Dit keer even geen weekoverzicht, aangezien ik afgelopen week weinig foto’s heb gemaakt. Die pak ik aankomende zondag (of maandag) nog wel even mee in het overzicht van deze week.
Wel maakte ik afgelopen zaterdag behoorlijk wat foto’s tijdens een middagje Biesbosch. Het was mooi weer afgezien van veel wind, maar dat heeft ook zijn charme vind ik, dus toen Martin opperde om iets te ondernemen zaterdag, stelde ik voor om naar de Biesbosch te rijden,
Eigenlijk kom ik pas sinds een jaar of wat regelmatig in de Biesbosch, tijdens autoritjes maar ook op de fiets. In feite sta je er zo. Voor de ‘verbouwing’ zoals ik het zelf noem, vond ik er niet zoveel aan.
Veel uitgestrekte vlaktes met wat weggetjes erdoor en dat was het wel. Sinds het gebied flink onder handen is genomen om het water uit de rivieren beter te kunnen afvoeren bij hoog water en er watervlaktes en bruggen zijn aangelegd, vind ik het een stuk mooier geworden!
De laatste keer dat ik er was, moet ergens in september zijn geweest, dus alweer even geleden. Ik had wel zin in een leuk autoritje en een stevige wandeling en wilde ook dolgraag het verlaten huis weer eens bezoeken. Gewoon om te kijken of er nog wat veranderd was, of het er überhaupt nog stond. Want zo’n vervallen huis zonder functie kan zomaar verdwenen zijn.
We reden op ons gemak rond waarbij ik diverse keren ‘stop!’ heb geroepen omdat ik eruit wilde om een foto te maken. Uit de auto gaan was overigens wel een dingetje, omdat ‘t zó hard waaide, dat de autoportier of amper open te krijgen was, of bijna dubbelklapte. Ik had twee handen nodig om ‘m vast te houden en fatsoenlijk uit te kunnen stappen, maar dat mocht de pret niet drukken!
Aan de hand van mijn aanwijzingen kwamen we uiteindelijk op het zanderige parkeerplaatsje uit, waarvandaan je nog een flink stuk moet lopen om het verlaten huis te kunnen zien. Het staat zeer afgelegen en als je het niet weet te liggen, ga je het waarschijnlijk ook nooit vinden. Na een wandeling van zo’n 15 tot 20 minuten, werden de contouren van het huis zichtbaar.
Het stond er nog steeds! Eenmaal binnen leek het een stuk opgeruimder dan de vorige keer. Destijds lag er wat hout en dat was verdwenen. De douchekop die achtergebleven is in de verder ontmantelde badkamer, lag er wel nog steeds. Als een soort spooky artifact van wat ooit was.
Ik heb het huisje van boven tot onder gecheckt en ben zelfs in de claustrofobische kelder geweest. De vorige keer durfde ik niet, maar ik had zoiets van, stel je niet aan mens, er is niets engs aan en ik had de zaklamp op mijn iPhone aan. Hij was inderdaad net zo leeg als de vorige keer op een stukje piepschuim na. Nothing special.
Foto’s heb ik niet heel veel gemaakt. Ik ben er nu al meerdere keren geweest en omdat het maar een klein huisje is, maak je dan al snel dezelfde foto’s en dat vind ik niet leuk. Het was wel gaaf om de wind om het huis te horen janken en de raamkozijnen (zonder glas erin) zachtjes heen en weer te zien wiebelen, alsof er toch nog een beetje leven in het huis zat.
Vervolgens weer terug naar de auto en daarna een welverdiende kop warme choco bij Het Bolle Bevertje gedronken. Echt een genietmomentje! Daarna reden we op het gemakje weer terug naar Gorinchem. Het was een leuke middag en ik had genoeg foto’s gemaakt voor een week!
