Het gaat nu echt aftellen. Het jaar is al bijna op z’n eind. Al is de belangrijkste dag van december voor mij vandaag, namelijk 21 december. De kortste dag van het jaar. Wat betekent dat de dagen vanaf nu langzaam aan langer gaan worden. Dat is waar ik vooral naar uitkijk de laatste maanden van het jaar. Ik heb licht nodig, zonlicht. Soms voel ik me net een zonnebloem. Als ik geen zonlicht heb, laat ik mijn kopje hangen. Als de zon komt, ben ik vrolijk, energiek en kleurrijk.

Zoals ik me wel eens vaker heb laten ontvallen, ben ik niet zo into kerst. Meestal vier ik het niet eens. Kerst benadrukt voor mij dingen waar ik de rest van het jaar totaal geen last van heb en dat is niet leuk, dus sla ik ‘t liever over. Meestal heb ik dan nog wel een kerstboom in huis, maar zelfs die komt er dit jaar niet in. Vind het gewoon zonde van het geld, geef het liever uit aan dingen waar ik langer dan twee weken plezier van heb. 🙂

Maar een kerstkaart, die moest er komen, al is het vooral omdat het een mooi excuus is om weer lekker creatief aan de gang te gaan. Al zorgde het dit keer voor meer koppijn dan plezier in eerste instantie. Ik had namelijk een idee om een kerstboom te vormen van een stel kerstballen. Tijdens het maken van de boom werd ik al continue heen en weer geslingerd tussen “Dit wordt helemaal niks” en “Dit is leuk!”, maar toen het eenmaal lag, was ik er toch best content mee.

Het maken van de foto bleek alleen wat lastiger dan gedacht. Ik zag steeds mezelf gereflecteerd in de ballen als een soort bolle dwerg en dat dus in iets van dertigvoud. De witte ondergrond had teveel schaduwen, het contrast tussen de lichtgekleurde en de rode ballen was te groot (ik had alleen rode moeten nemen) en worst of all: Het licht was ronduit bagger. Dat werd dus niks, het was veel te rommelig, niet strak genoeg. Voldeed niet aan mijn standaard.

Kerstballen in de vorm van een kerstboom

Vier dagen heeft het gekost voordat ik, na ontelbare pogingen, besloot dat het mooi geweest was met die ballenzooi. Het moest iets anders worden en vooral iets waar ik géén foto voor hoefde te maken. Ik dacht er nog even aan om de kerstballenfoto in een wat minder opvallende compositie te verwerken als een polaroid in een collage met meerdere kerst-spulletjes, maar dat idee ging dus ook van de baan. Vorig jaar had ik al zo’n collage-foto, niet nog eens.

Ik werkte verder aan een idee wat ik nog vóór de kerstballeninvasie had. Iets met strakke lijnen, modern en minimalistisch. Een geometrische kerstboom met tekst eronder. Ook dat lukte niet. Mijn kerstboom leek meer op een kaal geplukte variant van het logo van Spar, een stel dode takken of een tekening van een onhandige kleuter. Wéér die kerstboom die me dwarsboomt!

Uiteindelijk werd het een ster. Hoe kan het ook anders. Estrella, mijn voorliefde voor dingen in de vorm van of bedrukt met sterren. Dat moest ‘t zijn. Maar wel alsnog dat strakke en geometrische. Ik ging ervoor zitten en vier uur later had ik ‘m. Mijn kerstkaart voor 2017. Toch miste er iets, wat ik er een uur later nog aan heb toegevoegd. Ik bedacht me dat creativiteit een soort embryo is. Een goed idee moet zich echt ontwikkelen en dat kost tijd. Soms veel tijd.

Mijn kerstkaart voor 2017

Een traditionele kerstkaart is het niet. Het is een afbeelding die ook in de zomer zou kunnen, al heeft ie ook wel weer iets feestelijks. Mijn boodschap is kort maar wel heel krachtig: Make things happen. Ga voor je dromen, maak iets moois van 2018, maar ook zeker van het restant van 2017. Bovenal, wens ik iedereen geluk en wijsheid toe. Geluk om de lichtpuntjes in het leven te kunnen blijven zien, Wijsheid om te kunnen leren, te overwinnen en te accepteren.

Fijne dagen!