Inmiddels al bijna 3 weken geleden, maar toch leuk om nog iets over te schrijven. Slot Loevestein en het omliggende terrein is een plek waar ik al van jongs af aan regelmatig te vinden ben, al kom ik er minder vaak sinds ik in Gorinchem woon.

Om er met de fiets te komen, moet ik toch flink omrijden en ik heb niet altijd zin om geld uit te geven aan de pont, die overigens ook alleen maar in de zomermaanden naar het slot vaart.

Op de bewuste zondag was het prachtig weer en ik had m’n moeder gebeld om te vragen of die soms nog fietsplannen had in de richting van het slot. Ze heeft sinds een paar maanden een e-bike waar ze al heel wat kilometers op afgelegd heeft. Samen een eindje fietsen behoort ook weer tot de mogelijkheden.

We spraken af bij het voetveer en na onze fietsen geparkeerd te hebben, streken we vervolgens meteen maar neer bij de gezellige taveerne, voor een glas fris en wat lekkers. We vielen overigens met onze neus in de boter, omdat er uitgerekend deze middag live muziek gespeeld werd op de binnenplaats van het slot, om precies te zijn twee meter van ons tafeltje vandaan.

Roots-muzikant Robert den Hartigh zong en speelde gitaar, Ik heb eerlijk gezegd geen enkel idee wat een roots-muzikant precies is, maar het klonk erg lekker!. Beetje hippie, Bob Dylan-achtig. Aan het enthousiasme te merken, werd zijn muziek goed ontvangen en kreeg hij alle mensen die aan de omringende tafeltjes zaten mee.

Bij het laatste nummer wat hij speelde, zong vrijwel iedereen uit volle borst. 🙂 Ik had ook wat foto’s gemaakt en die ‘s avonds via de Instagram-pagina van Robert aan hem gestuurd. Hij vond ze erg leuk en ik zag later dat ie ze in een fotoalbum op Facebook heeft gezet. Leuk!

Vervolgens deden we een struintocht van zo’n tweeënhalve kilometer langs strandjes en paadjes die ik nooit eerder bewandeld had. Er zijn zoveel mooie plekken om te wandelen daar, maar het terrein is ook zo groot dat ik ze niet allemaal ken.

Zelfs na al die tijd nog niet. We vonden een lege mosselschelp ter grootte van een rivierkei en een verdwaald stokpaardje, die waarschijnlijk was vergeten door een kindje. Daar moest natuurlijk even gek mee gedaan worden. 🙂

Fietsen hebben we natuurlijk ook nog gedaan. Kriskras door ‘t mooie Munnikenland en met een stop bij de restanten van het Rechthuis, vlak onderaan de Wakkere dijk. Ondanks dat vrijwel het hele terrein losloop-gebied is van wilde paarden en runderen, hebben we die niet gezien, op één joekel van een Rode Geus na, die vlakbij het voetveer stond. 🙂

Niet veel later ging m’n moeder rechtsaf richting huis en ik reed in een vlot tempo naar het veer van Brakel, voer over en reed vervolgens in een recordtempo naar huis. Nog aan het nagenieten van een onverwachts leuke middag!

Ben jij weleens op Slot Loevestein geweest? Of bij een ander kasteel?