Er zijn een aantal dingen die ik ontzettend lastig vind. Pasfoto’s laten maken is daar één van. Het was ergens half maart dat ik een brief van de gemeente kreeg dat mijn ID-kaart binnen een paar maanden zou verlopen en dus verlengd moest worden.

Maar ik had op dat moment wel iets anders aan mijn hoofd en in de periode daarna vond ik dat ik er zó slecht uitzag, dat ik mezelf er onmogelijk toe kon zetten om die foto’s te laten maken.

Het is geen geheim dat ik het überhaupt vervelend en moeilijk vind om op de foto te gaan. Ik maak zo nu en dan een selfie, maar soms maanden niet en anderen sta ik zelden of nooit toe foto’s van mij te maken.

Dat heeft niets te maken met arrogantie, maar omdat ik het veel te confronterend vind. Foto’s en spiegels probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. En terwijl er mensen zijn die zichzelf bekijken in elke winkelruit die ze passeren, wend ik mijn hoofd altijd af.

Toen ik een paar jaar geleden werd gevraagd als columnist voor AD Rivierenland, iets wat ik toch wel lang als een soort droombaantje heb gezien, heb ik het hele circus zelfs nog bijna afgeblazen op het moment dat bekend werd dat er een, door een fotograaf gemaakte foto, bij moest.

Die heb ik altijd vreselijk gevonden. De foto die werd geplaatst bij het introductie item, heb ik zelfs uit het artikel geknipt. Mijn idee is dat ik niet meer bevestiging nodig heb van wat ik al weet, door het zien van foto’s van mezelf. Ik kan tijden last hebben van zo’n verkeerd uitgevallen foto.

Pasfoto’s is misschien nog wel het meest vervelende in de categorie foto’s. Natuurlijk is het maar een luxeprobleem om een slecht zelfbeeld te hebben, maar toch is het iets wat bij mij ongemerkt kan gaan zitten vreten.

En ik stel het uit, lang. Inmiddels was mijn ID-kaart zelfs verlopen en nog moest ik er niet aan denken om die gevreesde foto’s te laten maken. Niemand vindt een pasfoto van zichzelf leuk of mooi, zelfs knappe mensen niet. Ik vind het ronduit afschuwelijk.

Vandaag was dan toch de dag, eigenlijk nog redelijk spontaan zelfs. Na de schijnbaar oneindige stroom aan smoezen (ik zie er te moe uit, mijn make-up zit slordig, mijn haar zit niet leuk), was het moment er dan vandaag toch.

Eigenlijk tijdens een wandeling met Bas die weer eens naar het Piazza wilde om koffie te gaan drinken. Lees: Om snoepjes te krijgen terwijl de baas koffie drinkt. Ik was vanmorgen opgestaan met een goed gevoel en wat ik in de badkamerspiegel zag, viel dit keer niet eens héél erg tegen, dus ging ik ervoor.

Just a selfie

En het viel reuze mee. Wel met dank aan de aardige man die de foto maakte en niet in het minst het eindresultaat, wat niet gelijk braakneigingen opwekte. Dat is overigens geen grapje, dat is iets wat echt gebeurt als ik een foto van mezelf zie die ik lelijk vind.

Ik ben daar overigens heel open over, omdat het voor mij volkomen normaal is om zo over mezelf te denken en vind dat het ook bespreekbaar moet zijn. Ik ben geen misfit omdat ik mezelf toevallig niet knap vind, zoals de dag vandaag blijkbaar wel de norm is met al die Instagramaccounts vol selfies.

Ik krijg nog altijd vaak te maken met onbegrip en soms zelfs irritatie van menen, die vinden dat ik mezelf gewoon moet veranderen en anders naar mezelf moet gaan kijken. Lieve mensen: Als je zelfbeeld al op zeer jonge leeftijd ernstig is beschadigd, gaat dat echt niet meer goed komen. En als therapie ook niet helpt (daar heb ik genoeg van gehad), is acceptatie het beste middel! En dat is wat ik doe. Het hoort bij mij, het is niet erg, niet afwijkend. Ik ben zo, deal with it.

Op de terugweg naar huis, met het pakje pasfoto’s brandend in mijn hippie aztek rugtas, voelde ik me opgelucht en zelfs een beetje blij. Het was gelukt! Ik hoefde er niet langer tegenop te zien. En het resultaat viel me alles mee. Natuurlijk zijn het nooit echt foto’s waar je heel leuk op staat, maar afschuw voelde ik niet.

Eigenlijk misschien wel voor het eerst sinds ik nog kind was en mijn pasfoto’s met gepaste trots als snoepjes uitdeelde aan oma’s en ouders. Als volwassene heb ik mijn pasfoto’s altijd verstopt. Niemand mocht ze zien. En nu durf ik ze zelfs op mijn blog te tonen. Niet omdat mijn zelfbeeld verbeterd is, maar omdat ik meer durf. :-)

Vind jij het ook vervelend om pasfoto’s te laten maken?

Pasfoto’s laten maken