De afgelopen week was best een gekke week. Wisselvallig is misschien een nog beter woord. Niet per definitie slecht, maar met vrij uiteenlopende gebeurtenissen en een paar flinke dipjes en ook leuke en bijzondere momenten. Mede daardoor kwam ik dus ook amper aan bloggen toe, maar dat komt goed! Genoeg om over te schrijven.
Nu in elk geval een terugblik naar week 38. Een week waarin sommige dagen meer foto’s hebben dan ‘normaal’ en waarin de omschrijvingen soms ook wat uitgebreider zullen zijn. Maar ik heb besloten dat regels onzin zijn. Waarom zou ik mezelf dwingen om maximaal één foto per dag te plaatsen en dat de begeleidende tekst niet langer dan één alinea mag zijn?
Ik weet dat ik onlangs nog schreef dat ik meer kernachtige teksten en dus kortere blogposts wilde maken, maar ik ben niet altijd goed in kort en krachtig en eigenlijk wordt zo’n voornemen dan in zekere zin ook een soort regel, een verplichting waar ik mee overhoop lig en die dwars zit.
maandag 17 september
Wakker worden met een vervelend gevoel vanwege het nog altijd spoorloze kompas, met Bas een wandeling van bijna 6 km gemaakt (met zijn pootje gaat het gelukkig erg goed) en daarbij bezoekjes aan wat locaties gebracht waar het verloren item zou kunnen liggen. De rest van dat verhaal heb je kunnen lezen: Het kompas is terecht!
Later naar de fietsenmaker, omdat het probleem met de rem wat een weekje geleden gefikst was, was teruggekeerd. Helaas moest er een nieuwe remschijf op, waardoor het alles bij elkaar een grapje van bijna € 35 is geworden. Niet echt fijn. Desondanks kon mijn dag niet meer stuk en ben ik haast overdreven vrolijk geweest, dankzij het terugvinden van m’n kompasje. 
dinsdag 18 september
Wederom best lang gewandeld met Bas, maar me het laatste stuk wat onvast op m’n benen en moe gevoeld. Inclusief vlekken voor m’n ogen. Toch had ik afgesproken met m’n moeder te gaan fietsen en ondanks haar vraag of ik nog wel wilde, ben ik gewoon gegaan. Met windkracht vijf ook nog eens! Doorzettingsvermogen heet dat.
Al met al was het een ritje van een kleine 30 km, waar ik achteraf véél vermoeider van was dan die 100 km fietsen van een week eerder. Maar ik heb wel een veld vol zonnebloemen gezien en een leuke locatie bij Uppel waar een grote waterplas is en natuur. ‘s Avonds maakte ik mijn favo salade met koude pasta, geitenkaas en bieten.
woensdag 19 september
Omdat ik nare rugpijn had en me nog steeds moe voelde, had ik me voorgenomen een dagje helemaal niets te doen. Zeker omdat ik donderdag een intensieve dag voor de boeg had. Dat lukte deels. Ik moest naar Werkendam om bij HEMA iets op te halen wat bij nader inzien toch niet bleek te zijn wat ik zocht, maar genoot wel val een lekker vaartochtje met de pont.
‘s Avonds ben ik op het strand de zonsondergang gaan fotograferen. Op de laatste drie foto’s zie je hoe snel de lucht veranderde in slechts een kwartiertje tijd. Ik had een drijfnatte knie van in het zand zitten voor een mooi laag perspectief, maar wat was het gaaf!
donderdag 20 september
Ik moest in Rotterdam zijn voor het jaarlijkse bezoekje aan het Erasmus MC en had afgesproken daarna met een kennisje door te reizen naar Gouda, om daar eens rond te kijken. In Rotterdam bleek al snel dat het ziekenhuis een volledig nieuwe locatie had, wat voor de nodige stress zorgde en waardoor ik ruim tien minuten te laat was voor m’n afspraak. In de hal zat iemand waanzinnig mooi piano te spelen op een witte vleugel. Later las ik dat iedereen daar gewoon kan spelen, dus dit was geen kwestie van iemand die ingehuurd was!
En dan zit je in de wachtkamer, hoor je twee vrouwen hardop over je roddelen. Terwijl ik een appje naar m’n moeder stuurde, hoorde ik opeens gniffelend “Nou, ze zit er bijna in!” Ik heb even kort en bondig duidelijk gemaakt niet van zulk gedrag gediend te zijn. Ze stikten er bijna in! Vroeger liet ik me alle lullige, spottende en ronduit kwetsende opmerkingen die mensen expres nét hard genoeg uitspraken welgevallen omdat ik niets durfde te zeggen, die tijd is écht voorbij!
Gouda was mooi, erg mooi! Ik heb veel foto’s gemaakt en schrijf daar ook nog een blogpost over. Het was mooi weer en ik genoot met volle teugen. Winkelen hebben we niet gedaan, maar ik kocht wel bij Kruidvat een make-up artikel van Catrice waar ik al anderhalve maand naar op zoek was en we keken even binnen by Flying Tiger, een winkel waar ik al vaak over had gehoord. Leuk om te zien, maar wel veel spullen die grappig zijn, maar waar je niet echt iets aan hebt.
Eenmaal thuis en erg moe, stond me een onaangename verrassing te wachten. Bas had pijn bij het plassen en er zat bloed bij. Een uur later zat ik, met hulp van Martin die wel wilde rijden, bij de dierenarts in Zuilichem.
Hij kreeg twee injecties en een pillenkuurtje voor thuis, ik een gepeperde rekening. Ondanks dat aanvankelijk niet zeker was of het om een blaasontsteking zou gaan, heeft Bas nu al 2 dagen geen klachten meer, dus daar ben ik blij om. Wát een dag!
vrijdag 21 september
Rustig aan gedaan, omdat ik bij moest komen van de enerverende donderdag, maar toch aardig productief geweest met diverse klusjes in huis. Het rende nogal eens, dus een prima reden om binnen wat aan te rommelen. Molly hield me gezelschap bij het opvouwen van de was en tijdens een wandeling met Bas maakte ik de wolkenfoto.
zaterdag 22 september
‘s Middags met m’n moeder voor de laatste keer deze zomer naar Zaltbommel gevaren met de veerdienst. Eigenlijk vooral voor het tochtje op zich en voor koffie met een Bossche bol. Het weer gooide wat roet in het eten (of beter gezegd water), desondanks was het een leuke middag. Bas was dit keer ook van de partij. De mooie Audi R8 spotte ik in de stad en terug bij Slot Loevestein, was het daar een drukte van jewelste met verklede mensen en paarden.
zondag 23 september
Geen foto’s gemaakt. Regen, regen en nog eens regen. Ik was eigenlijk van plan even flink aan de slag te gaan met m’n blog, maar verder dan dit weekoverzicht ben ik nog niet gekomen. De bank hing gewoon té lekker, mijn e-book te spannend. En het was knus, met Molly en Bas op schoot.
