De afgelopen week wéér niet geblogd, al was ik het wel van plan. Zeker omdat ik nog een aantal dingen heb waarover ik graag iets wil schrijven. Maar het komt er gewoon niet van. Ik ben alleen maar moe en kan me er gewoon niet toe zetten. Waar ik een week of twee geleden opeens weer bijna elke dag iets online zetten zit dat er nu even niet in. Desondanks toch een weekoverzicht.

maandag 2 april

Er stond eigenlijk een wandelexcursie in de Struikwaard (uiterwaardengebied ter hoogte van Giessen) op de planning, maar gezien het koude en wisselvallige karakter van het weer, besloten de plannen om te gooien en iets anders te gaan doen.

M’n moeder wist een orchideeënkwekerij in Brakel te zitten die op deze dag een open dag hield en dat was leuk om te zien. Ik wil hier sowieso nog een apart artikel aan wijden, al vind ik het jammer dat mijn foto’s niet zo mooi zijn.

dinsdag 3 april

Sinds ik onlangs een aardbeien kweeksetje heb gekocht bij Action, is het min of meer een nieuwe routine geworden om ‘s morgens mijn potjes te checken. Op tweede Paasdag staken er opeens een paar piepkleine groene blaadjes boven de aarde uit.

Inmiddels zijn ze al zeker een centimeter gegroeid en heb ik ook nog wat andere potjes aan de collectie in de vensterbank toegevoegd. Tot mijn verbazing zijn mijn radijsplantjes binnen een week al uitgeschoten en flink groot en begint ook het Vergeet-mij-nietje al aardig te groeien.

Aardbeien kweken

woensdag 4 april

Zoals ik hierboven dus al schreef, had ik de smaak aardig te pakken en schafte ik nog wat nieuwe plantenspulletjes aan. Ik heb nooit echt groene vingers gehad en er ook geen verstand van, maar ik vind het geweldig om te zien dat zoiets gewoon groeit als ik het water geef. Toch anders dan een volgroeide plant, waaraan je alleen iets ziet als je hem een poosje géén water geeft. :-)

Zelf plantjes kweken

donderdag 5 april

Geen al te beste dag. Een hevige paniekaanval, stress om een doktersbezoekje en de rest van de dag moe en futloos. ‘s Avonds met Bas een wandelingetje over het strand gemaakt, wat ook niet zo ontspannen was, omdat we constant lastig werden gevallen door een wat vervelende hond, terwijl zijn baas er op grote afstand achteraan liep en de hond niet bij zich riep en zelf ook nogal moeite had met luisteren. Tussendoor wel wat foto’s van de zonsondergang kunnen maken.

vrijdag 6 april

Ondanks dat ik normaal op donderdagavond met Martin ergens iets ga eten, was dat deze week verschoven naar vrijdag. We aten lasagne bij Lunchroom ‘n Tikkie Anders in Sleeuwijk en eigenlijk was dat het enige leuke van de dag, alhoewel ik tijdens het eten al bijna in slaap viel.

Lasagne

zaterdag 7 april

Een lange dag die om 5 uur ‘s morgens begon met me ziek voelen. Ik had de dag ervoor al een heel sterk déjà vu gevoel gehad met die bewuste dag in januari 2017 dat ik opeens zo ziek werd en het leek erop dat het weer dezelfde kant op ging.

Bizar genoeg waren ook dezelfde medicijnen weer op waar ik destijds ook zonder zat, die er bij koorts voor zorgen dat mijn lichaam zijn best gaat doen om de temperatuur omlaag te krijgen. Ik ben ontzettend bang geweest en heb letterlijk trillend als een rietje in bed gelegen.

Ik belde midden in de nacht de huisartsenpost voor medicijnen en ben die rond half 9 zo gammel als wat, op de fiets gaan halen. Een paar uur later op de pont, om met m’n moeder naar Kom in de Kas te gaan.

Eigenlijk voelde ik me veel te slecht om wat dan ook te ondernemen, maar ik had hier naar uit gekeken, dus moest en zou ik gaan. Eenmaal thuis, viel ik direct in slaap op de bank en sliep een paar uur. ‘s Avonds had ik weer een beetje energie en ben ik nog met Martin een rondje door de Biesbosch wezen rijden met de cabrio. Hij maakte ook de foto van mij.

zondag 8 april

Het was heerlijk weer en ondanks dat ik ontzettend moe was, heb ik mezelf toch naar buiten gesleept voor een wandeling met Bas en vervolgens een fietsrondje van 25 km over onder meer Sleeuwijk en Woudrichem. Dat fietstochtje bleek achteraf een beetje te veel van het goede te zijn geweest.

Alles wijst erop dat ik een terugval heb van de soort van burn-out die ik begin 2017 heb gehad en dat betekent dat ik naar mijn lichaam moet luisteren. Iets wat ik soms lastig vind, want moe zijn van niets doen, dat wil er niet in bij mij. Dat vind ik aanstellerij. Ik ben hard voor mezelf.