Inmiddels heb ik ook week drie van de dertig dagen tekenchallenge achter de rug en ondanks dat het hier en daar best wat tegenzit, houd ik het nog steeds vol. Ik laat je vandaag de creaties van dag 15 tot en met dag 22 zien. Dat zijn dus 8 dagen en geen 7, maar 3 x 7 is nog altijd 28, dus doe ik in de laatste twee edities gewoon 8 tekeningen, dan komt het precies goed uit.
Sinds ik op 12 januari grieperig wakker werd op mijn verjaardag, heb ik me niet echt lekker meer gevoeld. Aanvankelijk leek het na een paar dagen wel weer oké te gaan, flinke vermoeidheid niet meegeteld.
Inmiddels voel ik me alsnog erg beroerd. Of het griep is of een stevige verkoudheid, voor het effect maakt het niet uit. Ik ben constant moe, m’n lijf doet pijn, ik heb keelontsteking, hoest de longen uit m’n lijf, zit vol met snot en ga nog even door. Maar ik ben vastbesloten mijn challenge tot een goed eind te brengen!
dag 15: Centrum van Gorinchem
Via Instagram kreeg ik van het account Tax1.nl het verzoekje om het centrum van Gorinchem te tekenen. Aanvankelijk dacht ik dat het iemand was die hier woont, dus ik vond de keus des te verrassender, toen ik zag dat het een taxibedrijf uit Tilburg is.
Ik dacht eerst om een doorkijkje te schetsen van de winkelstraat, maar omdat ik merk dat m’n ogen erg veel moeite hebben met dingen waar het tekenen van heel veel lijntjes aan te pas komt, besloot ik het over een andere boeg te gooien en er een andere draai aan te geven.
Dat werd dus onderstaande tekening. Ik werkte met grafietpotloden. Even voor de duidelijkheid. de toren op de foto is dus de Grote Toren, behorende tot de hervormde gemeente. Omdat altijd gezegd wordt dat kerken in de kern van een plaats gebouwd worden, leek me dit wel een leuk idee. De toren op mijn tekening staat ook echt scheef, net als de echte. 
Tekening van de Grote Toren in Gorinchem
dag 16: Van 2018 naar 2019
Gerda (de moeder van Stephanie) vroeg via Facebook of ik iets kon tekenen wat symboliseerde dat 2018 achter ons ligt en 2019 met al onze dromen nog voor ons. Ik moet zeggen dat ik het nog best lastig vind om vorm te geven aan abstracte omschrijvingen en niet altijd gelijk iets in m’n hoofd heb wat ik ermee kan, maar dit werd dus het resultaat. Ik werkte met mijn toch wel favoriete combinatie van Micron fineliners en aquarelpotloden. De set van Stabilo die ik nog niet eens zo lang in mijn bezit heb, is al veelvuldig gebruikt!
Van 2018 naar 2019
dag 17: Boris
Eveneens via Facebook, kreeg ik via Marian het verzoek om haar recentelijk overleden kater Boris te tekenen. Ik had geen ervaring met het tekenen van katten, maar besloot een poging te doen en het resultaat bevalt me eigenlijk best goed. Ik werkte met grafietpotlood, pastelkrijt en een beetje zwarte fineliner om bepaalde accenten iets meer aan te zetten. Vooral de ogen vind ik gaaf. Net als bij de foto van de kat zelf, zie je er verschillende kleuren in terugkomen.
Portret van Boris
dag 18: Iets moois in Zaltbommel
Van onlangs geïmporteerde ‘Bommelaar’ Sven, kreeg ik via Instagram het verzoekje om iets moois uit Zaltbommel te tekenen. Daar moest ik over nadenken, want ik wilde niet al te cliché gaan. Het eerste waar de meesten aan denken bij Zaltbommel, is de Martinus Nijhoffbrug, dat vond ik te veel voor de hand liggend. De kerktoren, die ik afgelopen zomer nog heb beklommen, vond ik te veel priegelwerk en het beeld van Jip en Janneke te simpel.
Dus besloot ik voor het beeld van de jongen in de zwembroek te gaan. Dit is eigenlijk een groep bestaande uit twee beelden. De één is een borstbeeld en staat op het plein, de ander is volledig en maar liefst 4.5m hoog.
Het bijzondere hieraan is dat de hoogte van de hand aangeeft welke waterstand de kademuur van Zaltbommel maximaal kan hebben. En dat het beeld wat bij het water staat veel lager lijkt te staan, maar dat ze exact dezelfde hoogte hebben.
Tekening van een beeld in Zaltbommel
dag 19: Vorst
Het was een klassieke winterse dag met vorst en dus vroeg Stef via Twitter om iets in het thema vorst te maken. Ik had daar gelijk dit idee bij, maar ondanks dat dit vrij eenvoudig te maken was, kwam hij niet helemaal uit de verf zoals ik had gewild.
Ik had sowieso ook echt mijn dag niet en dat merk ik gelijk op papier. Zelf vind ik dit ook de minst mooie van deze week en voelt het zelfs een beetje alsof ik me er heel gemakkelijk vanaf heb gemaakt. Wat niet zo is. want ik besteed aan elke tekening evenveel aandacht. Er wordt ook niemand voorgetrokken.
Tekening met thema ‘vorst’
dag 20: Katten
Ik begon me steeds beroerder (grieperig) te voelen en moest me er echt toe zetten om aan het tekenen te slaan. Ik had nog wel een aantal verzoekjes openstaan, maar dat waren stuk voor stuk tekeningen waar ik minimaal 3 uur en veel concentratie voor nodig zou hebben en dat ontbrak nu op alle fronten. Via Twitter deed ik weer een oproepje en Marcel stuurde een foto van katten. Omdat ik nu geen foto’s na wilde tekenen, maakte ik een eigen versie van.
Katten
dag 21
21 januari. De verjaardag van m’n vader en de eerste sinds zijn overlijden. Daar wilde ik toch wel even bij stilstaan dus besloot ik spontaan een portret van hem te tekenen. Ik voelde me eigenlijk veel te beroerd om weer zo gedetailleerd aan het tekenen te slaan en het ging ook niet bepaald van een leien dakje, maar ‘t is gelukt!
De mond klopt nog steeds niet 100%, maar op een gegeven moment besloot ik dat het goed was zo. Ik stak een waxinelichtje aan wat ik erbij zette en legde er een tak (kunst)bloemen bij en dat was dat. Ik vind hem mooi en het was een fijne manier van herdenken om daarmee bezig te zijn.
Portret van mijn vader
dag 22: Lieveheersbeestje
Van een portret van m’n vader naar een schattig lieveheersbeestje. Zo kan het gaan en dat is ook wat ik zo leuk vind aan de challenge! Ik kreeg van iemand de vraag waarom ik de tekeningen zelf houd en niet aan de mensen die de onderwerpen hebben bedacht geef, maar dat is nooit de opzet geweest. Sowieso gaat het dan weer geld kosten en dat was zéker niet de bedoeling.
De achterliggende gedachte is dat als je zelf onderwerpen bedenkt, je toch vaak te gemakkelijk in je comfortzone blijft. Door anderen onderwerpen te laten verzinnen, word je echt uitgedaagd en dat is precies wat hier gebeurt.
Ik heb al verschillende verzoekjes gehad waarvan ik best een beetje zenuwachtig werd. Het dan toch voor elkaar krijgen voelt super! Als iemand een tekening zou vragen ben ik best bereid die af te staan, al vind ik het zelf ook fijn om later nog eens terug te kunnen kijken naar mijn eigen werk.
De tekening van de brievenbus die ik in week 2 plaatste, heb ik trouwens verkocht op verzoek van degene die het onderwerp had bedacht. Kijk, dat kan dus ook nog. Ik vind ‘t erg leuk om dingen voor mensen te doen, maar voor Jan en alleman allerlei gratis dingen doen/maken die veel tijd en energie kosten, dat laat ik liever achter me. Het idee van deze challenge is nooit geweest om als gratis illustrator te fungeren, maar heeft puur als doel mezelf uit te dagen!
Dit was een verzoekje van Arie. Die stuurde een plaatje van een lieveheersbeestje via Twitter en ik had meteen dit idee met ‘t blaadje in m’n hoofd. En die heldere kleuren. Ik vind het nog best wel een kunst dat ik een beeld wat ik in mijn hoofd heb, vaak exact kan vertalen naar ik papier. Zeker voor iemand die ruim 20 jaar geen pen of potlood meer heeft aangeraakt. Zelfs niet om een kattenbelletje te schrijven. Ik vind deze zelf érg leuk geworden!
Lieveheersbeestje op een blaadje
Inmiddels zit ik dus in de laatste week. Ik merk nu wel echt wat het woord challenge inhoudt, omdat ik zo nu en dan best wel druk voel. Ik ben iemand die niet zo goed overweg kan met tijdsdruk en prestatiedruk. Het is dus al een uitdaging op zich, om zoiets een maand lang vol te houden, want aan een gemiddelde tekening werk ik toch al gauw twee uur. Meestal langer.
Daarbij komt dus het feit dat ik vaak echt verrast word door verzoekjes. Waar ik eerst hard riep dat die tekening van Aidan Turner in week één waarschijnlijk gelijk de moeilijkste was, heb ik me daar flink in vergist! Maar dat maakt het juist spannend.
Ik hou ervan mezelf zo nu en dan uit te dagen of uitgedaagd te worden, om eens te zien tot hoever ik kan gaan. Wat ik allemaal kan. En dat blijkt meer te zijn dan ik had gedacht. Trots ben ik niet snel, maar ik voel wel een bepaalde genoegdoening. Tevredenheid. Ik kan dit!
Tot slot is er dan nog de griepfactor. Ik lig momenteel bijna hele dagen op de bank, slaap veel en voel me hondsberoerd. Maar tekenen zal ik. Het kost meer energie dan normaal en ergens heb ik af en toe zoiets van “Je bent gek, het moet leuk blijven, waarom bijt je je hier zo in vast.” Maar het is nu nog maar een paar dagen en ik ga écht niet stoppen!
De enige concessie die ik heb gedaan, is besluiten dat ik geen gedetailleerde tekeningen zoals de kat of het portret van m’n vader meer ga doen voor de challenge. Verzoekjes die ik nog heb staan voor dat soort tekeningen, werk ik later nog weleens uit als ik me beter voel en niet één opdracht in één dag af moet krijgen.
Welke vind jij het mooist van deze week?
