Er zit me iets dwars en ik moet het kwijt. Mijn blog zag 16 jaar geleden het daglicht. Ik heb veel geleerd in die tijd, mijn schrijfstijl verbeterde. Onlangs zag ik na een lange periode van stilte het licht en besloot bepaalde dingen anders aan te pakken, maar toch is er iets wat me regelmatig bezighoudt, iets wat me vreselijk onzeker maakt.
Waar andere blogs in korte tijd groeien, gebeurt bij mij het tegenovergestelde. Reacties komen er niet zoveel meer, bezoekersaantallen dalen. Het werd minder vanaf het moment dat ik stopte met het bijhouden van een lijst blogs.
Ik volg er nog een paar, maar er ging zoveel tijd in zitten! Sowieso vind ik niet dat het een voorwaarde zou moeten zijn dat je pas bezoekers krijgt als je andere blogs volgt. Dat is een soort ruilhandel waar ik weiger aan mee te doen.
Het ging echt mis toen mijn bezoekersaantallen in december vorig jaar van het ene op het andere moment kelderden en laag bleven. Ik heb dagen gespendeerd aan uitzoeken waar dit vandaan kwam en heb dat maanden later ontdekt. Foutje van de SEO plug-in die ik, goed afgericht en wel, inmiddels al jaren gebruik. Ik trok alles uit de kast om het probleem te fiksen, maar gedane zaken nemen in dit geval geen keer.
Vanaf dat moment was en bleef het slecht. Nadat ik gemerkt had dat ik ook nog maar weinig reacties kreeg en mensen die eerst wel regelmatig reageerden opeens nooit meer iets schreven, maar wel bij andere bloggers, werd ‘t nu wel een erg troosteloze bedoening. Iets waar ik me voor schaamde zelfs, want zó lang bloggen en dan zó slecht presteren? Dan doe je iets héél erg fout.
Het probleem is alleen dat ik niet weet wat. Ik hoor regelmatig dat ik leuk kan schrijven, ik ben 3 jaar geleden gevraagd als columnist voor een bekende krant en dat gebeurt niet als je beroerde teksten schrijft.
Over mijn foto’s (die ook vaak op mijn blog te zien zijn) krijg ik bijna elke dag wel complimenten, dus dat zal ook wel goed zitten. Toch mist er iets, mankeert er iets en het drijft me tot waanzin dat ik niet kan ontdekken wat dat dan is.
Komt het omdat ik geen reviews schrijf over make-up, geen outfits of the day op mijn blog zet of schrijf over hippe eettentjes en koffiebars? Of is het mijn leeftijd? Wat het ook is en ondanks dat ik het vaak bagatelliseer (het is maar een blog, je verdient er niet aan, dus je kunt ook niets mislopen, het is een luxeprobleem), merk ik dat het me onzeker maakt. Ik betrek alles op mezelf.
Waar ik door de jaren heen al heel wat lastige problemen heb kunnen oplossen wanneer er iets niet goed functioneerde aan mijn blog, dingen kon herstellen die volkomen onherstelbaar leken en nachtwerk maakte van werk achter de schermen, is dit iets wat ik niet kan oplossen. Waarvan ik zelfs geen idee heb wat ik eraan zou kunnen doen. En dat frustreert.
Stoppen met bloggen? Soms denk ik erover, maar het voelt niet goed. Ik wil mijn blog niet zomaar opgeven als ‘t even tegenzit. 16 jaar liefdewerk gooi je niet zomaar weg. Als ik stop, moet ik daar 100% achter staan. Ik vind bloggen nog steeds leuk, ook al doe ik het minder, het maakt me alleen zó onzeker dat mensen mij blijkbaar niet (meer) leuk vinden. Zo voelt ‘t namelijk echt. Ik vind het belangrijk om mezelf te blijven en wil niet veranderen voor een ander, maar zou wel graag antwoorden willen op de vraag waarom mijn blog blijkbaar zo oninteressant is geworden.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet iemand die graag in het middelpunt van de belangstelling staat, héél veel waarde hecht aan aantallen volgers of graag populair wil zijn. Dit is dus ook geen artikel waarin ik naar medelijden hengel of zo. 
Mijn blog heeft ‘t jaren best goed gedaan en dan toch loopt het terug. Dat kan niet alleen met SEO te maken hebben. Maar waarmee wel?
Toch ben ik vastbesloten mijn best te blijven doen om leuke blogposts te maken. Ik ben gisteren juist weer begonnen met een nieuwe rubriek (AliExpress koopjes) en nu ik een fijnere fotogalerij heb, vind ik het ook leuker en gemakkelijker om een artikel te schrijven over een evenement of een mooie fietstocht waarbij ik veel foto’s heb gemaakt. Dus opgeven? Nope…
Wat zou jij doen als je in mijn schoenen stond?
Na aanleiding van jouw reactie op mijn soortgelijk artikel, wilde ik de jouw ook graag lezen. Inderdaad hetzelfde idee. Wat vreemd trouwens dat jou SEO ineens anders werkte. Zoals je weet kan ik je niet echt tips geven, want ik loopt tegen hetzelfde aan qua engagement etc. Over het reageren op een andere blog ben ik het eens met Sammie. Je kunt het inderdaad zien als een vriendschap die van 2 kanten moet komen. Hoewel dat soms ook wel lastig is. Ik heb een aantal volgers, waarbij ik zelf nooit reageer. Maar dat is puur omdat hun blog niet mijn interesse is. Af en toe kijk ik omdat ik wel echt wil reageren, maar ik wil ook geen onzin bericht achterlaten. Maar in dat geval denk ik ook: hé, ze blijven mij bezoeken omdat mijn artikelen wel in hun straatje past.
Leuk dat je reageert! En inderdaad raar van die SEO. Het bleek een soort bug te zijn die dingen spontaan veranderde. Ben je lekker mee. Het idee van vriendschap en elkaar volgen is inderdaad zo, maar het moet wel leuk blijven. Ik volgde op een gegeven moment een lijst van ruim 30 blogs en had daar vaak uren werk aan om dat allemaal bij te houden. Ik merkte dat een aantal van die bloggers dan ook bij mij kwam kijken en reageren, maar zodra ik dat niet meer bij hen deed, hielden de bezoekjes aan mijn blog ook direct op. Dat betekent dat ze nooit echt geïnteresseerd zijn geweest in mij en mijn blog, maar enkel in de ‘ruilhandel’ zoals ik het noem.
Op Instagram zie je datzelfde fenomeen ook vaak voorkomen. Volgen om terug gevolgd te worden. Dat stond me gewoon enorm tegen.
Hoii,
Ik kom ‘net’ pas kijken.. ten eerste hier (aangenaam ;)) en daarbij blog ik pas 3 jaar en 4 dagen. In plaats van een jubi vieren op een inmiddels dik blog – ben ik mijn nieuwe blog aan het opbouwen. Ik had fijne volgers die reacties met diepgang achterlieten, maar ik merkte dat er bepaalde verwachtingen ontstonden wat betreft mijn schrijven (mijn mening(!) en onderwerpen). Even ben ik daarin mee gegaan.. en metéén was de lol er af. Na wat door ploeteren heb ik alles (zonder de boel op te slaan) uit de lucht gehaald. Ik was het zat..
Nu heb ik nooit geschreven over populaire onderwerpen (ik schrijf vooral over persoonlijke/spirituele ontwikkeling en persoonlijke zaken/liefhebberijen). Dan zijn de volger-aantallen al snel afhankelijk van hoeveel je meegaat in trends (want die heb je op élk gebied..). Op mijn nieuwe blog lees je in mijn eerste posts mijn worsteling met o.a. de beruchte niche – maar inmiddels heb ik besloten dat als ik toch ‘from scratch’ moet beginnen, ik het écht voor mezelf ga doen.
Wat dat betekent? Dat geen ‘hond’ het leuk hoeft te vinden of zelfs maar te lezen.. zo lang ik mijn creatieve ei maar kwijt kan. Ondanks mijn huidige, belabberde blog-theme (ik heb er écht té veel, trouwens, mocht je er een nodig hebben!) ben ik inmiddels redelijk bedreven in web-design en CSS, HTML e.d. – alleen foto’s willen niet ‘matchen’ met mijn gekloot, haha – iets waar ik jou gelukkig wél op mag complimenteren inderdaad!
Nou ehm.. ‘t is geloof ik n hoop gelul om niets dit, maar ik hoop dat je je wat minder alleen voelt in je blog-struggles! Ik verwacht geen ‘volgje’ oid terug, ik vind het gewoon een verademing een blog als deze tegen te komen
Liefs!
Bedankt voor je reactie! Drie jaar is toch al best een tijdje? Ik herken mezelf erg in wat je schrijft. Ik heb ook een keer zo’n moment gehad, gelukkig écht al heel lang geleden, dat ik het zat was en mijn blog echt gewoon in de prullenbak gooide. Gelukkig leerde ik daarna wat minder impulsief te zijn en ben ik gewoon weer door gegaan, met in m’n achterhoofd de gedachte dat ik het in de eerste plaats doe omdat ik het zélf leuk en fijn vind. Reacties en bezoekers zijn bijzaak. Al wil natuurlijk elke blogger graag dat zijn of haar artikelen gezien worden.
En je leert er ook een hoop van dus. Websites bouwen doe ik zelf al langer dan bloggen en dat komt dan later dus ook weer van pas. Ik wilde eerst niet eens aan WordPress beginnen omdat ik dacht dat er weinig aan te customizen viel. Gelukkig viel dat allemaal mee. Het thema wat ik gebruik heb ik ook al zodanig verbouwd dat het origineel er niet meer in te herkennen is.
Vind ‘t heel leuk dat je gereageerd hebt en blij dat ik niet de enige ben die zichzelf zo nu en dan op het hoofd krabt en zich afvraagt wat er nou mis kan zijn. Om je vervolgens te realiseren dat je het in eerste instantie vooral voor jezelf en voor je eigen ‘leut’ moet doen.
Dat je minder bezoekers krijgt kan ik ook niet uitleggen, zou toch zeggen als je dat SEO probleem hebt opgelost je via Google ook weer te vinden bent. Actief blogs op alle sociaal media kanalen delen helpt ook heb ik gemerkt. Er blijft natuurlijk altijd dat ding van interesse, zo lees of reageer ik nooit bij make-Up blogs, boeit me gewoon niet. Ik volg dan ook geen beauty bloggers.
Reacties, ik merk dat het vooral bloggers zijn die reageren, mensen die zelf niet bloggen laten vaak geen reactie achter. Ik denk dat het daar mee speelt als je zelf geen blogs volgt en reageert. Ik snap je punt met: het moet geen ruil idee zijn. Maar ik zie het anders, ik vind het een beetje zoals vriendschap, interesse en interactie moet van 2 kanten komen.
Ik ben inderdaad (gelukkig) nog steeds op Google te vinden, maar mijn meest populaire bericht stond bijvoorbeeld op de eerste pagina en leverde enorm veel verkeer op. Dat veranderde van de één op andere dag en helaas kun je bij SEO geen dingen terugzetten. Vaak gaat daar tijd overheen en soms, zoals in dit geval, herstelt het dus niet. Ik heb veel kennis van webdesign, maar SEO weet ik dan weer net niet alle ins en outs van om dat goed te kunnen beoordelen.
Het is inderdaad ook interactie, daar heb je zeker gelijk in. Ik volg zelf nog een aantal blogs die ik leuk vind (waaronder de jouwe) maar ik had destijds een lijst van meer dan 30 blogs. Het was een verplichting geworden, iets wat ik deed ‘omdat het moest’. Op die manier maakte ik me zelf dus ook min of meer schuldig aan die ruilhandel en op een gegeven moment had ik zoiets van: Stik, ik volg alleen nog de blogs die ik echt toegevoegde waarde vind hebben of gewoon net effe anders. Beetje de ideale middenweg vinden daarin denk ik. Ik volg ook van die blog groepen op Facebook waar ik soms maandenlang zelf niks op zet en dan een tijdje weer wel. Soms vind ik het ook leuk om daar even door te ‘bladeren’, maar het meeste is van een heel andere doelgroep en gaat óf over make-up óf over kleding.
Ik sluit mij aan bij wat Roxanne hierboven schrijft. Ik sta ergens ook wel in dezelfde schoenen als jij, maar weet ook niet hoe ik het moet oplossen. Ik schrijf inderdaad niet over de meest aantrekkelijke onderwerpen zoals make-up en kledij, omdat dit niet ik is. Mijn blog moet mij zijn en dat is het door wat ik schrijf. Ik ben de challenge aangegaan om elke dag, 365 dagen lang, een blog te schrijven, maar krijg het wel eens verdomd moeilijk de laatste tijd. Inspiratie blijft uit, reacties blijven uit en dat maakt mij ook onzeker. Wat jou betreft, doe gewoon verder zoals je bezig bent en trek het je vooral niet aan. (zegt degene die het zichzelf wel aantrekt, haha).
Ik denk dat je daar misschien één van de belangrijkste ‘knelpunten’ al benoemt. Tegenwoordig gaan heel veel blogs over fashion en make-up en als je niet in dat straatje zit ben je uberhaupt al niet zo interessant. Net wat Roxanne ook zegt: Dat is een doelgroep die veelal bestaat uit tieners die daar erg mee bezig zijn en tieners lezen geen fotoblogjes over fietstochtjes, vragenlijstjes uit één of ander roze boekje of diepgaande persoonlijke artikelen. Nu ik er gister iets over op Twitter schreef bleek dat er daar toch ook nog best wat mensen zijn die mijn artikelen lezen, terwijl ik zelf het gevoel had dat het er bij wijze van spreken 5 per artikel waren. Dat steunt me dan ook weer een beetje.
Gelukkig ben ik nooit iemand geweest die het belangrijk vindt om populair of belangrijk te zijn. Ik ben juist iemand die liever wat meer op de achtergrond aanwezig is. Maar als iets eerst wel goed ging en dan niet, tja dat knaagt dan gewoon.
Ik blijf dit ook een lastig onderwerp vinden en ik kan weinig feedback geven op waarom ik denk dat je minder bezoekers dan ooit krijgt. Misschien zit het hem ook meer in de verandering van een doelgroep die je hebt,
Populaire blogs, schrijven vaak over specifieke onderwerpen of mode en make-up. Vooral bij mode en make-up heb ik het idee dat vooral tieners daar druk mee in de weer zijn en het contact op zoeken via reacties op blogs en social media.
Vanuit mijzelf kan ik je zeggen, ik lees je blog af en toe nog snel tussendoor. Als ik bijvoorbeeld in de trein naar mijn werk zit. Ik zit ook veel minder op social media en merk dat ik eigenlijk alleen maar naar je blog ga als ik daadwerkelijk een heads up krijg van een nieuw artikel. Op wat voor manier dat dan ook mag zijn.
Denk dat je daar inderdaad gelijk in hebt, vooral ook van die doelgroep. Nieuwe artikelen worden bij mij steevast gedeeld op Twitter en Facebook en volgens mij ook Google Maps en er is een handjevol mensen wat nieuwe posts via e-mail ontvangt, meer kun je niet echt doen op dat gebied. Ik vind het zo nu en dan ook best leuk om her en der wat andere blogposts te lezen, maar dat is een tijdlang zo’n verplichting geweest met een lijst van meer dan 30 blogs, dat ik daar voorlopig gewoon wel van genezen ben.