Als ik mentaal niet lekker in m’n vel zit, heeft mijn hoofd de eigenaardige eigenschap om allerlei losse flodders aan tekst te produceren. Woorden, halve zinnen, soms complete citaten of poëzie. Geen dingen die ik ooit gehoord of gelezen heb, gewoon maar iets uit ‘t niets. Vroeger had ik dat al en schreef ik alles op. Maakte ik er gedichten van, songteksten of citaten. Soms schreef ik ook complete dagboekfragmenten of short stories.

Met name in de tijd dat ik zwaar depressief was, zo’n 15 jaar geleden, schreef ik heel wat af. Je zou haast kunnen zeggen dat ik lastig gevallen werd door woorden, zó sterk waren ze aanwezig. Altijd, elke dag. Ik kon er niet omheen. Alles wat ik ooit schreef, heb ik bewaard. Ik heb een boekje waar al die krabbels in staan en waar ik soms doorheen blader. Dat boekje is heilig, al kijk ik er zelden in. Vooral de schrijfsels uit die periode gaan enorm diep. Eén van de teksten die ik zelf nog altijd heel sterk vind, is bijvoorbeeld deze.

De afgelopen week zat ik ook niet lekker in m’n vel, maakte me zorgen, had veel stress. Toen ik een paar jaar geleden die soort van burn-out had, heb ik geleerd dat stress bij mij niet te hevig moet worden en ook niet te lang moet duren, omdat de kans anders groot is dat ik vervolgens wekenlang met lichamelijke klachten ten gevolge van die stress rondloop. En dat wil ik dus niet!

Ook nu waren ze er weer. Die woorden, zinnen, snippers. Ik wilde ze negeren, had geen zin om er iets bruikbaars van te puzzelen, totdat ik gister weer de halve nacht wakker lag, melk met honing, oxazepam en slaappillen niets meer voor me konden doen. Toen kwam ‘t er dan opeens uit. Nee, geen tranen of andere emoties. Dat is nu juist het punt. Ik ben een Steenbok. Emoties zijn niet mijn ding. Schrijven is mijn enige uitlaatklep. Dus dat deed ik.

Soms wordt er een compleet pakketje afgeleverd, maar vaak ook niet. Dan is het puzzelen om er iets van te maken. Een geheel wat klopt. Wat lekker loopt. Dat is wat ik heb gedaan en daar kwam dit uit. Een quote, een mini-gedicht. Net wat je ‘t noemen wilt. Omdat ik toch afleiding nodig had, ben ik er zelfs voor gaan zitten om die paar regels tekst in een mooi vormpje te gieten. Dit is het.