Ik ben gek op oude dingen. En dan bedoel ik dus geen antiek (daar heb ik een hekel aan), maar oude gebouwen en steden. Ik kan uren rondkijken en hou van de verhalen die erbij horen.
Soms op een heel idyllische manier, maar soms ook een tikje mysterieus. Afgelopen zondag liep ik met mijn goede vriend uit het Westland 17 km en onderweg brachten we een bezoekje aan Fort Vuren en de oude steenfabriek, die daar vlakbij staat.
De steenfabriek ontdekte ik onlangs tijdens een fietstochtje. Ik ben er waarschijnlijk al een keer of honderd langs gefietst, want hij is niet mis te kijken met de enorme stenen toren, maar toch was het gebouw me nooit eerder opgevallen. Fort Vuren heb ik al eerder bezocht, maar destijds heb ik lang niet alles gezien wat er te zien valt.
Het fort is niet overdreven groot, maar het gedeelte wat boven de grond uitsteekt, is niet alles. Op de bovenste foto zie je de ruimte waarin je binnenkomt, maar via een heel donker trappetje kun je naar beneden en kom je in de onderliggende ruimte terecht. Wederom in een cirkelvorm gebouwd, met diverse poortjes met bijbehorende kleinere ruimtes.
De ruimte beneden is aanzienlijk kouder en hier en behoorlijk vochtig, wat niet zo verwonderlijk is, aangezien het fort is omgeven door een gracht en dit water waarschijnlijk tegen de fortmuren staat. Waar de ruimte bovenin nog aardig is aangekleed met diverse attributen, is het beneden behoorlijk sober en ook minder goed verlicht. Zeker als je in de aangrenzende ruimtes komt, heb je echt wel een lampje nodig, maar gelukkig zitten die tegenwoordig standaard op elke telefoon.
Het was best gaaf om in zo’n aardedonkere ruimte rond te lopen met alleen het licht van twee telefoonlampjes. Er was niet veel te zien, behalve dan dat in één kamertje een verlaten houten keukenstoel stond, wat een beetje creepy was.
Een stukje verder zat ook een vleermuis tegen de zolder. We klommen ook een steil trapje op, waar we in weer een andere kamer uitkwamen. Eén met een groot raam en twee bronwaterkranen.
Nadat we het fort gezien hadden, zijn we verder gelopen richting oude steenfabriek. Een snelle check op Google leverde op dat deze tot 1991 in bedrijf was en daarna verlaten en vervallen raakte.
Dat is ook wel te zien, maar dat geeft het gebouw wel iets karakteristieks. Overigens staat er een hek voor met een bordje ‘verboden toegang’, maar ik moest en zou bij die fabriek kijken, dus ben er gewoon overheen geklommen om wat foto’s te maken.
Rondom de steenfabriek bleek toch minder te zien te zijn dan bij het fort. Je kon namelijk nergens naar binnen en dat had ik eigenlijk misschien wel verwacht. Op de terugweg liepen we nog een mooie wandelroute rondom fort Vuren, waar we op het laatst nog achtervolgd werden door een stel schapen die Bas wel erg interessant vonden. Gekke beesten!
Heb jij Fort Vuren weleens bezocht?