In juni schreef ik ook een blogpost waarin ik mijn gedachten de vrije loop liet en lekker van me af schreef. Wat me zoal bezighield, eventuele plannen et cetera. Ondanks dat ik meestal vind dat een blogpost een duidelijke vorm moet hebben en ‘ergens over moet gaan’, is het toch leuk om zo nu en dan freestyle te schrijven. Vandaag voelde ik ook weer de behoefte, dus rammel ik weer wat random tekst uit mijn toetsenbord.
Blogzin
Mijn blog heeft praktisch stilgelegen. Als ik zin had, tikte ik nog een weekoverzicht, maar daar bleef het meestal bij. Eigenlijk heb ik er zelfs meerdere keren over gedacht om er dan maar een punt achter te zetten, maar toch hield altijd iets me weer tegen, ik kón het gewoon niet.
Nu ik al een week of twee concrete plannen had om mijn werk als columnist aan de wilgen te hangen, gaf dat zoveel rust dat ik spontaan meer inspiratie en zin kreeg om te bloggen. Als de ene deur dicht gaat, gaat een andere open. Zo werkt het echt.
Burn-out?
Toeval of niet? De laatste tijd kom ik plotseling in aanraking met allerlei informatie over het fenomeen burn-out en ondanks dat ik me er eigenlijk voor schaam om dit te zeggen, komt vrijwel alles overeen met de klachten die ik tijdens mijn ruim 2 maanden ziekte afgelopen winter had. Mijn huisarts en psycholoog hebben dit woord ook al eens in de mond genomen, maar ik sloeg het in de wind. Dat kon simpelweg niet.
Als ik de buitenwereld moet geloven, heb ik een makkelijk leventje en niets om me druk over te maken, dus kan ik onmogelijk aan mezelf én anderen verkopen dat ik een burn-out heb gehad en daar nog steeds de gevolgen van ondervind.
Toch wist ik al die tijd dat de term zenuwinzinking die ik ietwat schichtig gebruikte (want dat klonk ook al zo overdreven, maar altijd nog minder dramatisch dan burn-out), de lading totaal niet dekte. Sowieso ben ik ook iemand die eigen klachten liever bagatelliseert uit zelfbescherming.
Desondanks vind ik het belangrijk
om optimistisch te blijven. Niets is
van blijvende aard, dus ook
slechte periodes niet.
Of het uitmaakt wat voor naam het beestje heeft? In zekere zin wel. Als je meer duidelijkheid hebt, kun je daar beter mee omgaan en op anticiperen. Meer rekening ermee houden en bepaalde patronen veranderen.
Juist doordat ik zo ziek was en daardoor noodgedwongen dingen moest doen die ik niet gewend was, zoals grenzen aangeven, ben ik dat daarna blijven doen. Dat wordt me niet altijd in dank afgenomen, maar het geeft me een beter gevoel over mezelf en ondanks dat het vaak moeilijk is, verbetert het uiteindelijk ook mijn levenskwaliteit.
Momenteel
Ik zou graag iets leukers willen opschrijven, maar de laatste tijd gaat het niet zo goed met me. Ik heb een aantal situaties die me veel stress geven, maar niet opgelost kunnen worden zolang de ‘tegenpartij’ niet mee wil werken.
Zaak voor mij dus, om het een plek met minder hoge prioriteit in mijn hoofd te geven, maar dat is lastig en kost tijd. Ik ben iemand die graag oplossingsgericht werkt en niet maandenlang iemand wil of kan ontlopen zolang een situatie niet opgelost is. Toch is dat nu even de enige optie, vooral ook uit zelfbescherming.
Juist door afgelopen winter, heb ik geleerd ook aan mezelf te denken, pas op de plaats te maken. Ik heb altijd gedacht dat ik alles kon hebben, dat de menselijke geest oneindig rekbaar is en daar ben ik op teruggekomen, zeker nu ik merk dat mijn gezondheid hierdoor achteruit gaat.
ik vind spullen op de gekste plekken terug, heb vreemde dromen, ben afwezig en continu moe, heb een slecht tijdsbesef, een wisselende gemoedstoestand en ben gemakkelijk uit balans te krijgen.
Dat zijn voor mij duidelijke tekens aan de wand dat ik op moet passen. Dat ik moet uitkijken dat ik niet weer in hetzelfde schuitje beland. Sinds juli heb ik al twee keer een pittige terugval gehad, dat is voor mij voldoende waarschuwing.
Maar zoals ik al schreef, ben ik graag oplossingsgericht bezig. Ik loop weer veel meer nu, omdat ik merk dat dit rust in mijn hoofd geeft. Zelfs als ik zo moe ben dat ik liever mijn bed in duik, loop ik gerust een afstand van 11 km aan één stuk. Energie verbruiken, levert negen van de tien keer ook energie op en rust in mijn hoofd, heeft nu gewoon even de hoogste prioriteit.
Felblauwe bloemen bij Ranzijn
Afvallen
Iets wat wel goed gaat, al doe ik er nu niet echt moeite meer voor, is afvallen. Ik schreef er in het in de intro genoemde artikel uit juni ook al over, toen was ik 6,5 kg afgevallen, inmiddels zijn dat er 14. Het streefgewicht wat ik aanvankelijk voor ogen had, ben ik allang gepasseerd.
Ik weeg ook al lang niets te veel meer en had daarna geen richtlijn meer tot hoever ik wilde gaan, al denk ik dat ik 15 kg een mooi rond getal vind en dan probeer te stoppen. Het enige nadeel van het afvallen is, dat de meeste broeken, rokken en jurken inmiddels te ruim zijn geworden en met name broeken kopen heb ik een hekel aan.
Ik ben blij en ook trots dat het na wat vruchteloze pogingen tijdens de afgelopen jaren, dit keer wel is gelukt. Ik was niet eens echt veel te zwaar, maar voelde me er wel ongelukkig door en was alleen nog bezig met mezelf verstoppen. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen, dat ik me toch nog regelmatig erg dik voel, terwijl mijn BMI perfect is (22,1) en ik medisch gezien geen grammetje te veel weeg.
Dat maakt voor mij duidelijk dat je dik voelen, soms ook gewoon tussen je oren kan zitten. Hetzelfde verhaal natuurlijk als met mijn angststoornis, als mijn hoofd me wijsmaakt dat er iets mis is, terwijl dat tot nu toe nog nooit het geval is geweest.
En verder
Ik hoop, nee ik ga ervan uit dat ik me in de loop van de komende tijd weer beter zal gaan voelen, al zijn herfst en winter voor mij altijd wel mindere periodes, omdat ik nu eenmaal erg gevoelig ben voor de donkere dagen van het jaar en me dan vaak minder happy en fit voel dan tijdens voorjaar en zomer. Ik merk dat nu al. Als het net als vorige week een paar dagen flink regent en grijs is, voel ik me gelijk een stuk minder goed, dan wanneer de zon schijnt en ik erop uit kan.
Desondanks vind ik het belangrijk om optimistisch te blijven. Niets is van blijvende aard, dus ook slechte periodes niet, al duren ze soms langer dan je zou willen. Veel lopen en fietsen zolang het weer het nog toelaat, genieten van lekkere koffie, goed eten (vanavond naar de Italiaan) meer bloggen, goede gesprekken en natuurlijk straks mooie kleurrijke foto’s maken in de herfst, met een heerlijk warme gebreide sjaal om mijn nek. Let’s do this!
