Een weekoverzicht van vorige week, halverwege de volgende week. Ach, waarom niet. Ik heb momenteel niets meer met regeltjes of dingen die zus of zo moeten. Niet voor mezelf en hoe ik leef, maar ook niet voor mijn blog. Eigenlijk denk ik er, ook na het lezen van deze blogpost van Nancy, ook over om te stoppen.

Want laten we eerlijk zijn, het is al een tijdje niets. Onregelmatig, bijna nooit meer reacties wat dus inhoudt dat mijn schrijfsels niet meer de moeite waard zijn, ik heb vaak geen zin of inspiratie en ga door omdat het zo zonde is om na inmiddels bijna 15 jaar het bijltje erbij neer te gooien.

Dat is dus wel iets waar ik over nadenk. Mijn blog was lange tijd ook een fijne uitlaatklep waar ik echt mijn ei in kwijt kon. Maar om verschillende redenen voel ik me al een tijdlang niet meer vrij om te doen en te laten wat ik wil op mijn blog.

Enfin, dat is een beslissing die ik nog niet ga maken. Het gaat nog altijd niet goed en ik word veel geplaagd door negatieve, bange, verdrietige, boze en gefrustreerde gedachten. Ik ben ook nog steeds vaak niet helder in mijn hoofd, dus niet bepaalde de juiste tijd om een besluit te nemen over iets wat ooit mijn grote liefde was. Nu eerst verder met een klein weekoverzicht.

maandag 27 februari

Maandag was een behoorlijk goede dag. Ik was vrij helder en ook de ergste vermoeidheid leek uit m’n systeem. Ik ben verschillende keren buiten geweest en maakte iets na zessen onderstaande foto met regenboog. Eerder op de dag liep ik eens verder dan alleen naar het station en maakte de foto in de spoortunnel.

dinsdag 28 februari

Ook dinsdag liep ik weer naar het station voor de Metro. Iets wat ik bijna elke doordeweekse dag doe sinds ik ziek ben. ‘s Middags kwam m’n vader, die net weer terug is in Nederland van een reis. We hebben geluncht bij ‘t Oude Stadthuys en bij mij thee gedronken. Foto’s maakte ik niet.

woensdag 1 maart

Het ging nog steeds best oké, dus weer aan de wandel met Bas, dit keer durfde ik het aan om iets verder te gaan dan 3 kilometer, waarbij ik onderstaande foto maakte aan de Lingsesdijk. Verder deed ik wat boodschappen en was ik heel blij te merken dat het herstel eindelijk in de lift zat. Ook maakte ik een foto van de twee geurtjes die m’n vader voor me had meegebracht.

donderdag 2 maart

Zonder meer een heftige dag. Mijn herstel werd omver gegooid doordat ik na borstonderzoek bij de huisarts te horen kreeg dat ik naar het ziekenhuis moest voor een mammografie en/of echo. Nou is het geen nieuws dat ik een ziektefobie heb en borstkanker mijn allergrootste angst is, maar in mijn huidige toestand is dat iets wat ik nauwelijks aankon.

Alleen het idee dat ik wéér naar die plek moet waardoor ik aan mijn zenuwinzinking ben gekomen, was al te veel. Het gevolg heb je kunnen lezen en de terugval kwam ook. Hard. Het weekend was zwaar. Inmiddels aan de vooravond van het onderzoek.

Desondanks was donderdag uiteindelijk nog de beste dag tot nu toe, ondanks dat ik zo overstuur raakte. Mijn vader kwam weer langs, we hebben ergens een frietje gegeten en veel gepraat en ‘s avonds kwam Martin weer en zijn we ook nog even weg geweest. Afleiding is goed. Ik maakte ook onderstaande knipselcollage/quote met stukjes uit de Gorcumse Courant.

Quote over Gorinchem

vrijdag 3 maart

Waar ik eigenlijk had gedacht dat het wel mee zou vallen met die terugval die de huisarts min of meer voorspeld had, want het ging juist zo goed, kwam hij wel. Elke keer als ik denk dat ik sterker ben, blijkt dat niet zo te zijn.

Frustrerend en ontmoedigend. Vrijdag liep ik met de nodige moeite naar het station voor een krantje. Op de één of andere manier is het halen en vervolgens thuis lezen van de Metro mijn hoogtepunt van de dag geworden. Ik ontdekte dat er bij het station een hondenbeeld stond wat ik nooit heb gezien, dus moest Bas ermee op de foto.

Bas bij een hondenbeeld in het stadspark

zaterdag 4 maart

Sinds het nieuws van donderdag, leek het elke dag slechter te gaan en dat maakte me best bang. Ik zou immers wel redelijk moeten kunnen functioneren om naar het ziekenhuis te gaan woensdag. Ik leefde de hele dag alsof ik in een combinatie zat van ijldromen en nachtmerries.

Alles voelde weer onecht en dreigend en ik lag veel op de bank. Tijdens een redelijk goed moment, maakte ik een nieuwe collage van krantenknipsels. In mijn geliefde Metro staan regelmatig de Versjes van Mar, wat op hetzelfde neerkomt, daardoor was ik geïnspireerd geraakt om ook zoiets te doen.

Creatief met krantenknipsels

zondag 5 maart

Zondag bereikte ik een absoluut dieptepunt. Alles was inktzwart in mijn hoofd en ik wilde gewoon niet meer. Ik was bang, boos en volledig uitgeput. Nadat ik mijn beste vriend had geappt dat het niet meer ging, belde hij of hij naar me toe zou komen. En zo geschiedde. Hij is een paar uur hier geweest en dat hielp.

‘s Avonds kwam ook mijn vader nog. Een dag als zondag hoop ik nooit meer mee te maken. Mensen roepen vaak dingen als “maak je niet druk”, “het komt allemaal goed” en “niet zo somber”, maar ondanks de ongetwijfeld goede bedoelingen, versterkt het voor mij juist het gevoel van onbegrip. Daarom vond ik deze quote die ik onlangs op Twitter postte wel goed.

Tot zover mijn (vorige) week. Heb jij nog iets bijzonders uitgespookt de laatste tijd?