December is begonnen en de laatste weken van 2018 zijn in zicht. Voor mij altijd de minst leuke tijd van het jaar. Ik heb al jarenlang moeite met december, met die zogenaamde feestmaand. Van kerstmuziek krijg ik een ontzettend naargeestig gevoel en ik tel haast de dagen af totdat het weer januari is, al boezemt zo’n heel nieuw en onbekend jaar me ergens ook wat angst in.

Even slikken en weer doorgaan, zong Marco Borsato ooit, dat is hoe ik deze maand wel doorkom. Nu eerst een terugblik op afgelopen week, die nog grotendeels uit de maand november bestond.

Ondanks dat het op bloggebied weer een stuk beter ging, was het op persoonlijk vlak helaas minder. Veel stress om uiteenlopende redenen met als resultaat dat ik me uiteindelijk al een paar dagen behoorlijk ellendig voel. Maar dat gaat wel weer over.

maandag 26 november

Maandag was een prima dag. Rustig, weinig uitgevoerd, al heb ik in huis wel wat gerommeld. De avond ervoor kwam ik erachter dat Bas zijn hubertus klauwtje gescheurd had, dus die verzorgde ik met zalf en een verbandje. Helaas voor hem, moest de gescheurde nagel wel heel kort geknipt worden. Inmiddels is het weer genezen en heeft hij er geen last meer van.

Bas met een zeer pootje

dinsdag 27 november

Begin van de middag op de fiets Naar Anna van Toor in het Piazza Center en vervolgens blij naar huis met een mooie nieuwe winterjas. Een sinterklaascadeautje van m’n moeder. Omdat ik even moest wachten totdat m’n moeder zou arriveren, kreeg ik in de tussentijd een kopje koffie in een hoekje wat omgetoverd was tot een soort mini-koffiebar. Nice! Verder had ik m’n haar weer eens behandeld met een haarherstel-kitje van Pureplex en zat het gelijk weer een stuk mooier.

woensdag 28 november

Zoals ik in dit artikel al vertelde, kreeg Bas voor de tweede keer in korte tijd blaasontsteking en werd woensdag uiteindelijk een stressvolle dag met twee dierenartsbezoekjes en een hoop stress en angst. Ik kan er écht niet mee dealen als er iets met Bas is. Eigenlijk nog minder dan wanneer ik zelf iets heb waar ik wat angstig over ben. Toen ik eind van de middag om een boodschap ging, ontdekte ik dat er mooie nieuwe feestverlichting hangt in de stad.

Feestverlichting in Gorinchem

donderdag 29 november

Ondanks dat ik het nog wel spannend vind of het allemaal goed zou gaan met Bas, bleek dat wel het geval. Zijn temperatuur bleef normaal en hij gedroeg zich ook normaal. Toch kost het me nog steeds moeite om de angst dat hij opeens weer achteruit kan gaan, los te laten.

We hingen met zijn drieën op de bank en ’s avonds eten met Martin. Het werd een retourtje friettent, waar we de ‘kussende’ vissen spotten. We hadden eigenlijk ook naar de film zullen gaan, maar omdat ik Bas niet te lang alleen durfde te laten, wilde ik dat liever uitstellen tot een andere keer.

vrijdag 30 november

Ondanks dat ik heel blij was met m’n nieuwe jas, ontstonden er nadat ik ‘m donderdag voor het eerst had gedragen, toch wat twijfeldingetjes. De kraag was wel erg wijd en dus ook wat tochtig en ik ben niet iemand die de hele winter door sjaals draagt. Ook was de linkermouw duidelijk een stukje langer dan de rechter.

Ik baalde hier enorm van, zeker omdat ik de jas gekregen heb en hij niet bepaald goedkoop was. Toch ging ik naar de winkel met de vraag of er iets aan te doen was. De mouw kon ingekort worden, maar onder die kraag zou ik toch echt een sjaal moeten dragen, was het advies. Eenmaal weer thuis, wist ik helemaal niet meer wat ik nu moest doen.

zaterdag 1 december

Ik voelde me ellendig. Huilerig, heel negatieve gevoelens. Eigenlijk niets voor mij, want huilen haat ik en ik probeer toch altijd zo positief mogelijk in het leven te staan. Halverwege de ochtend ben ik zelfs uit het niets overstuur geraakt. Martin bood aan ’s middags een bakkie bij de HEMA te gaan doen en dat vond ik een goed plan.

Ik vroeg of hij mee wilde naar de winkel waar m’n nieuwe winterjas nog ligt, om te kijken of ze eventueel een ander jas hadden die ik óók leuk vond. Ik wilde er liever niet meer alleen naartoe, omdat de verkoopster de vrijdag wat merkwaardig had gedaan en ik me een lastige klant voelde.

Er is er nu één besteld van hetzelfde merk die ik minder mooi vind, maar die heeft wel een kraag die ik wellicht fijner vind. Voor hetzelfde geld vind ik die geweldig staan, dus even afwachten. Dat gaf wel iets meer rust. Ik weet nu wat mijn opties zijn. Als ik toch die andere wil houden, kan die de volgende dag mee naar de coupeuse om de mouw in te korten.

’s Avonds ben ik een poosje in m’n boekje aan het plakken, stempelen en schrijven geweest. Het werkte therapeutisch na zo’n dag dat ik me echt niet fijn heb gevoeld.

Creatief bezig in mijn boekje

zondag 2 december

De dag begon aanvankelijk heel relaxed en ik was blij en dankbaar dat ik me weer een stuk beter voelde, toch ging het gaandeweg weer achteruit. Er waren diverse dingen die mis gingen en voor irritatie zorgden, Bas heeft twee keer gespuugd wat weer zorgen gaf en was daarnaast continu nerveus door huis aan het trippelen, waar ik zelf ook weer nerveus van werd.

Ik nam de jurk die ik die ochtend had aangetrokken in omdat hij behalve heel leuk, ook wijd is en dat ging ook niet bepaald zoals gepland. Verder ben ik echt de hele dag op zoek geweest naar de microvezelhanddoek waar ik mijn haar na het douchen altijd in bind, maar heb het ding nog niet gevonden. En iets wat kwijt is, blijft in mijn hoofd. Kortom: Rust heb ik niet echt ervaren vandaag.

Hoe was jouw week?