Weekly Snaps 28, 2017

Nadat ik het vorige week super naar m’n zin had, voelde ik me afgelopen week een stuk minder. Sinds vorige week vrijdag zit ik slecht in m’n vel en voel ik me gewoon niet happy, ik slaap heel slecht, ben weer hele dagen duizelig en voel me uitgeblust, chagrijnig en futloos. Desondanks heb ik toch wel een aantal leuke foto’s gemaakt die ik je graag laat zien.

maandag 10 juli

Ondanks dat ik inmiddels al tien kilo ben afgevallen en ik een goede BMI heb, vind ik het nog niet genoeg en begon ik maandag met koolhydraat-arm eten. Dat betekent onder andere geen brood, aardappels en pasta meer, maar wel héél veel groenten en eiwitten, dus heb ik flink ingeslagen bij de groenteboer en supermarkt. Koffie mag ik gelukkig nog wel. 🙂 Ik maakte ‘s avonds aardig werk van mijn maaltijdsalade en bracht ‘s middags wat tijd door op de steiger.

dinsdag 11 juli

Ik moest iets ophalen in Werkendam en ging met de pont heen en weer. Altijd genieten op het water. Op de tweede foto zie je mijn tijdelijke telefoonhoesje. Het hoesje heb ik al lang, maar vind ik onhandig omdat je je telefoon er helemaal uit moet halen om ‘m te kunnen gebruiken. Ik zweer blij flip-cases, maar de oude was kapot en de nieuwe heb ik helaas nog niet ontvangen. En omdat geen hoesje absoluut geen optie is, gebruik ik deze maar zolang.

donderdag 13 juli

Ik ben wel iemand die ongezond gaat eten (snoepen in mijn geval) als ik me verveel of slecht in m’n vel zit. Gelukkig kan ik de drang weerstaan, maar vond ik dat ik desondanks toch wel iets had ‘verdiend’ als troost dat ik me inmiddels al bijna een week klote voelde. Dus kocht ik een gele saladeschaal bij HEMA (ik was het zat om salade uit bakken te eten die eruit zien alsof ik de voerbak van Bas gejat heb) en een bos zonnebloemen. Van zoveel vrolijkheid fleur je vanzelf op.

De raamfoto maakte ik tijdens een loopje met Bas en de schilderachtige zonsondergang zette ik op de foto tijdens mijn avondritje met de fiets. Ik ga momenteel elke avond een rondje racen met de fiets. In de avonden ben ik nog het minst duizelig en ik vind dat ik dat moet, dus doe ik het ook gewoon. Geen smoesjes maar knallen. Niet lullen maar poetsen.

zaterdag 15 juli

Ondanks dat ik het inmiddels al 2 keer vijf uur ‘s nachts heb zien worden op de wekker, voelde ik me zaterdag niet eens zo slecht. ‘s Middags belde Martin of ik weer mee wilde in de cabrio en dit keer reden we naar Vianen, waar we rondgewandeld hebben en ik los ging met foto’s maken van het leuke binnenstadje en de stoere oude Lekbrug, waar we ook nog op zijn geklommen.

Grappig om te vertellen is trouwens dat Martin met een lege accu bleek te staan en ik vervolgens eigenhandig de auto heb aangeduwd met Martin er nog in, die probeerde te starten met de koppeling ingedrukt. En dat lukte. Hij dacht dat ik ‘t niet kon, maar ik ben best sterk. 🙂