Door de jaren heen, heb ik gemerkt dat mensen al héél snel een beeld van je vormen. Vooral als je wat afwijkt van de norm en daardoor misschien net iets meer opvalt dan een ander. Doordat ik slechtziend ben, heb ik regelmatig met misvattingen of ronduit vooroordelen te maken. Maar ook door m’n uiterlijk, het feit dat ik als veertiger toevallig geen huisje-boompje-beestje leven leid, of omdat ik geen baan heb. Vandaag help ik tien van die misvattingen uit de wereld!

1. Slechtziend = bijna blind

Ik geef toe: Het is verdraaid lastig om je voor te stellen hoe het is om slechtziend te zijn en omdat blind zijn gemakkelijker te begrijpen is, denken (en zeggen) veel mensen: “O, je bent dus bijna blind. De grap is dat ze in theorie gelijk hebben: De grens tussen blindheid en slechtziendheid ligt precies op die 5% zicht die ik heb.

Mijn rechteroog is amper te meten en hangt waarschijnlijk rond de 3%. Wat maakt dat ik met één oog dus eigenlijk blind ben. Maar blind is meer dan alleen volledig zwart beeld en dat weten de meeste mensen dan weer niet. Dus ‘t is ze vergeven…

2. Lucky shot

Als er iets nóg lastiger te begrijpen is dan hoe het is om slechtziend te zijn, is dat hoe het mogelijk is om te fotograferen en zelfs mooie foto’s te maken, met zo weinig zicht. Een vraag die ik duizend-en-één keer voorgeschoteld heb gekregen en waar ik geen kant-en-klaar antwoord op heb. Het is denk ik vooral een kwestie van jezelf trainen, iets graag willen en ervoor gaan.

Maar dan is er ook een categorie mensen die doodleuk zegt: “Als je een mooie foto maakt, is dat zeker toeval?” Dat ik zeker alleen maar bewogen foto’s maak, heb ik ook weleens gehoord. Onwetendheid veroorzaakt een hoop gelul, maar toch is het soms wel auw als mensen zo over je grootste passie praten. :-)

3. Potje, dekseltje

In april 2019 ben ik 15 jaar single. Wat blijkbaar extreem lang is voor de gemiddelde mens en blijkbaar vooral voor iemand van mijn leeftijd. Want die hoort al lang en breed gesetteld te zijn met kindjes en alles.

Ik mag me zéér gelukkig prijzen met een omgeving die niet minstens elke maand vraagt wanneer ik nu eens een vriendje meebreng, maar het is me ook overkomen dat me recht op de man (vrouw) af werd gevraagd of ik soms lesbisch ben.

Iets wat ik eigenlijk best shocking vond. Ik heb absoluut niets tegen gay people, maar mensen die mij ook maar een béétje kennen, weten dat ik veel liever met mannen dan met vrouwen optrek en dat een relatie met een vrouw dus iets is waar ik écht niet aan moet denken. Nee, ik ben dus niet gay. Ik heb gewoon absoluut geen behoefte aan een relatie. Punt.

4. Single means available

Een ‘probleem’ waar schijnbaar veel single vrouwen mee te maken hebben en helaas ik dus ook, is dat er een categorie mannen is (meestal de soort die zichzelf een geweldige catch vinden, maar dat niet zijn), die denken dat je gelijk smachtend in hun armen ligt, zodra ze een beetje leuk tegen je doen.

Alsof elke vrouw die geen relatie heeft, daar blijkbaar dringend om zit te springen. Bij mij zijn ze zéker aan het verkeerde adres, want ik heb ‘n zero tolerance beleid voor dit soort gedrag. Ik heb er al menigeen in volle vaart de aftocht doen blazen en een tweede poging heeft nog nooit iemand aangedurfd. Opgeruimd staat netjes. Ik kan een echte mean girl zijn als het nodig is.

Selfie tijdens een fietstocht

5. Dom blondje

Als er één prototype vooroordeel is over blonde vrouwen, dan is dat wel dat ze niet al te slim zijn. En ja, ook ik heb daarmee te maken soms. Aangezien ik geen werk heb, dus niet in de werksfeer, maar gewoon in het dagelijks leven komt het ook weleens voor dat iemand meteen de hoogte van m’n IQ in denkt te kunnen schatten aan de hand van m’n haarkleur. Helaas! Verkeerd gegokt. Ik heb een zeer hoog IQ en blijk zelfs hoogbegaafd te zijn. Daarnaast ben ik ook autodidact, wat inhoudt dat ik mezelf bijna alles aan kan leren zonder scholing. Beat that. :-)

6. Uitkeringstrekker

Ondanks dat ik een duidelijk aantoonbare beperking heb die ik niet kan faken, is de verachtende term ‘uitkeringstrekker’ toch meerdere malen naar m’n hoofd geslingerd. Altijd weer datzelfde zinnetje dat ik ‘teer op hun belastingcenten’, waar natuurlijk geen bal van klopt, maar het bekt blijkbaar zo lekker. Pijnlijk is het wel. Ik heb die uitkering echt niet voor m’n loopneus.

Ik heb me vroeger heel lang suf gesolliciteerd naar alles wat los en vast zat, maar was nergens welkom. De grootste beperking van een lichamelijke beperking, is niet het lichaam zelf, maar het feit dat het enorme drempels en vooroordelen opwerpt. Ik ben op een gegeven moment gestopt met verder laten ondermijnen van mijn zelfbeeld en ben mijn leven op een andere manier invulling gaan geven. Jaloers? Dagje ruilen?

7. Ben je stoned?

Een misvatting die ik eigenlijk best grappig vond en die heel wat jaartjes geleden is voorgevallen in een discotheek waar ik bijna elke zaterdag te vinden was. Naast het feit dat ik ‘gewoon’ slecht zicht heb, heb ik ook nystagmus, wat inhoudt dat mijn pupillen altijd bewegen. Wiebelen.

Dat ziet er misschien best vreemd uit, al weet ik zelf niet beter. Op een avond stond opeens een jongen voor m’n neus die me onderzoekend aankeek en me vervolgens de legendarische vraag stelde: “Wat heb je op? Ben je stoned?” Dat was dus vanwege die bewegende pupillen. Hilarisch!

8. Heel spontaan

Op social media hoor ik regelmatig de kreet dat ik zo spontaan en sociaal ben. Meestal help ik ze gelijk uit de droom. Ik hou er niet van als mensen een verkeerd beeld van me hebben. Of dat nu negatief of positief is. Het feit dat ik makkelijk, en regelmatig ook veel schrijf, wordt vaak verward met spontaniteit en goed zijn in contacten leggen.

In real life valt dat allemaal wel mee. Het is niet zo dat ik me anders voor wil doen online, maar ik kan me nu eenmaal beter uiten door iets op te schrijven dan door te praten. Een berichtje sturen doe ik ook eerder dan een praatje aanknopen. Omdat er een bepaalde afstand tussen zit en dat voor mij veiliger voelt.

Strand Hoek van Holland

9. Gebrek aan lef

Als er iets is waar ik niets mee heb, is dat wel reizen. Ik heb er sowieso het geld niet voor en ik heb dieren om voor te zorgen. Maar zelfs als die ‘problemen’ zichzelf op zouden lossen, zou ik alsnog niet gaan. Ik voel die behoefte gewoon totaal niet. Iets wat regelmatig vertaald is naar varianten op “je vindt het zeker eng / Het heeft vast met je slechtziendheid te maken”.

Het antwoord is nee. Als ik niet zou durven, zou ik die paar keer dat ik wél op reis ging, niet in m’n eentje zijn gegaan en mijn slechtziendheid heeft me nog nooit ergens van weerhouden. Het trekt me gewoon niet. Ik hou van einden toeren op m’n mountainbike, nieuwe plekken ontdekken en dagjes uit, maar ik NIET van reizen naar het buitenland. Iedereen is anders, toch?

10. Raar mens

Ik heb in m’n leven al te maken gehad met ernstige depressie en een burn-out. Ik heb een vrij extreem slecht zelfbeeld en een angststoornis. Allemaal issues waar de meeste mensen zich geen raad mee weten en er is zelfs een groep die liever met een boog om je heen loopt. Je bent ‘niet normaal’ of zelfs ‘raar’ of ‘gek’. Gelukkig is het niet vaak gebeurd dat dit echt recht in m’n gezicht is gezegd, maar zoiets voel je.

Misschien is het juist daarom wel dat ik heel open ben over dit soort onderwerpen. Omdat ik nog altijd van mening ben dat het gewoon bespreekbaar moet zijn. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die volledig ‘normaal’ zijn, alleen de meesten kiezen ervoor het te verbergen. Dat doe ik dus niet. Maar ik dat maakt me niet raar, of gek. Enkel anders. Een uniek individu. Net als jij en al die andere acht miljard wereldbewoners. :-)

Wat is de grootste misvatting die mensen over jou hebben?