Weekly Snaps 43, 2018

Het bleef behoorlijk stil hier de afgelopen week en zelfs met het weekoverzicht loop ik flink achter. Maar ik besloot ‘m toch te plaatsen. Ik had de afgelopen week andere dingen aan m’n hoofd waardoor ik niet de rust kon vinden om te schrijven en geen inspiratie. Eigenlijk zou ik me ook niet eens moeten verontschuldigen voor niet-bloggen, maar het is lastig af te leren blijkbaar. 🙂 Nu in elk geval een terugblik!

maandag 22 oktober

Ik moest naar de dokter en ging weer naar huis in de wetenschap dat ik naar het ziekenhuis zou moeten voor een onderzoek. Ook gelijk de reden dat ik me niet tot bloggen kon zetten. Eigenlijk ging het nog best goed zonder al te veel stress, maar ik heb mijn energie gebruikt om afleiding te zoeken en gek genoeg werkt bloggen niet afdoende. Verder zaten er mannen op het dak die een gigantische ladder bij zich hadden. Dakrenovatie. De enige foto die ik maakte was van die ladder, maar aangezien ik nooit foto’s op internet zet waarop mijn huis te zien is, plaats ik die niet.

dinsdag 23 oktober

Ik deed weinig bijzonders, in elk geval niet buitenshuis. De bestelde uitdun-schaar voor huisdieren kwam met de post en heb ik gelijk in gebruik genomen. Z’n guitige snoetje ietsje ‘ronder’ geknipt en de ‘bontkraag’ die hij altijd in z’n nek krijgt wanneer hij weer een wintervacht heeft, een beetje uitgedund. Ziet er weer uit om door een ringetje te halen!

woensdag 24 oktober

Het was een heerlijke herfstdag en ik maakte een wandeling van 6 km met Bas. Onderweg een bakkie koffie gehaald bij een winkel in de Haarwijk waar ze een echt Gorcums Bakkie verkopen. Leuk idee! Behalve voor coffee-to-go, kun je er ook terecht voor koffiebonen met de namen van wijken van de stad en zakjes met verschillende soorten thee. Onderweg maakte ik de foto met de boom en daarachter het vrij lompe gebouw van de Exoduskerk.

donderdag 25 oktober

De dag dat ik naar het ziekenhuis moest. In Dordrecht zelfs, omdat de wachttijd in het ziekenhuis in Gorinchem ruim anderhalve maand zou zijn. Er was geen haast bij, maar voor mij is juist het wachten het ergst, omdat m’n angsten ruimschoots de kans krijgen om zich tot grillige monsters te ontwikkelen.

Daarom koos ik er dus voor om naar het Albert Schweitzer in Dordrecht te gaan. Alleen logistiek gezien bleek dat wat lastig, dus m’n moeder was zo lief om voor taxi te spelen. En eerlijk gezegd was het ook fijn om voor de verandering eens niet in m’n eentje naar ‘t ziekenhuis te moeten voor een onderzoek waar ik erg tegenop zie. Gelukkig was de uitslag goed!

vrijdag 26 oktober

Op zich ook een vrij rustige dag. Het was geen lekker weer en ik heb best wat tijd op de bank doorgebracht met een spannende e-book en mijn twee kleine monstertjes op schoot. Wel werd ik ‘s morgens al wakker met ‘t idee dat ik wilde gaan fietsen en dat heb ik gedaan ook. In een lange fietsbroek en een t-shirtje (zonder jas dus), want dat kon nog best vond ik. Toen ik eenmaal thuis was en inmiddels ook natgeregend, had ik het ook knap fris. Ach ja, eigenwijs he!

zaterdag 27 oktober

Misschien wel de leukste dag van de week. ‘s Middags kwam Martin nog even naar Gorinchem omdat hij z’n nieuwe bril op moest halen en we hebben er gelijk een leuke middag van gemaakt. Beetje struinen door de stad, bakkie bij HEMA en even buurten bij De Buurvrouw. ‘s Avonds was het tijd voor iets van een andere orde, namelijk een struintocht in het donker, op het terrein rondom Slot Loevestein. Deze tocht werd georganiseerd vanwege Nacht van de Nacht.

Ik had zoiets eerder al eens voorbij zien komen, maar omdat ik natuurlijk behoorlijk slechtziend ben, leek me dat voor mij geen goed idee. Toch merk ik de laatste jaren dat ik me steeds minder laat hinderen door wat zogenaamd niet zou kunnen als je 5% zicht hebt. Als ik iets wil, dan doe ik het gewoon.

Zo dus ook deze tocht. Het was erg gaaf en bijzonder en ik heb voor het eerst van m’n leven een maansopkomst gezien. Magic! Overigens maakte ik tijdens de wandeling zelf geen foto’s, omdat ik dan echt alleen maar een zwart scherm zag.

zondag 28 oktober

Donderdagavond wist ik het opeens zeker: Ik wil er nog een vierde oorbelgaatje bij. Ik liep al een tijd rond met het idee om of nog een extra oorbelgaatje te nemen (aan beide kanten), of nog een oorpiercing. Het werd uiteindelijk een oorbelgaatje. Stuk makkelijker ook.

Ondanks dat ik me van vorige keren gaatjes schieten kan herinneren dat het achteraf toch best pijn kon doen, heb ik nu nergens last van gehad en moest ik me er zelfs aan herinneren om er ontsmettingsvloeistof op te doen omdat ik ze gewoon niet meer voelde. Het resultaat vind ik erg leuk. De nieuwe aanwinst is het zilverkleurige bolletje. Verder maakte ik een foto van (stoof)peren voor een kaartje en heb ik veel zitten lezen op de bank.