Afgelopen zaterdag stond er een nieuwe column van mijn hand in AD Rivierenland. Ik ben nu zo’n anderhalf jaar columnist en vergeet inmiddels negen van de tien keer om ze op mijn blog te plaatsen.

Geen must natuurlijk, maar ergens vind ik het ook wel weer leuk om mijn schrijfsels aan je ie te laten lezen. AD Rivierenland heeft weliswaar een bereik van 41.000 lezers per uitgave, maar is desondanks nog altijd regionaal.

Enfin, genoeg inleiding. de nieuwe column is even iets anders dan wat ik normaal schrijf. Meestal pen ik iets neer over persoonlijke belevenissen of gebeurtenissen of evenementen in de regio. Eigenlijk altijd het wat meer luchtige materiaal. Over politieke of maatschappelijke kwesties hoor je me eigenlijk nooit, tot nu toen.

Een onderwerp waar de meningen zó sterk over verdeeld zijn dat ik half-om-half verwachtte toch wel de nodige boze mails te krijgen dat ik te idealistisch ben of dat ik het totaal bij het verkeerde eind heb. Maar de mailbox bleef leeg, zoals altijd. :-)

In het begin vond ik het weleens jammer dat ik nooit feedback krijg, inmiddels ben ik eraan gewend. Geen nieuws is goed nieuws. Zelf zou ik ook niet zo gauw in de pen klimmen om te reageren op een column van iemand.