Op 3 januari een nieuwjaarswens op je blog zetten is eigenlijk net zoiets als ‘fijne jaarwisseling’ tegen iemand roepen op 2 januari. Yep, that was me.. Maar ach, goede bedoelingen zijn nooit te vroeg of te laat, dus what the heck, ik doe het gewoon! Sowieso had ik op de valreep nog een leuk plaatje gemaakt voor het nieuwe jaar en die verdient hier ook nog wel een plekje.

2018 was al met al helemaal nog niet zo’n slecht jaar op een vrij nare maand maart na. Als ik zo terugkijk, heb ik vooral op het persoonlijke vlak veel groei doorgemaakt en daar ben ik blij mee.

Op het gebied van mijn angststoornis merk ik bijvoorbeeld dat angstgevoelens minder vat op me hebben dan voorheen. Die angst zal waarschijnlijk nooit meer weggaan en komt me nog altijd regelmatig lastigvallen, maar ik kan er beter mee omgaan en dat is denk ik het hoogst haalbare.

Ook leerde ik beter mijn grenzen aan te geven. Iets waar ik in 2017 noodgedwongen mee ben begonnen omdat het destijds zó slecht met me ging dat ik bij elk stootje praktisch omviel en uit zelfbescherming moet je dan wel paal en perk gaan stellen. Maar dat gaf zo’n goed gevoel om voor het eerst van m’n leven eens voor mezelf te kiezen en te beseffen dat ik net zo goed rechten heb als een ander, dat ik dat ben blijven doen. Al vind ik het nog steeds erg moeilijk.

Ik hou niet meer stug mijn mond als iets me niet bevalt en geef het aan wanneer iets me pijn of verdriet doet. Niet iedereen lijkt even goed met die vernieuwde Ester overweg te kunnen, maar dat neem ik maar op de koop toe.

Een leven lang wegcijferen heeft me niets goeds gebracht en ondanks dat ik de 40 ben gepasseerd, is er nog tijd genoeg om de wereld te laten zien dat Ester meer is dan iemand die iedereen tevreden moet zien te houden en alles voor een ander doet.

Ook op het gebied van mijn zelfbeeld boekte ik afgelopen zomer een klein succesje, door voor het eerst in jaren weer eens naar het strand te gaan en voor het eerst in mijn hele leven een bikini te dragen. Dat verbeterde zelfbeeld kwam voornamelijk doordat ik in 2017 14 kilo afviel (ondanks dat ik officieel maar een paar kilo te veel woog) en daardoor iets beter in m’n vel zat.

Nu het winter is en ik geleidelijk toch weer een paar kilo ben aangekomen, is dat zelfvertrouwen meteen ook weer weg. Bij mij valt of staat mijn zelfbeeld met het getal op de weegschaal. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik die paar extra kilo’s er vrij snel weer vanaf krijg zodra de winter voorbij is en ik weer lekker veel kan gaan fietsen. Een goed zelfbeeld heb ik nooit gehad en zal ik ook niet meer krijgen, maar een klein beetje kan al een groot verschil maken.

Al met al kan ik terugkijken op een zinvol, creatief en productief jaar met meer goede dan slechte momenten en dat maakt me ook minder huiverig voor het nieuwe jaar. Ik ben zo’n idioot die toch een beetje bang voor de toekomst is en zo’n kakelvers blanco jaar, boezemt dus altijd een beetje angst in. Dit keer had ik eigenlijk geen last van die overgang van oud op nieuw en dat is al met al een veelbelovend begin.

Wat 2019 ook gaat brengen. Ik hoop dat elke tegenslag een leermoment is en alle voorspoed een mooie herinnering zal vormen. Voor mezelf, maar uiteraard ook voor jou! Happy 2019!

  • wp_statistics_words_count: 592