Eén juli 2019. Dat betekent dat precies twintig jaar geleden, mijn kleine poezenmeisje, mijn diva, mijn little princess, mijn hartendiefje, mijn ondeugd, oftewel de kleine zwarte Mollypoes geboren werd in een huis aan de Grotestraat in Veen.

Acht weken later verhuisde ze van het nestje wat ze met moeder, broertjes en zusjes deelde, naar mijn huis. Destijds overigens nog niet de plek die we nu al vijftien jaar ’thuis’ noemen. In haar eerste vijf levensjaren maakte ze al drie verhuizingen mee, maar heeft daar gelukkig niks aan overgehouden. :-)

Vandaag is ze dus twintig geworden, mijn Molly. Nog altijd even lief, aanhankelijk en soms ook heel ondeugend. En, niet onbelangrijk, voor zover ik kan beoordelen ook nog altijd even gezond. Molly is zo’n dier wat nooit iets mankeert.

Ze is één keer bij de dierenarts geweest om tandsteen te laten verwijderen, maar dat is alles. Ze eet goed, drinkt goed, slaapt goed en wast zichzelf nog elke dag. En gek genoeg is ze eigenlijk sinds we eind 2016 afscheid hebben moeten nemen van mijn destijds oudste kat Micky, nog liever en aanhankelijker geworden naar mij toe.

Ik kon ’t niet laten om even te mijmeren over al die jaren. Reminiscing noemen de Engelsen dat. Een mooi woord voor mooie gedachten. Twintig jaar is best lang. Dat betekent dat ze zo’n beetje de helft van m’n leven al bijna me is. Op 4 jaar na dus. Ik kan me nog herinneren dat ik haar voor het eerst vasthield. Ze paste in één hand.

Ondanks dat het altijd een klein en redelijk tenger katje is gebleven, gaat me dat nu niet echt meer lukken. Ik ben blij en heel dankbaar dat ze er nog altijd is. Samen met haar maatje Bas, die over iets meer dan een maand alweer 16 wordt. Ook een indrukwekkende leeftijd. Iemand grapte al dat hij dan zijn brommerrijbewijs mag halen. :-D

Molly als kitten

Ondanks dat ik in alle eerlijkheid moet bekennen dat ik meestal meer aandacht besteed aan de verjaardag van Bas, dan die van Molly, is 20 jaar toch wel even een mijlpaal waar bij stilgestaan moet worden.

Dus kocht ik twee cijferballonnen, een zakje met stukjes zalm, pudding speciaal voor katten en snoepjes die ze graag lust. En mocht ze bij hoge uitzondering de hele middag op de pluchen deken liggen die altijd in een mand op de bank ligt.

Ze heeft er duidelijk enorm van genoten. Ontelbare keren zag ik ze haar bekje nog eens aflikken na zoveel lekkers. De ballonnen? Daar snapte ze natuurlijk niet zoveel van, maar op een foto doet zoiets het altijd goed.

Ze vindt het wel prima. Ik heb ze na de obligate fotomomentjes, maar achter de rand van de plank gestoken waar haar etensbakje huist. Staat nog gezellig ook. :-)

Heb jij ook een huisdier? En vier je ook zijn of haar verjaardag?

Molly 20 jaar

Folieballonnen ’20’