Vorige week vond ik het wel weer tijd om een bezoekje te brengen aan Landgoed Mariënwaerdt in Beesd. Ondanks dat het relatief dichtbij is (3 stations vanaf Gorinchem) en de reiskosten dus ook best meevallen, kom ik er hooguit twee tot drie keer per jaar en dat is eigenlijk zonde want je kunt er zo heerlijk wandelen en natuurlijk fotograferen.
Nu de herfst in volle gang is, hoopte ik natuurlijk wat mooie kleurrijke plaatjes te kunnen schieten in het bos en langs de wandelpaden en dus gingen we (Bas en ik) ‘s middags op pad. Omdat het aanvankelijk erg grijs en grauw was en begin van de middag pas weer opklaarde, vertrokken we uiteindelijk pas rond half drie.
De reis was een beetje rommelig want waar je normaal gesproken in Gorinchem op de trein stapt en in Beesd eruit, waren er nu blijkbaar iets van werkzaamheden aan de orde waardoor je met een vervangende bus moest.
Die bus bleek een touringcar te zijn, dus dat was reizen in stijl. 
In Leerdam alsnog overstappen op de trein en een paar minuten later in Beesd er uit. Prima geregeld zo, al heb ik volgens mij wel eens zolang over de rit gedaan dan normaal met de trein. Maar zolang het niks extra’s kost hoor je me nergens over. Die bus zat wel erg lekker!
Eenmaal op het landgoed zoals gewoonlijk eerst de Landgoedwinkel bezocht en mijn vaste recept voor een wandeling aangeschaft, namelijk een pakje Walker’s Shortbread. Dat hóórt er gewoon bij. Vervolgens aan de wandel, maar helaas had ik tijdens het loopje naar ‘t station al gemerkt dat Bas niet echt veel zin had om te lopen.
Ik had gedacht (en gehoopt) dat hij wat enthousiaster zou worden als we eenmaal in Beesd zouden zijn (hij vindt het daar altijd erg leuk), maar dat was niet het geval en hij was werkelijk niet vooruit te branden.
Ik denk dat hij misschien nog moe was van de wandeling die we de dag ervoor hadden gemaakt en misschien ook nog van het voorval met zijn duik in het water de dag ervoor. Uiteindelijk, zij het met wat pijn in m’n hart want er was nog zoveel moois te zien, een relatief kort rondje gemaakt, wel afgesloten met een pannenkoek bij de Stapelbakker. Ook al zo’n traditie die in ere gehouden moet worden. Natuurlijk kreeg Bas ook een paar stukjes. Als er één heel erg gek is op pannenkoeken, dan is hij het wel!
De terugweg verliep ongeveer hetzelfde als de heenweg, alleen nu in omgekeerde volgorde. Eerst trein, dan bus. Klein minpuntje was dat ik vroeg of ik eerder uit mocht stappen omdat hij relatief dicht bij mijn huis kwam en eenmaal buiten realiseerde me dat ik nu niet kon uitchecken, want in zo’n touringcar kon dat niet. Moest ik dus alsnog op de fiets in het donker naar het station om uit te checken, want ik had geen zin in correctietarief. Iets met haastige spoed…
Samen met Bas
