alle spanning rondom het ziekenhuisgebeuren waar ik een week mee heb rondgelopen.
Proberen dingen te accepteren en er niet gefrustreerd van raken, al is dat vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Ik maakte weer een knutselwerkje met knipsels en ging ’s avonds met Martin eten, al was ik daar eigenlijk ook te moe voor.
Creatief met knipsels
vrijdag 10 maart
Een mooie zonnige dag, maar ik was niet tot veel in staat. Toch heb ik mezelf er een paar keer toe gezet om een kort wandelingetje te maken. Bas moet er natuurlijk sowieso regelmatig uit, maar als ik dan eenmaal buiten ben, wil ik het liefst een flink stuk lopen en dat gaat gewoon nog niet. Zeker op zo’n mooie dag baal ik daar enorm van. Desondanks toch wel een poosje buiten kunnen doorbrengen en onder meer onderstaande twee foto’s gemaakt.
zaterdag 11 maart
Ook zaterdag was weer niet veel soeps qua gezondheid. Stukje gewandeld met Bas en ’s avonds met m’n vader eten bij De Beren, maar ik was zo overprikkeld door de drukte en erg afwezig dat ik me echt beroerd voelde tegen de tijd dat ik op bed lag. Wel lekker gegeten en blij met afleiding, maar dat hoofd blijft dwars liggen. De schattige foto van Bas maakte ik ’s morgens.
Bas op bed
zondag 12 maart
Zonder meer een goede dag. Het is de laatste tijd echt een verrassing hoe ik wakker word en hoe mijn dag zal verlopen. Het gaat alle kanten op. Ik ben de dag in elk geval rustig aan begonnen en vervolgens veel buiten geweest met Bas.
Rondhangen Buiten de Waterpoort, Bas laten spelen o het strand, hier en daar een poosje zitten, vooral mezelf zo rustig mogelijk houden, dan ging het goed. Al zag ik dat ik aan het eind van de dag uiteindelijk toch wel 7 kilometer had gelopen!
Tot zover een nogal wisselvallige week, maar wel met een aantal mooie foto’s en fijne momenten. Mezelf troosten met kleine dingen die wel goed gaan of fijn zijn, vind ik momenteel erg belangrijk, zeker omdat ik af en toe gevoelsmatig bijna kopje-onder ga in vervelende of ellendige gedachten. Vooruit blijven kijken is dan het beste wat je kunt doen. En rustig blijven.
