De laatste keer dat ik een weekoverzicht schreef, was die van week 31 en 32. Ik was toen nog niet aan mijn nieuwe manier van bloggen begonnen en sinds ik daar wel mee van start ben gegaan, wist ik niet zo goed wat ik met de weekoverzichtjes aan moest. Ik vind ze leuk om te maken, maar omdat ik mijn foto’s nu op een andere manier zou gaan gebruiken, wilde ik ook niet dat gingen als het ware door elkaar zouden gaan lopen.
Inmiddels ben ik eruit: De weekoverzichten blijven, al kan het best zijn dat ze niet per se meer elke week verschijnen maar gewoon als ik tijd en zin heb en genoeg foto’s om te laten zien. Foto’s die ik eventueel voor een ander artikel kan gebruiken laat ik eruit, wat dus ook meteen betekent dat er minder foto’s per weekoverzicht geplaatst worden, wat wellicht prettiger leest.
De nieuwe manier van bloggen bevalt me nog steeds geweldig. Er zit veel minder druk onder en ondanks dat ik niet opeens dagelijks ga schrijven, vind ik het nu wel weer leuk om te doen omdat er minder regeltjes aan vast zitten en ik door mijn foto’s altijd wel een onderwerp kan vinden. Nu verder met het weekoverzicht van week 41!
maandag 7 oktober
De laatste weken is het weer ronduit wisselvallig, dus op de dagen dat het niet regent, wandel ik er flink op los met Bas. Ik ben nog altijd blij dat hij ondanks zijn hoge leeftijd nog altijd erg van wandelen houdt. Tijdens een wandeling van zo’n 7.5 km hielden we onderweg een koffiestop bij DeliFrance. Voor mij een speculaas-latte, voor Bas wat stokbrood. Genieten!
Speculaaskoffie
dinsdag 8 oktober
Wederom droog, dus weer aan de wandel. Dit keer werd het een rondje Gorkum Oost, inclusief struintocht van zo’n 2 km door blubber en oneffen stukken. Zulke wandelingen zijn best intensief omdat ik de modder niet altijd goed zie en ook wat moeite heb met hoogteverschillen, maar dat maakt ’t juist tot een uitdaging.
Call me crazy, maar ik hou ervan ’t randje op te zoeken van mijn kunnen. Persoonlijk vind ik dat dat goed is voor een mens. Op de terugweg bij de bakker iets te eten gescoord en werd daar, net als een tijdje terug tijdens de Schemermarkt, wéér herkend van Instagram.”…Daar komt ze live binnen lopen” zei de vrouw in kwestie!
Modderpad in het Lingebos
donderdag 10 oktober
Ondanks dat ik er amper niemand over verteld had, moest ik donderdag naar ’t ziekenhuis voor onderzoek en als je hypochondrie hebt, geeft überhaupt het binnenlopen van een ziekenhuis al stress. Gelukkig was alles goed, al is het tegenwoordig meer regel dan uitzondering dat ik geen opluchting voel achteraf.
Om nare gedachten achteraf voor te zijn, heb ik mezelf de rest van de dag bezig gehouden met onder meer wandelen, boodschappen en mezelf trakteren op koffie met een stukje taart, panenkoeken en dit armbandje met een zilveren muzieknootje van De Buurvrouw. Ik ben altijd hard en streng voor mezelf. Niet zeuren, gewoon doorgaan en je niet aanstellen, maar soms mag ik van mezelf lief zijn voor ‘ik’. 🙂
zaterdag 12 oktober
De regen was weer terug helaas. Toch moest ik wel naar buiten. Natuurlijk om met Bas te lopen (2.5 km in de stromende regen, toch maar even gedaan) en onder meer voor nieuwe aardbeien. In de stad kwam ik de oude stoomspuit tegen met twee paarden erbij die zo te zien ook niet echt blij waren met dit weer.
Vooral de lichte was heel lief en wilde graag aangehaald worden. Toen ik een paar uur later weer in de stad was om een pakket weg te brengen, stonden ze er nog en leek de lichte me zelfs te herkennen. Diep in m’n hart blijf ik een paardenmeisje denk ik. 🙂
Een ‘automeisje’ ben ik overigens ook wel. M’n hart gaat al zo lang als ik weet sneller kloppen van grote auto’s. Vroeger was ik al gék van die hippe Suzuki jeepjes die je in de jaren tachtig best veel zag (in alle kleuren van de regenboog), later werden het SUV’s: BMW X5, Audi Q7, Range Rover. Ik hou ervan! Deze ‘Rover’ in een mooi herfstkleurtje moest dan ook even op de foto.
zondag 13 oktober
Een ronduit warme dag, zeker voor half oktober. Weer lekker gelopen met Bas en onderweg deze foto gemaakt van het Lindelaantje, waar het nog niet héél herfstig oogt. Later maakte ik ook wat mooie foto’s van onder meer de Lingehaven, die komen in een apart artikel. Verder werd het een vrij typische rustige zondag. Film, gerommeld in huis, dat was het wel zo’n beetje.
De zwart-wit selfie maakte ik toen m’n haar net droog was. Zelf vind ik het eigenlijk geen leuke foto. Mijn hoofd oogt enorm dik en m’n haar zit stom, maar het is een goede oefening om soms dan een foto online te zetten waar ik me onzeker over voel.
Dat heeft ook weer te maken met je grenzen opzoeken en in mijn geval met proberen minder bang te zijn om weer uitgescholden te worden voor lelijke trol. Aangezien ik het grootste deel van mijn leven ben uitgemaakt voor alles wat lelijk is, krijg je die angst er nooit meer helemaal uit.
