Na het dubbele weekoverzicht van zondag, bleef het weer angstvallig stil op m’n blog. Ik heb nogal veel voor m’n kiezen momenteel en het lijkt haast alsof ik elke dag wel een nieuwe noot te kraken krijg en er steeds weer iets bij komt.
Helaas geen van allen positief. Maar aangezien ik in de basis niet iemand ben die om het minste of geringste zit te piepen en zeker niet bij de pakken neer wil gaan zitten, vind ik dit juist het uitgelezen moment voor een nieuwe Glimlachmomentjes!
Boomfoto
Afgelopen week was ik met m’n moeder in Heusden, toen ik een mooi gebouw zag waar ik graag een foto van wilde maken. Probleem was alleen, dat ik het niet in zijn geheel in beeld kreeg. Ik kwam toen op het idee om in de boom verderop te klimmen.
Met m’n moeder als steunpilaar tegen de stam, om te voorkomen dat ik zou vallen. Precies op dat moment reed er iemand langs waar ik olijk naar zwaaide en riep: “Hallo! Alles goed hier hoor!” We schoten allebei in de lach.
Yamaha
Ondanks dat ik het inmiddels al zo’n 2 jaar geleden is dat ik voor het laatst achterop een motor zat, blijft de liefde voor motoren en ook die voor m’n lievelingsmerk Yamaha. In 2011 kocht ik een tof Yamaha-jasje wat ik al ontelbare keren heb gedragen. Voornamelijk op de fiets,
in herfst en winter of tijdens koele dagen en avonden in voorjaar en zomer. Maar ook regelmatig gewoon als jas. Ondanks dat ie inmiddels een tikje vaal is, kreeg ik tot mijn verbazing afgelopen week van een kassameisje bij Xenos een compliment over het jasje. Toch leuk!
aan de muur
Een tijdje geleden werd ik benaderd door iemand van een bedrijf, of ze een foto van me konden gebruiken die ze over een complete muur in hun nieuwe bedrijfspand wilden ‘drukken’. Ondanks dat ik nooit moeite doe om foto’s te verkopen, omdat ik mezelf niet goed genoeg vind als fotograaf, is het dan toch leuk als dat een keer gebeurt en zeg nu zelf: Zo’n muurfoto is wel heel bijzonder! Als het klaar is, sturen ze een foto van het eindresultaat. Zelf vind ik de foto waar het om ging niet eens zo héél bijzonder, maar zo zie je maar hoe smaken kunnen verschillen.
HEMA-koffie
Ik denk dat ’t een jaar geleden is dat ik voor ’t eerst m’n geliefde caramel-cappuccino van HEMA ontdekte. Ik kwam eigenlijk nooit in de lunchroom, totdat ik de koffie ontdekte. Hoe lekker die is en ook hoe goedkoop.
Zo’n kopje koffie is voor mij echt een genietmomentje, soms letterlijk een bakkie troost. HEMA zelf is voor mij sowieso op de één of andere manier een feel-good plek, met zoveel leuke en grappige spulletjes om tussen rond te dwalen.
Caramel-cappuccino van HEMA
Voorjaar
Het is bijna half maart en nadat we het de afgelopen twee weken met zijn allen verschrikkelijk koud hebben gehad, lijkt het voorjaar nu toch eindelijk in de buurt te komen. Ik kan niet wachten!
Niet alleen is het voorjaar mijn meest favoriete seizoen, maar ook is het fijn dat ik, zeker gezien het in mijn hoofd allemaal niet zo lekker gaat en dat vermoedelijk wat langere tijd zal duren, lekker naar buiten kan om afleiding te zoeken. Lopen, fietsen, zonnestralen oppikken…
Teken aan de wand
Ik wil mezelf niet bijgelovig noemen, maar ik geloof er wel in dat toeval niet bestaat en dat er ook wel iets bestaat als bepaalde tekens. Niet van God of zo, maar gewoon, dingen die nét een beetje té toevallig of opvallend zijn, om normaal te kunnen zijn.
Ik kan niet vertellen wat voor tekens dat in mijn geval dan zijn, maar wel dat het me wel een heimelijke glimlach heeft opgeleverd. Of het nu echt iets betekende of niet, die glimlach pakt niemand me meer af!
Noodlening
Iedereen kent denk ik wel het probleem van de autocorrectie op je mobiel, die soms een eigen leven lijkt te leiden. Afgelopen week ging ik boodschappen toen en ik hou altijd een lijstje bij via de Herinneringen app op mijn iPhone.
Toegekomen aan de laatste paar boodschappen, kwam ik een item genaamd ‘noodlening’ tegen op m’n lijstje. Ik heb nog altijd niet bedacht kunnen krijgen wat voor artikel daar eigenlijk had moeten staan, maar grappig vond ik het wel!
Goed gesprek
Ik ben blij dat ik, met name het afgelopen jaar, een stuk beter geleerd heb om mezelf te uiten. Ik hou nog altijd een hoop binnen, maar als mijn hoofd te veel overwerkt, práát ik tenminste wel. Momenteel doe ik dat ook, in veelvoud, met diverse mensen.
Onlangs had ik met iemand die ik al bijna 10 jaar op Facebook heb, maar wat eigenlijk altijd blijft bij liken van posts of foto’s, een heel goed gesprek, waar ik in de dagen erna nog veel over nagedacht heb. Ik vind het bijzonder dat je soms juist met mensen die verder van je af staan, de meest betekenisvolle gesprekken kunt voeren.
Kokosbrood op de boterham
Kokosbrood
Een tijdje geleden was er zo’n leuk programma op tv, waarbij een bekende Nederlander met zijn of haar gezin een paar dagen terug in de tijd ging. Om precies te zijn naar het jaar dat diegene 12 was. Alles van die tijd, van keukenspullen tot kleding en boeken tot broodbeleg, was aanwezig.
En toen kwam het kokosbrood voorbij… Daar was ik gek op als kind! En het is dus nog steeds te koop. Toen ik onlangs een pakje tegenkwam bij de AH, moest dat natuurlijk mee naar huis. Niet het meest verantwoorde broodbeleg misschien, maar zo voor een keer moet dat best kunnen.
voetzoeker
Een maand of drie geleden alweer, moest ik met pijn in m’n hart, mijn favoriete boots weggooien. De zool was kapot en had aan de voorkant losgelaten, niets meer aan te doen. De jacht op nieuwe was geopend, maar met schoenmaat 42 geen gemakkelijke zoektocht. Drie maanden verder heb ik tientallen paren gepast en 2 keer een paar gekocht die ik een dag later tóch maar terugbracht, maar twee weken geleden ben ik dan eindelijk geslaagd voor nieuwe!
Meidenpraat
Toen ik de deur van de kapper uitliep, werd ik aangesproken door twee meisjes van een jaar of 8. Of dat de kapper was, want hier was toch eerst het Zwarte Pieten huis? Waar ze niet meer naartoe mochten, omdat ze daar te oud voor waren.
Iets met groep twee en groep vier. Vervolgens ging het van de hak op de tak dat één van de twee eigenlijk wel eens zélf naar de kapper wilde, maar dat niet mocht van haar moeder. Ondanks dat ik nooit zo goed weet hoe ik met kinderen om moet gaan, vond ik dit dan wel weer grappig.
Baswash
Bas heeft nogal bijzondere voorkeuren. Zo is hij fan van GAMMA, houdt hij van roltrappen, wil hij het liefst elke dag wel even naar het station en heeft hij korte tijd een voorkeur voor ondergrondse parkeergarages gehad. Onlangs liepen we langs een benzinestation waar ook een carwash is en meneer had toch wel véél interesse om daar even in rond te snuffelen.
Uiteindelijk heb ik hem aan de riem de andere kant op getrokken, omdat ik eerlijk gezegd een beetje bang was dat het ding spontaan aan zou gaan als we daar doorheen zouden lopen. Naast het feit dat het misschien wel een beetje gek is, om met je hond door de wasstraat te lopen. 😀
Wat is het leukste of grappigste wat jij onlangs hebt meegemaakt?
WAUW! Wat zijn jouw Glimlachmomentjes uitgebreid. Ik ben echt impressed! Super leuk zo. Lees je ze weleens terug? Liefs, Stella.
Ach, laat ik zeggen dat ik niet zo goed ben in ‘kort en bondig’. Al werk ik daar wel aan. Ik lees ze inderdaad weleens terug en vaak brengt dat dan weer een glimlach op m’n gezicht. 🙂
Die caramel cappuccino klinkt goed, ziet er lekker uit ook en wat gaaf dat iemand een foto van je op muur grootte gaat afdrukken! Ben erg benieuwd hoe dat er uit ziet!
Van het voorjaar wordt ik ook erg blij, lekker de ramen en deuren open en genieten van die geur, heerlijk 🙂
Die is ook echt heel lekker! En ik vond dat ook wel bijzonder ja, toch weer wat anders dan een fotootje in een blad of een paar ansichtkaarten ervan laten maken (dat is ook weleens gebeurd, volgens mij worden ze nog steeds verkocht). Nu nog even door een weekend met koud weer en dan hopelijk écht lente straks!