Ongelofelijk, hoe snel een jaar voorbij gaat. Twaalf maanden, 365 dagen, ze zijn voorbij voordat je ‘t weet. Daarom ben ik ook iemand die zoveel mogelijk in het moment leeft en niet te ver vooruit kijkt. De bullet journal een trend? Not for me. Het leven wordt te saai en voorspelbaar als ik zo’n ding zou gaan gebruiken. Ik kijk niet verder dan een paar dagen of een week vooruit.

En voor je ‘t weet, is er dan zomaar een jaar voorbij. Een jaar met veel donkere, maar gelukkig ook heel veel mooie en lichte dagen. Vandaag zie je mijn jaar in foto’s. Het concept is inmiddels bekend: Van elke maand laat ik 9 foto’s zien die ik het leukst of mooist vind, niet al te veel tekst, wel veel beeld. Klik op een foto om hem in groter formaat te bekijken. Zit je er klaar voor?

januari

Tot het einde van de maand, eigenlijk prima weken gehad. Na een moeilijke periode eind 2016, leek het voorzichtig weer wat beter te gaan. Ik maakte lange wandelingen ondanks de winterse kou, zat ook de nodige uren in het zadel van m’n fiets, ontdekte nieuwe gebieden, fietste onder meer naar Hardinxveld en over de golfbaan (wat achteraf helemaal niet bleek te mogen) en legde heel wat ijzige tafereeltjes vast. De selfie maakte ik twee dagen voordat ik erg ziek werd.

februari

29 januari werd ik wakker met 41,5 graden koorts. De rest is geschiedenis. Ik lag in het ziekenhuis en kwam drie dagen later thuis met iets waar ik nog altijd geen exacte naam voor heb, maar een kruising tussen een burn-out en een nervous breakdown. Ik had dissociatieve klachten en was niet meer in staat om zelfs maar een boodschap te halen. Ik voelde me volledig losgekoppeld van mezelf en mijn omgeving. Doodeng.

Dit duurde twee maanden, dus in februari kwam ik weinig buiten. Toch maakte ik wat foto’s. Ik kan me nog herinneren dat ik de eerste maakte, ik ben bijna twee maanden non-stop duizelig geweest, en zag eigenlijk niet wat ik vastlegde, maar ik moest en zou foto’s maken. Later ging ik zelfs schilderen. Nooit gedaan, nooit behoefte gevoeld, maar opeens was het daar.

maart

Maart was iets beter dan februari. Ondanks dat ik soms een terugval had, merkte ik toch zachtjes aan verschil. Ik dwong mezelf ook om toch naar buiten te blijven gaan, ook al kostte het veel moeite en was ik snel moe. Maar dat lopen had ik zó nodig.

Ik ging elke dag met Bas naar het station voor een krantje en een cappuccino. Ook kwamen we vaak op het strand Buiten de Waterpoort en het terrein achter de Dalempoort. Eind maart reed ik m’n eerste fietstocht sinds ik ziek was geworden en ik ging een middag met Bas naar Leerdam.

april

April was de maand dat ik bijna volledig herstelde van wat het ook was, waar ik zo ziek van werd. Ik zeg expres bijna, omdat er restjes over zijn gebleven uit die periode, die misschien nooit meer helemaal verdwijnen en uiteindelijk gewoon een deel van mij zullen vormen.

Maar, april was een prima maand. Veel zon, veel fietsen, veel wandelen. En daar word ik nu eenmaal bij van. Ik fietste weer eens naar de Biesbosch, ging met Bas naar Sliedrecht en kwam tijdens een fietstocht met Martin in een soort bos met allerlei hindernissen terecht, wat we later de ‘bootcamp’ noemden.

mei

Echt een lekker maandje! Ik fietste bizar veel, onder meer een spontaan avondrondje over Brakel en op Hemelvaartsdag naar de Utrechtse binnenstad. Foto’s maken bij zonsondergang, met m’n Westlandse maatje naar Fort Vuren en de verlaten steenfabriek en met Bas naar Loevestein. Een bezoekje en het Lingebos en… ik liet een nieuwe tattoo zetten, die een heel sterke, maar ook min of meer geheime betekenis heeft.

juni

Ook in juni genoot ik met volle teugen. Het leek haast alsof ik nog meer genoot van dingen, sinds ik ziek was geweest. Ik ging kajakken en zat tijdens mooie avonden graag op het strandje naar de kabbelende golven te kijken.

Martin kocht een Beetle cabrio, waar ik maar wat graag in meereed en we toerden regelmatig rond door mooie gebieden. Ik liep met Bas naar Arkel, ging opnieuw naar Loevestein en kreeg al snel een kleurtje op mijn snuit.

juli

Begin juli gebeurde er iets, wat me uit het lood sloeg. Ik had een terugval en ben twee weken lang behoorlijk uit mijn doen geweest. Tijd voor actie dus, want van kniezen op de bank houd ik niet. Dezelfde avond nog, zat ik in de Biesbosch, waar ik een verlaten huis ontdekte. Supergaaf! Verder ging ik veel met Martin op pad.

Naar Vianen en de oude Lekbrug, een middag naar het Louwman museum en Scheveningen en een dagje Dolfinarium. We reden op een avond naar Kinderdijk. Op eigen houtje zorgde ik ook wel dat ik voldoende afleiding kreeg. Ik ging weer naar Leerdam (echt een feelgood plek voor mij), fietste veel en luisterde vaak naar muziek.

augustus

Ook in augustus, weer behoorlijk veel op pad geweest. Ik ging met Bas een dagje naar Veere en Middelburg (Zeeland), wandelen bij landgoed Mariënwaerdt, een middag naar Dordrecht met een kennis en wederom naar Leerdam. Verder werden er verschillende autoritjes met de cabrio van Martin gemaakt en maakte ik, eveneens met hem, een fietstocht van ongeveer 70 kilometer.

september

Hier en daar werden de eerste tekenen van de naderende herfst al zichtbaar, ik stak weer eens wat vaker kaarsjes aan en ging alweer een middag naar Mariënwaerdt, dit keer met m’n moeder, die daar ook weleens rond wilde wandelen.

Ik beklom ‘onze’ toren sinds lange tijd weer eens, reed met Martin naar Schaijk voor een feestje wat uiteindelijk overboekt bleek te zijn en maakte ook weer eens een rondje door Woudrichem.

oktober

Stadsfotografie blijft toch één van mijn favorieten, dus mooie gebouwen leg ik graag vast, zo ook het mooie Metropole restaurant, waar ik anderhalve maand later voor het eerst ook eens ging eten. Verder weer de nodige fiets- en wandelkilometers (gaat ‘t nog niet vervelen?), een fotoshoot voor Martin, spiegelend water en dit keer een feestje wat wél doorging.

november

Niet veel de stad uit geweest deze maand, maar dat hoeft natuurlijk ook niet altijd. Gorinchem is ook leuk. Wel bezocht ik de kerstshow bij tuincentrum Avri en stak ik met Bas over voor een wandelingetje in Woudrichem. De bladeren kleurden oranje en de etalages werden feestelijk, de winter en de feestmaand waren duidelijk onderweg.

december

Misschien wel de eerste december in jaren, dat ik me best wel goed voel. En dat terwijl het in november weer even héél erg slecht ging. Maar ik lijk steeds veerkrachtiger te worden en herstel gelukkig redelijk snel van slechte periodes.

Ik ging met m’n moeder uit eten, maakte foto’s én een fietstocht in de sneeuw en begon voorzichtig aan weer wat langere wandelingen te maken met Bas, nadat ik de maand ervoor te horen had gekregen dat hij artrose heeft. Zelfs mijn kerstdagen waren leuk dit jaar, dus zoals het er nu uitziet, kan ik 2017 goed afsluiten. Ik bekijk dingen sowieso graag van de positieve kant.

Welke foto vind jij het mooist?