Het is weer zover, dat moment dat je een nieuw boek van 365 bladzijden voor je hebt liggen. Geen idee wat het nieuwe jaar gaat brengen. Misschien ben je vol van plannen of goede voornemens, misschien ook niet. Misschien laat je het hele oud en nieuw gebeuren zoveel mogelijk over je heen komen, zoals ikzelf bij voorkeur doe.

Toch heb ik voor het nieuwe jaar wel een aantal soort van voornemens. Stoppen met roken hoef ik niet, want ik ben nooit begonnen. Afvallen heb ik afgelopen jaar al flink gedaan, dus dat is niet nodig. Mijn voornemens zijn dan ook niet bepaald standaard, maar dat ben ik zelf ook niet. In 2017 heb ik veel levenslessen geleerd.

In de meeste gevallen op een niet al te zachtzinnige manier, maar laten we zeggen dat ze je dan beter bij blijven. Met die lessen wil ik sowieso aan de slag. En dan zijn er nog een paar andere dingen die ik graag zou willen in het nieuwe jaar.

Afgelopen winter, toen ik ziek was, moest ik noodgedwongen mijn grenzen beter leren aangeven, dat ben ik blijven doen, al vind ik het soms best lastig en ben ik toch snel geneigd een ander het voordeel (van de twijfel) te gunnen en mezelf aan de kant te schuiven. Hieraan wil ik werken.

Sowieso is één van de grootste eyeopeners die ik in 2017 heb gehad, dat mensen je niet per se zien als een goed mens als je altijd degene bent die dingen oplost of voor een ander regelt, maar meer als een gemakkelijke prooi, iemand die overal goed voor is, behalve voor waardering.

Verder zou ik dit jaar dolgraag een aantal urbex locaties bezoeken. Sinds ik afgelopen zomer het verlaten huis in de Biesbosch ontdekte, is die wens alleen nog maar gegroeid. Het is alleen lastig om zulke locaties te vinden en vaak zijn ze moeilijk begaanbaar of benaderbaar, iets wat niet echt praktisch is als je slechtziend bent.

Maar mijn maatje uit ‘t Westland houdt ook wel van een leuk avontuur, dus we zouden samen kunnen gaan. Het staat ook nog op de planning om met hem eens in een oorlogsbunker te kijken. Supervet lijkt me dat. Sowieso een heel mooie manier om mijn angst voor volledige duisternis te overwinnen. Cold turkey!

Nog één op het psychische vlak, namelijk nog meer emotionele afstand houden van mensen. Een voornemen wat waarschijnlijk door menig therapeut zou worden afgekeurd, maar hé, het is mijn leven! Alle aanmoedigingen om me meer kwetsbaar op te stellen, mondden uit in teleurstelling en verdriet voor ondergetekende en ik stoot me niet 2 keer aan dezelfde steen.

Sinds ik begin dit jaar ziek was, merk ik dat ik van nare situaties met mensen ook lichamelijk ziek word, wat soms weken duurt. Dat is niemand waard, geloof me. Minder binding is voor mij dus belangrijk. Dat wil niet zeggen dat ik me afstandelijk zal gedragen, maar ik wil me niet langer hechten aan mensen.

Tot slot is er iets wat echt een to-do item is voor het nieuwe jaar, namelijk naar Den Bosch fietsen, vanuit mijn huisje in Gorinchem dus. Afgelopen jaar reed ik in mei naar de binnenstad van Utrecht en ondanks dat de route an sich niet de meest mooie was, vond ik het wel vet om dat toch maar even gedaan te hebben, een soort statement.

Toen werd direct het idee geboren om naar mijn geboortestad Den Bosch te rijden. Een route die zelfs nog ietsje korter is dan die naar Utrecht en waarschijnlijk een stuk toeristischer. Ik hou nu eenmaal van een mooie omgeving.

Heb jij voornemens of plannen voor het nieuwe jaar?

  • wp_statistics_words_count: 595