Ondanks dat ik begin augustus nog dacht dat m’n jaarlijkse dag vakantie door m’n neus geboord zou worden, omdat ik tot nu toe geen enkele NS Dagkaart aanbieding had gezien, bood AH uitkomst, door mail te sturen dat je voor € 16,50 zo’n kaart kon scoren die je ook doordeweeks kon gebruiken. Ik wist niet hoe snel ik er één moest halen en plande voor vrijdag een dagje Amersfoort en Naarden-vesting.

De eerste trein vertrok om 8:39 uur vanaf station Gorinchem naar Geldermalsen. Daar had ik een overstap voor de trein richting Utrecht Centraal en vervolgens daar nog een keer overstappen op de trein die me uiteindelijk in Amersfoort af zou leveren. De reis liep voorspoedig en om een paar minuten over 10 stond ik op het stationsplein van Amersfoort onder een strakblauwe lucht.

Koffie! Dat was het eerste wat ik dacht en we (Bas en ik, want m’n kleine terriër was uiteraard ook van de partij) zochten een leuk tentje voor een welverdiend bakkie. Mijn oog viel op het gezellig ogende Stadscafé Amersfoort, waar je behalve op het terras ook in de serre in een huiskamerachtig hoekje kon zitten. Dat vond ik wel wat! Ik bestelde zonder enige schroom een cappuccino met cheesecake, want tijdens zo’n dagje uit moet dat kunnen!

Vervolgens begon het echte stadsbezoek. Ik had hier en daar gelezen over tips en routes, maar tijdens zo’n dag uit trek ik vooral mijn eigen plan en wil ik me niet laten leiden door vastomlijnde routes.

Gewoon op ontdekkingsreis met m’n beestje. Amersfoort is een oeroude stad en dat is er dan ook duidelijk vanaf te zien. Tal van oude bouwwerken, grachten, torens, kapelletjes en ander historisch materiaal. Ik hou ervan!

Al gauw zag ik een rondvaartboot en omdat ik varen ook altijd leuk vind, scoorde ik een ticket en wachtte op de eerstvolgende rondvaart om 11:30 uur. Beetje apart was dat de man die de rondvaart leidde net deed alsof ik te laat was, terwijl ik keurig 5 minuten voor aanvang aanwezig was, zoals op het ticket vermeld. Maar dat mocht de pret niet drukken. Zeker met het verkeerde been uit bed gestapt.

De rondvaart was leuk en interessant en ik maakte de ene na de andere foto. Minder leuk was dat de rondvaart-meneer niet de enige was die stug en niet erg vriendelijk overkwam. Het bleek al snel dat dit gedrag gemiddeld vrij standaard was daar. Ik ben dus iemand die mensen die ik op korte afstand passeer altijd beleefd groet.

In Amersfoort gaf ik het na de tiende die niets terugzei of me aankeek alsof ik van Mars kwam, maar op. Iets vragen zijn ze ook niet van gediend. Net doen alsof ze je niet zien of, zoals ik ook meemaakte, je openlijk aanstaren, maar vooral niets zeggen en zéker je vraag niet beantwoorden. Apart volk… Ik vond er wat van.

Ondanks dat ik het vreemd vond, liet ik me daardoor niet van de wijs brengen. Ik kwam er nogal niet voor de mensen en had genoeg aan de mooie oudbouw, de grachtjes, mijn hond en mijn iPhone camera. Rond 1 uur vond ik het wel tijd voor lunch en nam ik plaats op het terras van jazzcafé Lazy Louis.

Jazz heb ik niet gehoord, al moet je daar waarschijnlijk binnen voor zijn, maar buiten zat ik ook prima. Ik scoorde een Twaalfuurtje en ondanks dat de soep me iets te pittig was, was het verder prima eten en even lekker zitten in de schaduw.

Ondanks dat ik niet kwam om te shoppen en de meeste winkels vrij standaard vond, ontdekte ik wel Tara Boeddha, zo’n typisch winkeltje waar je uren kunt rondsnuffelen en elke keer weer iets ziet wat je eerst nog niet had ontdekt. Ondanks dat ik zelf niet bezig ben met spiritualiteit, hou ik wel enorm van dit soort zaakjes.

Ik ben sowieso gek op wierook en heb een doosje gekocht én een cadeautje voor m’n moeder. Er was echt van alles te vinden. Van sleutelhangers met belletje tot sieraden, beeldjes, boeken, meditatiekussens, artwork, stenen. Ik denk dat ik er uiteindelijk wel drie kwartier binnen ben geweest en dáár waren de mensen wél heel vriendelijk. :-)

Vervolgens nog een poosje rondgelopen en uiteindelijk rond drie uur weer terug naar het station om nog een uitstapje naar Naarden te maken. Dat was een stad die ik al een tijdlang graag wilde bezoeken en nu ik in de buurt was, kwam dat mooi uit.

Met een halfuurtje stond ik op station Naarden-Bussum, om daar tot de ontdekking te komen dat de afstand tot aan de vesting die op Google Maps klein had geleken, toch een wandeling van twee kilometer bleek te zijn. En eigenlijk waren we al best moe. Toch lopen en na onderweg nog kennisgemaakt te hebben met een joekel van een struisvogel in een soort hertenpark, aangekomen in de vesting.

Naarden is overigens, net als bijvoorbeeld Gorinchem, Woudrichem en Heusden een vestingstad en ik verheugde me al op mooie oude huisjes en smalle straatjes. Dat viel een beetje tegen, of ik heb in de verkeerde straten gelopen. Veel bijzonders was het niet en bijna alles was ook al dicht. Zelfs dat leuke koffiezaakje waar ik wel een bakkie had willen drinken want ja, alweer zin in koffie.

Uiteindelijk neergestreken op de houten-kont stoeltjes van een etablissement genaamd Vesting Hotel. Aangezien Naarden en omgeving bekend staat om de ‘elite’, waren de prijzen daar ook op aangepast en ging ik uiteindelijk voor het goedkoopste wat ik kon krijgen: koffie en (alweer) een stuk taart. Zelfs voor wat kaasstengels betaalde je al € 7. Het gebak was lekker, de koffie niet.

Vervolgens wilde ik afrekenen, maar zag geen ingang. Wel een open raam waarachter ik meende dat de keuken zat. Ik stak mijn hoofd door het raam en vroeg beleefd waar de ingang was en zag toen dat ik gewoon het restaurant in keek.

Twee dames bij het raam vonden het nodig me belachelijk te maken en maakten de ene na de andere spottende opmerking, gierend van de lach. Ik weet niet waar ik het aan had verdiend om zo te kakken gezet te worden, maar ik denk dat ‘kak’ wel hét woord is wat in deze content past. Mensen met geld die denken dat ze beter zijn.

Ik wist nu in elk geval waar de ingang was en haastte me naar binnen om te betalen. Vervolgens werd ik zonder pardon het restaurant uit gezet door meneer de manager, omdat ik een hond bij me had en die mochten blijkbaar niet binnen.

Vriendelijkheid kent geen tijd. Blijkbaar is deze toko alleen geschikt voor Prada-dragende, coke snuivende, 100-euro-per-glas-wijn drinkende Gooise kakkers. Ik wens ze veel geluk. Mij zien ze daar niet meer. In heel Naarden niet trouwens.

Ondanks dat ik van plan was om na iets te eten te hebben gescoord, nog een wandeling over de vestingwallen te maken, was ik deze plek zó zat dat ik trilde van frustratie en maar één ding wilde: Naar huis! En wel zo snel mogelijk.

Weer die 2 kilometer lopen, terug naar het station. Nog even gedag gezegd tegen de struisvogel die wél leuk was en na aankomst op het ietwat verpauperde station wonderwel binnen 10 minuten een trein hebben. Gelukje!

Ook de terugreis liep vlekkeloos, ondanks dat ik op Utrecht CS een soort flits-overstap had en in 5 minuten tijd van perron 1 naar perron 21 moest zien te komen. Met een vermoeide hond in m’n armen en zelf was ik ook niet zo fit meer. Maar we haalden het! Om acht uur stapte ik in Gorinchem weer uit de trein en werd spontaan getrakteerd op een lucht die een soort Instagramfilter leek.

Al met al zijn we klokkie rond op pad geweest, hebben we 19 kilometer gelopen en 166 kilometer per trein afgelegd. Als ik m’n dagjes treinen van de afgelopen jaren een cijfer zou geven, zou deze ongetwijfeld het laagst scoren van allemaal, maar al met al heb ik toch weer wat plekken bezocht die ik nog niet eerder gezien had en een aantal mooie foto’s kunnen maken.

Van iemand op Instagram die van origine zelf uit Amersfoort komt, maar inmiddels in Gorinchem woont, begreep ik dat het niet aan mij lag dat ik de mensen daar stug en ontoegankelijk vond. Zij waande zich ‘in een warm bad’ sinds ze in Gorinchem woont, terwijl we in de regio waar ik dus zelf vandaan kom, de Gorkumers juist stug volk vinden. Zo zie je maar, alles komt in gradaties. :-)

Op Twitter heb ik nog meer foto’s geplaatst en ook wat losse tweets tijdens en na mijn dagje uit. Mocht je die ook willen zien, klik dan op dit linkje. Ook kun je alle foto’s die ik deze dag heb gemaakt, bekijken in de fotogalerij.

  • wp_statistics_words_count: 1460