Het kan goed al een jaar geleden zijn, dat ik voor het eerst iets las over de zogenaamde memory bricks in de binnenstad van mijn woonplaats Gorinchem: Glazen straatstenen met een voorwerp erin.

Een mysterieuze stratenmaker voorziet onze binnenstad met enige regelmaat van weer een nieuw exemplaar en heel Gorkum is in de ban van deze bijzondere stenen. Wie de maker is? Dat weet niemand en het is inmiddels tot een heuse lokale sport verworden, om alle memory bricks, of in elk geval zoveel mogelijk, te kunnen vinden.

Zelf ging ik vorige week pas voor het eerst op zoek. Nadat ik voor de zoveelste keer een bericht over de bricks tegenkwam op internet, werd mijn nieuwsgierigheid zodanig geprikkeld dat ik hoe dan ook wilde gaan zoeken.

Of dat zou lukken met mijn 5% zicht was maar de vraag, maar ik ben iemand die liever eerst probeert, voordat ik besluit dat het niet lukt. Het gegeven dat ik dus best wel slechtziend ben, vormt daarin meestal eerder een uitdaging dan een beperking. 😀

Ik scoorde een gratis memory bricks speurtocht bij het lokale VVV en ging aan de slag. Omdat ik niet van half werk houd, ging ik thuis eerst aan de slag met het maken van een kaart op Google Maps, waar ik alle locaties op zette die afgebeeld stonden op de speurtocht). Ik hing screenshots van de locaties op de speurtocht aan elke markering en wat foto’s van deze Facebook-pagina.

Memorybrick met fotorolletje

Dat werkte prima. Door globaal te weten waar ik moest zoeken en specifiek te letten op stenen waar de gezochte memory brick moest liggen (kleur, structuur, manier van leggen), kon ik de meeste bricks over het algemeen vrij vlot vinden.

Een paar uitzonderingen daar gelaten, want bijvoorbeeld naar het potlood heb ik zeker een kwartier lopen zoeken. Totdat een aardige man mij voor de zoveelste keer speurend voorbij zag hobbelen en me aansprak. “Zoek je het potlood? Die ligt daar!’ Driewerf hoera voor deze meneer!

Zelfs de mysterieuze nummers #00 en #26 wist ik te vinden, wel dankzij research en voorwerk. Anders was het lastig geworden. Ongeveer weten waar je moet kijken, scheelt al een hoop en zeker met mijn slechte zicht, moet ik ‘t daar wel van hebben.

Cheaten heb ik overigens niet gedaan (zou niet weten hoe). Gewoon goed voorwerk en zoekwerk, al leverde dat zo nu en dan wel de nodige hoofdpijn en duizeligheid op, maar dat had ik er graag voor over!

Het bleek vooral ook een kwestie van logisch denken. Ik ontdekte al vrij snel dat best veel van de voorwerpen in de memory bricks op een bepaalde manier gerelateerd waren tot de plek waar ze lagen. Niet allemaal, maar een groot aantal. Omdat ik het plezier voor andere speurders niet wil verpesten, kan ik geen voorbeelden geven.

Ook is de plek waar memory bricks liggen, is meestal een beetje speels gekozen. Als je dus op een andere manier gaat kijken en die punten in je achterhoofd houdt, kom je echt een heel eind!

Memorybrick met computertoetsen

Wat voor eind, bleek al snel. Ondanks dat ik pas sinds afgelopen vrijdag ben gaan zoeken, heb ik inmiddels alle memory bricks op de speurtocht gevonden. inclusief de mysterieuze nummer #26, waarvan de aanwijzing bedekt was door een plukje onkruid én nummer #00, die niet eens op de speurtocht staat, maar dus wél bestaat.

Een superleuke manier om eens heel anders naar je woonplaats te kijken. Nu ben ik altijd al heel bewust bezig met mijn omgeving, omdat ik erg veel fotografeer, maar zo kijk je toch net weer iets anders. Ik heb bijvoorbeeld nooit geweten dat er zoveel verschillende steensoorten en patronen in de Gorkumse straten te vinden zijn. Soms wel vijf of meer verschillende per straat!

Overigens had ik er voor mezelf nog een extra spelelement aan toegevoegd. Ik wilde de bricks niet alleen vinden, maar ook fotograferen. En dan ook nog een beetje een leuke en creatieve foto. Dus sleepte ik dagenlang met een tas vol met de meest uiteenlopende attributen rond.

Van een toetsenbord tot een aansteker, van vintage camera tot opschrijfboekje en van mijn oude Nokia 6300 tot een tandenborstel. Alles voor een originele foto! Ik heb niet bij alle bricks props gebruikt, omdat ik het voor sommige dingen gewoon erg lastig vond om er iets bij te verzinnen of geen geschikt voorwerp in huis had. Maar ik vind dat ik voor de meeste goed geslaagd ben!

Memorybrick met oude Nokia telefoon

Waar de zoektocht ook goed voor werkte, was om m’n eeuwig aanwezige angst om voor lul te staan te verminderen. Door jarenlang fotograferen heb ik er al minder last van dan eerst, maar ik kan nog altijd minutenlang wachten bij iets wat ik wil fotograferen, tot alle mensen voorbij zijn.

Tijdens mijn speurtocht naar de memory bricks, heb ik op spuugafstand van een vol terras op m’n knieën foto’s zitten maken, inclusief meegebrachte props. Hurkte ik in smoezelige steegjes en liep ik minstens tien keer heen en weer over hetzelfde zebrapad, omdat ik ervan overtuigd was, dat er daar ook één zat. Verbazingwekkend hoe snel dat gevoel van gêne verdwijnt!

Inmiddels is de zoektocht voorlopig ten einde, al kwam ik na mijn laatste speurtocht op de eerder genoemde Facebook-pagina een brick met een vliegtuigje tegen, die niet op de speurtocht vermeld staat en die ik dus ook nog niet had gevonden.

Deze heb ik vanmorgen vroeg nog aan de ‘collectie’ toe weten te voegen, dus zolang er geen nieuwe bricks bij komen, heb ik ze nu allemaal gevonden. Je kunt de foto’s die ik gemaakt heb zien op dit linkje.

Had jij weleens van memory bricks gehoord?