De Keukenhof? Was dat niet ergens tot eind mei of zo? Ik hoor het je denken. Ja, dat klopt! Maar het stond nog altijd op de planning om er een artikel aan te wijden en dat is dus vandaag! Aangezien het slecht weer is (15 graden en drie druppels regen), heb ik eindelijk motivatie om aan mijn blog te werken. Sterker nog: Ik was al een uurtje of twee ‘behind the scenes’ bezig, voordat ik aan schrijven toekwam.
Als kind ben ik er bij mijn weten wel eens geweest, maar dat is zó lang geleden (oef, ik voel me oud), dat ik me niet eens meer kan herinneren hoe het er bij benadering uitziet. Dit jaar moest het er dus maar van komen, naar de Keukenhof. Kaarten werden besteld en ik ging er met Martin naartoe op een zonnige Bevrijdingsdag.
Ik had al berichten vernomen dat het er mogelijk extreem druk zou zijn omdat er blijkbaar 4000 Aziaten in Nederland op vakantie waren, gewapend met camera’s en GoPro’s. 4000, alleen het idee al. Maar ondanks dat het ‘gezond druk’ was, heb ik geen 4000 Japanners of Chinezen geteld.
Heel veel tulpen
Het was een ware lust voor het oog om zoveel, zó zó veel bloemen te zien in alle kleuren van de regenboog. En ook te leren dat er dus meer dan één tulpensoort bestaat. Het lag voor de hand, maar toch. Met mijn lekenkennis op het gebied bestond er gewoon ‘tulp’ en dat is dat. Dus niet.
Ik had mijn camera overigens ook maar eens meegenomen, daar heb ik de meeste foto’s mee gemaakt. Met de iPhone (toen nog de 6S, die overigens ook prima foto’s maakt), maakte ik vooral wat overzichtsfoto’s, zoals bijvoorbeeld ook deze hieronder.
Al vond ik het nog best lastig om die zogenaamde overzichtjes goed vast te leggen. Doordat er in één oogopslag zoveel te zien was, neigden de foto’s dan al snel naar ‘druk’ en dat is nou net wat ik niet mooi vind. Maar ik ben er – vind ik zelf – aardig in geslaagd om er toch wat van te maken.
Mooie kleuren in de Keukenhof
Er was een plek met een vijver met gigantische fontein en houten vlonders waarop je kon zitten en een eindje verderop stond een ouderwets muziekorgel te spelen. Ondanks dat er verder niks te zien of te doen was, waren hier veel mensen rondom de vijver gaan zitten om gewoon wat te kletsen, te kijken of lunch op te eten.
Want serieus, de prijzen waren abominabel. Zelfs iets simpels als een ijsje kostte al een vermogen, maar aan dat soort dingen verdienen ze natuurlijk meer dan aan een entreekaartje. Ik snap dat wel.
Wat ook leuk vond om te zien, was dat er aardig was ingespeeld op de hedendaagse Instagram-trend. Er waren op verschillende plekken speciale fotohoekjes gecreëerd waar je dan bij kon poseren. leuk voor de toerist, maar ook leuk voor de Instagrammende Nederlander.
Zelf ga ik niet zo graag op de foto, dus ik heb geen gebruik gemaakt van deze locaties. Wel zette ik Martin op de foto met een stel roze vleugels om z’n schouders en nog op een andere plek die ik alweer vergeten ben. Je kwam echt ogen tekort.
Straatorgel in de Keukenhof
Foto’s heb ik dus ook genoeg gemaakt. Zó veel zelfs, dat mijn camera op een gegeven moment begon te mekkeren dat de SD-kaart vol was. Dat heb ik nog nooit eerder mee gemaakt. In weer een ander parkje maar even neergestreken om lekker van de zon te genieten (languit in het gras! Dat kan daar gewoon) en in de tussentijd alvast een ruwe schifting te maken van de foto’s die sowieso weg konden. We waren op dat moment pas zo’n beetje op de helft van het park!
Aan het eind van de dag hadden we, als ik me niet vergis, een ruime 10 kilometer gelopen. Het was sowieso de eerste echt enerverende dag sinds ik weer een poosje wat slechter in m’n vel zat en ook weinig energie had. Het ging gelukkig goed die dag en gek genoeg bleef dat daarna ook hangen. Goeie invloed hebben die tulpen!
Thuis had ik er nog een hele kluif aan om alle foto’s (in totaal bijna 400) uit te zoeken en na te bewerken, maar het is gelukt. Waarom ik er vervolgens nog maanden mee gewacht heb om hierover iets te schrijven? Joost mag het weten. 
Ben jij wel eens in de Keukenhof geweest?
